Κυριακή

scripta manent...

Καλήν ημέραν άρχοντες
κι αν (δεν) είναι ορισμός σας,
αξία αντικειμενική
παίρνει το σπιτικό σας!

Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει,
μα πώς να το γιορτάσουμε
με άδειο πορτοφόλι!

Εν τω σπηλαίω τίκτεται,
εν φάτνη των αλόγων.
O Βασιλεύς των Ουρανών,
στη γη των παραλόγων!

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι
το «Δόξα εν Υψίστοις»,
πλήθος και τα προβλήματα
και άντε συ να ζήσεις!

Εκ της Περσίας έρχονται
τρεις μάγοι με τα δώρα,
αλλά δεν σώζει τίποτα
αυτήν εδώ τη χώρα!


...verba volant!

myspace backgrounds images



ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Τα... «κάλαντα» τα έγραψα το ’93
για μία σχετική εκπομπή του 9,23!

Βρέθηκαν στα κιτάπια μου και, λόγω της ημέρας,
σκέφτηκα να τα «ψάλλω» και από 'δω το τέρας!

Διότι όπως διαπίστωσα, αν και περάσαν χρόνια,
δεν έχει ξεθυμάνει καθόλου η... «κολόνια»!

Αφού κι εσείς τα ψάλλετε λοιπόν,
κάνετε CLICK στις λέξεις τις μεγάλες.
Έχω κρυμμένα LINK!

Δευτέρα

NxHy

Το ακρωνύμιο HxNy καθιερώθηκε, από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), προκειμένου να χαρακτηριστούν αλλά και να διαφοροποιηθούν, μεταξύ τους, τα στελέχη του ιού της γρίπης.(click it) Τα γράμματα H & N δηλώνουν δύο γλυκοπρωτεΐνες που βρίσκονται στην επιφάνεια του ιού. Πιο συγκεκριμένα το H δηλώνει την αιμαγλουτινίνη (Hemagglutinin) και το N τη νευραμινιδάση (Neuraminidase). Οι αριθμοί x & y δηλώνουν τον (υπο-)τύπο των πρωτεϊνών αυτών. Η γρίπη H3N2, παραδείγματος χάριν, είναι το στέλεχος του ιού της γρίπης τύπου Α που έχει στην επιφάνειά του, την αιμαγλουτινίνη τύπου 3 και την νευραμινιδάση τύπου 2.
Μέχρι στιγμής, και για τον ιό της γρίπης τύπου Α, έχουν εντοπιστεί και μελετηθεί 15 διαφορετικοί (υπο-)τύποι αιμαγλουτινίνης (H1-H15) και 9 διαφορετικοί (υπο-)τύποι νευραμινιδάσης (N1-N9). Από αυτούς, οι τύποι H1-H3 και N1-N2 συναντώνται συχνότερα στα στελέχη του ιού τα οποία προσβάλουν τον άνθρωπο.*
ΤΕΡΑΣ:
ΑΑΨOΥOΥ...(click it)

ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΟΣ:
γείτσες!(click it)

ΤΕΡΑΣ:
‘ΣΤΩ!!!

