Τρίτη

Το ταξίδι που λέγαμε...

«Έβαζα στόχους μια ζωή, αλλά η "άγκυρα" ήταν βαριά και σκουριασμένη.
Δεν μπορούσα μόνη μου να τη σηκώσω.
Κι οι "ναύτες" μου, όταν υπήρχαν, ήταν άσχετοι ή μπαγαπόντες.
Στην απελπισία μου, πολλές φορές, προσπαθούσα να φτάσω το στόχο μου κολυμπώντας.
Κι όταν έφτανα, ήμουν τόσο κουρασμένη, τόσο πληγιασμένη, που ο
στόχος δεν είχε τίποτα να μου πει.
Ήταν σχεδόν ξένος...»


Για το "στοίχημα" που δεν κέρδισα...


...my heart will go on!




Για τη μουσική επένδυση της ανάρτησης θέλω σας ευχαριστήσω:
synas για τις οδηγίες που μου έδωσες να κατεβάσω το τραγούδι απ' το blog σου, μόνο που στο μεταξύ είχες αλλάξει soundtrack... :)
ανασα του βορρα για την προθυμία σου να μου το στείλεις..., Αν το είχες... :)
re8ou που χάρη σε σένα τελικά το ακούμε... :)

6 σχόλια:

Ανασα του Βορρα είπε...

"Πάνω στον τοίχο
παλιά ζωγραφιά με λιμανι
άσπρα τραπέζια μικρά
και μια πίστα μπροστά.
Για την αγάπη ξανά
χύνεται το μελάνι
πριν το μετάξι σχιστεί
σε ζεστή αγκαλιά."

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

ανασα του βορρα

Το δικό μας στοίχημα ελπίζω να το κερδίσω...
ANYWAY...my heart will go on!

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Συγγνώμη... μόλις κατάλαβα τη μαλακία μου, σου έστειλα και το λινκ... γμτ!
Όσο για τους στόχους... μια ζωή κολυμπάω κι εγώ και μια ζωή όταν φτάνω ο στόχος είναι πράγματι σχεδόν ξένος... Αν μη τι άλλο, παρωχημένος.

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Eκτιμώ παρ' όλα αυτά, ότι απάντησες άμεσα, που δείχνει την πρόθεση σου να με βοηθήσεις! :)

Και συνέχισε να βάζεις στόχους, δεν μπορεί κάποιον θα πετύχουμε στον κατάλληλο χρόνο αν όχι θα μάθουμε, τουλάχιστον κολύμπι! :))

Ανώνυμος είπε...

Τετριμμένο, μα θα το πω.
Η χαρά είναι στο να βάζεις τους στόχους, και το τσουβάλι των αναμνήσεων γεμίζει από τις προσπάθειες να τους γεμίσεις...
Ο στόχος, αυτός καθ' εαυτός, σχεδόν πάντα είναι το σκαλί για τον επόμενο..

Καλησπέρα

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

sotiris k.

Κι εγώ θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου :)

Την καλησπέρα μου!