Πάμε σαν άλλοτε... Λιμάνι 4ο

Τούτο το «ταξίδι» ξεκίνησε όταν…
...γράφοντας την ανάρτηση με θέμα το Νέο Κύμα, ξαφνικά, είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μια άλλη εποχή, στην εποχή εκείνη που ως παραγωγός μουσικών εκπομπών σε ραδιοφωνικό σταθμό, είχα την ευκαιρία να «φεύγω» από την καθημερινότητα, να «ταξιδεύω» με τα τραγούδια! Κι αποφάσισα πως θέλω να «φύγω» πάλι... σαν άλλοτε!!
Θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το «μέσον» να μεταφέρω το σκηνικό μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, «ταξιδεύοντας» στην εξέλιξη του Έντεχνου Ελληνικού Τραγουδιού και με σκοπό όχι τόσο την ιστορική καταγραφή όσο την αισθητική αξιολόγηση του, μέσα από τις κοινωνικές συνθήκες, περνώντας απ’ όλα τα «λιμάνια» του!! Ελάτε μαζί μου σε τούτο το «ταξίδι»…

Το μόνο που χρειάζεστε στις αποσκευές σας είναι κέφι!! Πολύ κέφι…

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ & ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ…

Η Επιθεώρηση (1895-1925)

Τη μεγαλύτερη δοκιμασία του, το τραγούδι την πέρασε την περίοδο κατά την οποία γεννιέται, αναπτύσσεται, ακμάζει και παρακμάζει η επιθεώρηση. Με το θεατρικό αυτό είδος που εμφανίστηκε τη στιγμή που το τραγούδι «έπαιρνε» την ελληνική υπηκοότητα, αναζωπυρώθηκε η αγάπη του κοινού, που πάντα η αλήθεια σιγόκαιγε, για την ξένη μουσική.
Ο ερχομός της αποδιοργάνωσε το κίνημα που είχε ήδη φουντώσει, με το ενδιαφέρον και την προτίμηση που είχε δείξει το κοινό για το Αθηναϊκό τραγούδι το οποίο θεωρούσε σαν κάτι εντελώς δικό του. Διότι ενώ το αθηναϊκό τραγούδι ήταν γέννημα θρέμμα ελληνικό, άσχετα αν οι πρόγονοι του είχαν «ανατραφεί στην Ευρώπη», η επιθεώρηση ήταν ένα συνονθύλευμα θεατρικών και παραθεατρικών στοιχείων, ελληνικών και ξένων που «πρωταγωνιστής» του, ήταν η «ευρωπαϊκή μουσική».
Κι αυτό διότι η μουσική στις επιθεωρήσεις, εκτός ελαχίστων και ανεπιτυχών περιπτώσεων, ήταν πιστή αντιγραφή ξένων μελωδιών. Στην περίπτωση αυτή δε μιλάμε για επιδράσεις ή κάποιες επιλογές από ξένα τραγούδια, αλλά για υπεξαίρεση της ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας.
Μια μουσική που την «έγραφαν» Έλληνες χωρίς να έχει τίποτα το ελληνικό. Μια μουσική που από την πρώτη στιγμή κατάκτησε το κοινό της Αθήνας. Ένα κοινό πάντα διψασμένο για καθετί νέο και πρωτόγνωρο που λίγο το ενδιέφερε αν η μουσική και τα τραγούδια ήταν κλεμμένα ή, στην καλύτερη περίπτωση, επηρεασμένα από ξένες επιτυχίες. Ένα κοινό που προτιμούσε μάλλον την ξένη μουσική διότι η πρώιμη θεατρική συνείδηση του νεοέλληνα δε δεχόταν την ύπαρξη πρωτότυπης ελληνικής μουσικής σ’ ένα θεατρικό είδος που τον έκανε να αισθάνεται περισσότερο «Ευρωπαίος» και κολάκευε την αστική του ματαιοδοξία.

Get your own playlist at snapdrive.net!

Αυτή η «νότα προς νότα» κλοπή της ευρωπαϊκής μουσικής «ευνοούσε», σύμφωνα με την άποψη των «συντελεστών» της επιθεώρησης, τις παραστάσεις που με αυτόν τον τρόπο ανέβαιναν πιο γρήγορα και πιο εύκολα. Χωρίς αυτό να είναι η μοναδική αιτία που έκανε τους επιθεωρησιογράφους να καταφεύγουν στα ξένα μουσικά «δάνεια». Πίστευαν ότι τα εύθυμα, ζωηρά και ευχάριστα αυτά ξένα τραγούδια «έδεναν» πολύ περισσότερο, από οποιαδήποτε άλλη μουσική, με το ύφος και το ρυθμό του νέου αυτού σκηνικού είδους. Εξάλλου η επιτυχημένη θητεία των τραγουδιών αυτών στην πατρίδα τους και η διαπιστωμένη αποδοχή τους από τα εξελιγμένα αυτιά του ευρωπαϊκού κοινού, εξασφάλιζε την επιτυχία τους και στην Ελλάδα. Η επιτυχία της επιθεώρησης ήταν τέτοια που σχεδόν παραγκώνισε όλα τα άλλα είδη θεάματος με αποτέλεσμα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να γίνει ο κύριος «ρυθμιστής της θεατρικής ζωής του τόπου».
Το γενικό αυτό παραλήρημα του κοινού για την επιθεώρηση, την εποχή που το τραγούδι είχε φτάσει σε αρκετά υψηλό επίπεδο, ήταν φυσικό να επηρεάσει τους κάθε είδους δημιουργούς και να στρέψει την προσοχή τους στο νέο αυτό φαινόμενο.
Η επιτυχία των τραγουδιών της επιθεώρησης, είχε σοβαρές επιπτώσεις, όπως προαναφέρθηκε, στο νεοελληνικό τραγούδι που είχε αρχίσει να αποκτά το δικό του πρόσωπο με τους πρώτους συνθέτες της αθηναϊκής σχολής και την εποχή εκείνη δοκιμάστηκε και κλονίστηκε ισχυρά. Η επιτυχία αυτή όμως ήταν πρόσκαιρη και περιστασιακή και έσβησε μαζί με την επιθεώρηση, αποδεικνύοντας ότι το τραγούδι για να είναι βιώσιμο πρέπει να στηρίζεται σε δικές του βάσεις.

Πρέπει να μετριέται με τα δικά του μέτρα και σταθμά.

Get your own playlist at snapdrive।net!

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ αι...

ΠΗΓΕΣ:

Κειμένων: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1" Κώστα Μυλωνά

Τραγουδιών: Η δισκοθήκη μου