*ΠΗΓΕΣ:
1. http://el.wikipedia.org
2. http://www.gr.european-lung-foundation.org

Δευτέρα

uPdAtE

E. M. Π.

Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ένα από τα αρχαιότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδας, προήλθε από το Σχολείο των Τεχνιτών το οποίο ιδρύθηκε με την έκδοση, το 1836, σχετικού Βασιλικού Διατάγματος.
Το 1837, το Σχολείο των Τεχνιτών ξεκίνησε τη λειτουργία του σε εβδομαδιαία βάση -λειτουργούσε μόνο Κυριακή- με τον τίτλο «Βασιλικό Σχολείο των Τεχνών» και ήταν σχολή κατάρτισης τεχνιτών για μαστόρους, οικοδόμους, αρχιμαστόρους.
Με την αρχική του μορφή λειτούργησε μέχρι το 1843, οπότε και διαμορφώθηκε, συνταγματικά, σε ίδρυμα. Έκτοτε ονομάστηκε «Πολυτεχνείο», χωρίστηκε στα τμήματα βιομηχανικών και καλών τεχνών και η παράδοση μαθημάτων έγινε καθημερινή.
Το 1863 ήταν μια χρονιά σταθμός στην εξέλιξη του ιδρύματος, καθώς τότε πραγματοποιήθηκε η ριζικότερη οργάνωση του.
Η πρώτη σκέψη για την κατασκευή του κτηριακού συγκροτήματος της οδού Πατησίων, όπου στεγάζεται σήμερα, ήταν του Ν. Στουρνάρη και είναι έργο του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου. Το αρχικό σχέδιο εκπονήθηκε το 1859. Το 1861 συμπληρώθηκε η μελέτη και το 1862 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος.
Η μετεγκατάσταση του ιδρύματος, στο νεοανεγερθέν κτήριο, έγινε το 1873 οπότε και, λόγω της καταγωγής των ευεργετών του (Γ. Aβέρωφ, N. Στουρνάρης, E. Tοσίτσας), ονομάστηκε «Μετσόβιο Πολυτεχνείο».
Το 1887 προάγεται σε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα ενώ το 1914 μετονομάζεται σε «Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο» και περιλαμβάνει τις σχολές πολιτικών μηχανικών, μηχανολόγων, ηλεκτρολόγων και τηλεγραφομηχανικών.
Το 1917 η σχολή τηλεγραφομηχανικών καταργείται και ιδρύονται οι σχολές αρχιτεκτόνων, χημικών μηχανικών και τοπογράφων-αγρονόμων μηχανικών, ενώ οι σχολές μηχανολόγων και ηλεκτρολόγων ενοποιούνται. Η σχολή ναυπηγών μηχανικών ιδρύθηκε αρκετά αργότερα.
Το Πολυτεχνείο αποτελεί σταθμό και σύμβολο της σύγχρονης νεοελληνικής ιστορίας καθώς, το Νοέμβρη του 1973, αποτέλεσε το επίκεντρο των διαδηλώσεων που οργάνωσαν, ενάντια στην Χούντα των Συνταγματαρχών, οι σπουδαστές.


ΠΗΓΕΣ:
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: http://www.arch.ntua.gr
ΚΕΙΜΕΝΟ: http://el.wikipedia.org & http://www.asprilexi.gr
ΤΡΑΓΟΥΔΙ: Από το άλμπουμ "Τολμηρή Επικοινωνία". Τίτλος: "Στο Πολυτεχνείο" (στίχοι: Δημήτρης Βάρος, μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος, ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης).

Όταν η λήγουσα είναι μακρά...

Ο μεγάλος φιλόσοφος και ιδρυτής της επιστημονικής λεξικογραφίας, Αριστοφάνης ο Βυζάντιος (257–180 π.Χ.), επινόησε τους τόνους [οξεία (΄), βαρεία (`) & περισπωμένη (~)] και τα πνεύματα [δασεία (‛) & ψιλή (’)] προκειμένου να βοηθηθούν οι ξένοι μελετητές, της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, στη σωστή ανάγνωση και προφορά της, καθώς η αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν μουσική και τονική.
Οι βυζαντινοί μελετητές, όταν γενικεύτηκε η χρήση της μικρογράμματης γραφής (περ. 800–850 μ.Χ.), έκριναν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν το τονικό αυτό σύστημα, παρά το γεγονός ότι δεν είχε πρακτική σημασία, για τα βυζαντινά και νέα ελληνικά.
Έτσι κληρονόμησαν οι Νεοέλληνες το πολυτονικό σύστημα τη χρήση του οποίου, για αιώνες, θεωρούσαν επιβεβλημένη.
Το αίτημα, για απλοποίηση του τονικού συστήματος, εντοπίζεται ήδη από το 18ο και το 19ο αι., καθώς οι τόνοι και τα πνεύματα προκαλούσαν, συχνά, την έντονη αντιπαράθεση μεταξύ των οπαδών της δημοτικής και της καθαρεύουσας.
Πρωτοπόρος, της κατάργησής τους, ήταν ο Νικόλαος Φαρδύς ο οποίος, το 1884, σε κείμενό του επιχειρεί να απαλλάξει την καθαρεύουσα από τους τόνους και τα πνεύματα. Σε ανάλογες κινήσεις προβαίνουν ο Ισίδωρος Σκυλίτσης, ο Αλέξανδρος Πάλλης και πολλοί άλλοι γλωσσολόγοι και λογοτέχνες της εποχής, όπως ο Γεώργιος Χατζιδάκις που, αν και ένθερμος αντίπαλος του δημοτικισμού, προτείνει το 1911 την απλοποίηση του τονισμού στα σχολεία λόγω των προβλημάτων που διαπίστωσε ότι αντιμετώπιζαν οι μικροί μαθητές. Θερμός υποστηρικτής, της απλοποίησης του τονικού συστήματος, ήταν και ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης ο οποίος, το 1913, πρότεινε ένα ριζοσπαστικό τονικό σύστημα που ο ίδιος, όμως, δεν επιχείρησε ποτέ να χρησιμοποιήσει στα κείμενα του.
Το θέμα, εκτός από τους ανθρώπους του πνεύματος, απασχόλησε έντονα και την Πολιτεία.
Το 1931 ο υπουργός Παιδείας Γεώργιος Παπανδρέου, απευθυνόμενος στις Φιλοσοφικές Σχολές Αθήνας και Θεσσαλονίκης και στην Ακαδημία Αθηνών, ζήτησε προτάσεις για τη μεταρρύθμιση του τονικού συστήματος. Από τις προτάσεις που έγιναν, όμως, καμιά δεν υπερίσχυσε, ώστε να κατατεθεί στο Υπουργείο Παιδείας και να αποτελέσει αφετηρία για μεταρρύθμιση.
«Το 1938 επί δικτατορίας Ιωάννη Μεταξά, ο ίδιος ο δικτάτορας συγκρότησε μια επιτροπή, με επικεφαλής τον γλωσσολόγο Μανόλη Τριανταφυλλίδη, με σκοπό να συντάξει τη γραμματική της δημοτικής. Ο Μεταξάς, όμως, απέρριψε την πρόταση, για την απλοποίηση του τονικού συστήματος, με το αιτιολογικό ότι οι θέσεις των μελών της επιτροπής έρχονταν σε αντίθεση με τις θέσεις του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου.»
Το χειμώνα του 1941-1942, εν μέσω γερμανικής κατοχής, κάποιοι από τους παλιούς καθηγητές της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, έστειλαν στο Πειθαρχικό το νέο και προοδευτικό συνάδελφό τους Ιωάννη Θ. Κριαρίδη, επειδή έγραψε το βιβλίο του Ελληνική Κλασσική Παιδεία (εκδ. Νοέμβριος 1939) στη δημοτική και σε μονοτονικό σύστημα. «“Η Δίκη των τόνων”, που έγινε στο όνομα της “γλωσσικής ενότητας της ελληνικής φυλής”, ξεκίνησε τον Νοέμβρη του 1941 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 1942, με την απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Φιλοσοφικής Σχολής για δίμηνη παύση του Ι. Κριαρίδη.» Ο Μανόλης Τριανταφυλλίδης χαρακτήρισε την ενέργεια αυτή «πατριωτισμό της περισπωμένης».
Το 1976, επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή, η Πολιτεία προσπαθεί για τρίτη φορά να διευθετήσει το θέμα. «Ο τότε υπουργός Παιδείας Γεώργιος Ράλλης συγκρότησε μια επιτροπή στην οποία ανέθεσε την εξέταση της νέας γραμματικής. Η επιτροπή αυτή εξέτασε και το ζήτημα του τονισμού και, μετά από ομόφωνη απόφαση, εισηγήθηκε στην ηγεσία του υπουργείου την καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος, αλλά η Πολιτεία δίστασε να προχωρήσει στην εφαρμογή της.»
Το 1981, όταν ήλθε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ, με την υπ’ αριθμό Φ 900.43/4/9/14145/2.12.1981 απόφαση, του τότε υπουργού Παιδείας Ελευθέριου Βερυβάκη, με θέμα: «Εισαγωγή του μονοτονικού στην Εκπαίδευση» συστήθηκε ειδική επιτροπή που ανέλαβε την επεξεργασία και υποβολή πρότασης, σχετικής με τον τρόπο τονισμού της ελληνικής γλώσσας. «Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, η επιτροπή υπέβαλε την πρόταση της στο Υπουργείο Παιδείας.»
Τη Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 1982, κοντά στα μεσάνυχτα και μετά την ολοκλήρωση, από τη Βουλή των Ελλήνων, της συζήτησης σχετικά με την «Εγγραφή των Μαθητών στα Γενικά, Τεχνικά και Επαγγελματικά Λύκεια», ο υπουργός Παιδείας, εντελώς ξαφνικά, εισηγήθηκε προς ψήφιση την 2η τροπολογία του νομοσχεδίου η οποία αφορούσε στον τρόπο διεξαγωγής των εισαγωγικών εξετάσεων και προέβλεπε καθιέρωση μονοτονικού συστήματος. Η καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος ψηφίστηκε γύρω στις 2 μετά τα μεσάνυχτα από τη συμπολίτευση και την ελάσσονα αντιπολίτευση. Η ΝΔ, με την αιτιολογία ότι ένα τόσο σημαντικό θέμα απαιτούσε περισσότερο χρόνο για συζήτηση, είχε αποχωρήσει από τη διαδικασία.
«Ωστόσο, ακόμα και στις μέρες μας, το θέμα επανέρχεται συχνά, στον συντηρητικό κυρίως Τύπο...»


ΠΗΓΗ: Ε.Ε.Δ.Ε., Το κόκκινο βιβλιαράκι του κειμενογράφου, Εκδ. ΠΕΔΙΟ, ΑΘΗΝΑ 2009.


Δευτέρα

Πέμπτη

Στο παρά... τρία!

Aνοίξτε τον player & κατόπιν
προχωρήστε στην ανάγνωση
των στίχων... μαλακά!


Θα πω ένα τραγούδι στο πιάνο
γι' αυτά που κανείς δεν τολμά
κι αν πω κατιτί παραπάνω
να μου φωνάξετε
μαλακά, πιο μαλακά
πες τα τουλάχιστον πιο μαλακά!


Ο πολιτικός στο μπαλκόνι
μιλάει και λέει πολλά
κι ο κόσμος που ακούει πελαγώνει
και λέει από μέσα του
μαλακά, πιο μαλακά
βγάλε το λόγο σου πιο μαλακά!


Μας είπανε ότι τα ράντζα
θα φύγουν απ' τις κλινικές
και θα 'χουν κρεβάτια καβάντζα
για να ξαπλώνουμε
μαλακά, πιο μαλακά
να μας ξαπλώνουνε πιο μαλακά!


Τα μέτρα περί δακτυλίου
τα βάλανε προσωρινά,
σου το 'παν την πρώτη Απριλίου
για να σε πιάσουνε
μαλακά, πιο μαλακά
για να σε πιάσουνε πιο μαλακά!


Μην τρέμεις για την εφορία
γιατί μόνο αυτή σ' αγαπά,
δωσ’ της λοιπόν τα στοιχεία
να σε γραπώσουνε
μαλακά, πιο μαλακά
καν' τις δηλώσεις σου πιο μαλακά!


Με λόγια και λόγια και λόγια
σε φέρανε τούμπα ξανά
κι ενώ σου την κάναν λαμόγια
πάλι τους πίστεψες
μαλακά, πιο μαλακά
πάλι τους πίστεψες πιο μαλακά!


Μου λες να σε ξαναψηφίσω
γιατί μου 'χεις φτιάξει πολλά,
την ψήφο μου για να τιμήσω
ειν' απαραίτητο μαλακά, πιο μαλακά

να σου τη ρίξω κι εγώ
ΜΑΛΑΚΑ! (DON'T click it)

**************

Πετάει, πετάει...
(η Ν)τώρα!
(CLICK IT)

**************

Εύχομαι σ' εσάς έναν

Καλό Μήνα (DON'T click it)

& στους/τις φοιτητές/τριες του

Ε. Α. Π.
(CLICK IT)

ανά την επικράτεια...

Καλή Χρονιά! (CLICK IT)

Παρασκευή

ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΘ...

www.fotosearch.gr


«Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις:
επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση.
Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο
& καταλήγεις να... αλλάζεις κανάλια
(click it)
"AΡΚΑΣ"


...Ή ΝΑ ΜΗ ΔΕΙ? (click it)

Σάββατο

Good morning Mr. Gallup!

Ο Γεώργιος Οράτιος Γκάλοπ (George Horace Gallup) γεννήθηκε στις 18 Νοεμβρίου του 1901, στο Τζέφερσον της Αϊόβα. (Πέθανε στις 27 Ιουλίου του 1984.)
O πατέρας του, πολύτεκνος κτηματομεσίτης, τον προέτρεψε να σπουδάσει δημοσιογραφία.
Τα οικονομικά προβλήματα της οικογένειας τον υποχρέωσαν να εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές του στο πολιτειακό πανεπιστήμιο. Παρά τις δυσκολίες όμως κατάφερε να ξεχωρίσει και κέρδισε την αγάπη των καθηγητών του οι οποίοι, με το πέρας των σπουδών του, ήθελαν να τον κρατήσουν κοντά τους. (Το μεταπτυχιακό του στην ψυχολογία & το διδακτορικό του στη δημοσιογραφία ολοκληρώθηκαν με τη συμπαράστασή τους.)
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και για μια πενταετία περίπου, όλα έδειχναν ότι θα σταδιοδρομούσε στην πανεπιστημιακή διδασκαλία. Πολύ γρήγορα, όμως, η φήμη του ξέφυγε από τον ακαδημαϊκό χώρο. Το δυνατό του σημείο ήταν η σχέση δημοσιογραφίας και μάρκετινγκ και η πρόταση της διαφημιστικής εταιρίας Γιάνγκ & Ρούμπικαμ, να αναλάβει επικεφαλής του τομέα μάρκετινγκ, έμελλε να δώσει νέα ώθηση στην καριέρα του.
Σε ηλικία 31 ετών, παντρεμένος και πατέρας δύο αγοριών, μετακομίζει στη Νέα Υόρκη αναλαμβάνοντας μία από τις σημαντικότερες θέσεις στο χώρο της αμερικάνικης διαφήμισης, χωρίς όμως να αφήσει τη διδασκαλία αφού εντάχθηκε στο δυναμικό της φημισμένης δημοσιογραφικής σχολής του πανεπιστημίου Κολούμπια.
Εκτός από τη διορατικότητά και την ευφυΐα του, ο συνδυασμός της ταυτότητας του ακαδημαϊκού με αυτήν του διαφημιστή έκανε τον Τζορτζ Γκάλοπ πρωτοπόρο για την εποχή του, καθώς επρόκειτο για δύο τομείς που στο μέλλον θα αποτελούσαν ισοδύναμους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και ο ίδιος ήταν πολύ καλός γνώστης και των δύο.
Η ιδέα του, να χρησιμοποιήσει τις τηλεφωνικές συνεντεύξεις, εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, προκειμένου να εντοπιστούν οι εφημερίδες και οι ραδιοσταθμοί που προτιμά το κοινό, ώστε οι πελάτες της διαφημιστικής εταιρίας να έχουν την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Γιάνγκ & Ρούμπικαμ στην κορυφή.
Με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, το 1936, διενήργησε και την πρώτη πολιτική δημοσκόπηση στην ιστορία προβλέποντας, με την επεξεργασία 5.000 συνεντεύξεων, τη νίκη του Φραγκλίνου Ρούσβελτ στις προεδρικές εκλογές. Ο Ρούσβελτ δεν ήταν το «φαβορί» για τον Τύπο και η επιβεβαίωση της πρόβλεψης του Γκάλοπ προσέλκυσε μεγάλο ενδιαφέρον αλλάζοντας πλέον τον ρου της ιστορίας για τις πολιτικές εκστρατείες των κομμάτων και των υποψηφίων. Ακολούθησαν δύο ακόμα εκλογικές αναμετρήσεις στις οποίες η πρόβλεψη του νικητή, από τον Γκάλοπ, ήταν επιτυχείς με αποτέλεσμα να η μέθοδος του να μοιάζει αδιαμφισβήτητη.
Το 1948 νοιώθει έτοιμος να δημιουργήσει τη δική του εταιρία στην οποία και δίνει το όνομα του. Ήταν χρονιά εκλογών και οι μετρήσεις του Ινστιτούτου Κοινής Γνώμης Γκάλοπ προέβλεπαν ότι ο Τόμας Ντιούι θα αναλάμβανε την προεδρία, με ξεκάθαρη νίκη επί του Χάρι Τρούμαν.
Οι προβλέψεις όμως δεν επιβεβαιώθηκαν, αυτή τη φορά, με αποτέλεσμα η πίστη της κοινής γνώμης στις δημοσκοπήσεις, που μέχρι τότε τις θεωρούσε αλάθητες, να ταλαντευτεί. Ο Γκάλοπ προβληματίστηκε αλλά γρήγορα βρήκε την αιτία της αποτυχίας. Θεωρώντας ότι ο Ντιούι είχε τη νίκη στο τσεπάκι, δεν έλαβε υπόψη του, το μεγάλο αριθμό των αναποφάσιστων και δεν έκανε καμία δημοσκόπηση τις δύο τελευταίες εβδομάδες πριν από την εκλογική αναμέτρηση.
Αυτό όμως δεν ήταν το μόνο λάθος–παράλειψη των προπολεμικών δημοσκοπήσεων. Η βασική παράλειψη τους, ήταν η παντελής απουσία από το ερωτηματολόγιο του «ΔΞ/ΔΑ». Ο ίδιος ο Γκάλοπ και πολλοί από τους δημοσκόπους της εποχής του, που ξεκίνησαν σχεδόν μαζί του, δεν είχε ποτέ περιλάβει την περίπτωση άγνοιας ή άρνησης συμμετοχής στις πιθανές απαντήσεις, μέχρι και μετά τον πόλεμο.

ΠΗΓΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ: www.skai.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: www.uiowa.edu


Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση.

ΓΙΑ ΤΗΝ αγΕΛΛΑΔΑ
ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ...!
(click it)

Η κάλπη κι η λύρα...!!

Με τη δημοσίευση του υπ’ αριθμόν 127/07-09-2009 Προεδρικού Διατάγματος, μπήκαμε και επίσημα (ανεπίσημα δεν βγήκαμε ποτέ...) στην προεκλογική περίοδο της 13ης εκλογικής αναμέτρησης μετά τη μεταπολίτευση.
Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα διεξαχθούν σύμφωνα με το Ν. 3231/2004 που εισηγήθηκε ο Κώστας Σκανδαλίδης ως Υπουργός Εσωτερικών της τελευταίας κυβέρνησης Σημίτη. Ο εκλογικός αυτός νόμος δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τον Φεβρουάριο του 2004 και ίσχυσε για πρώτη φορά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007, αφού σύμφωνα με το άρθρο 54 §1 του Συντάγματος ο εκλογικός νόμος «...ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.» Ο συγκεκριμένος, όμως, νόμος δε συγκέντρωσε τέτοια πλειοψηφία. Οι μόνοι που τον ψήφισαν ήταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (αυτό δα έλειπε...) και ο ανεξάρτητος (όσο μπορεί ένας βουλευτής να είναι...) Στέφανος Μάνος. Η ΝΔ τον καταψήφισε ως υπέρμετρα αναλογικό(?!) ενώ το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός τον καταψήφισαν ως μη αναλογικό.

Η κάλπη, όπως την ξέρουμε σήμερα, καθιερώθηκε στις ψηφοφορίες για την ανάδειξη των βουλευτών και των δημάρχων από το έτος 1920 αντικαθιστώντας τις τσίγκινες κάλπες και το σύστημα ψηφοφορίας με σφαιρίδια.
Στις εθνικές εκλογές του 2004 άρχισε η αντικατάσταση των ξύλινων καλπών με διαφανείς πλαστικές κάλπες, που ολοκληρώθηκε στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του 2006.
Στο νεοελληνικό κράτος η κάλπη, όπως και η μυστική ψηφοφορία, θεωρείτο είδος εισαγωγής από τη Δύση. Στην πραγματικότητα όμως οι Aρχαίοι Eλληνες τα είχαν δοκιμάσει και χρησιμοποιήσει, κατά κάποιο τρόπο, και τα δύο. Mέχρι την έλευση των Bαυαρών, ο πατροπαράδοτος τρόπος ψηφοφορίας ήταν οι συνελεύσεις των ντόπιων, όπου γινόταν προφορική και φανερή ψηφοφορία. Mαζί με τον Όθωνα ήρθε το χειρόγραφο και μετά έντυπο ψηφοδέλτιο, ανώνυμο ή με υπογραφή, και τελικά η μυστική ψηφοφορία με σφαιρίδια... (από την οποία έμεινε και η φράση «καλό βόλι»).

Το σκίτσο είναι από το "Ρωμηό" του Γ. Σουρή, 1899.

Οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα με το σύστημα ψηφοφορίας με σφαιρίδια έγιναν το 1864. Οι τσίγκινες κάλπες, μία για κάθε υποψήφιο, ήταν εσωτερικά χωρισμένες σε δύο μέρη τα οποία εξωτερικά διακρίνονταν από δύο χρώματα. Το δεξιό μέρος που προοριζόταν για το ΝΑΙ ήταν λευκό και το αριστερό που προοριζόταν για το ΟΧΙ ήταν μαύρο. Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ ήταν γραμμένα με κεφαλαία γράμματα στο μέτωπο της κάλπης. Η διαδικασία σύμφωνα με την περιγραφή του ιστορικού Γρ. Δαφνή είχε ως εξής: «Tην ημέρα των εκλογών, ο ψηφοφόρος ελάμβανεν από τον προ της κάλπης ιστάμενον υπάλληλον ή από τον αντιπρόσωπον του υποψηφίου εν σφαιρίδιον. Mόλις το ελάμβανε, ύψωνε την χείρα διά να δείξη ότι ένα μόνο σφαιρίδιο εκράτει, αμέσως δε εν συνεχεία εισήγε την χείρα εις την κάλπη και εψήφιζε, ρίπτων το σφαιρίδιον είτε εις το NAI είτε εις το OXI. H ίδια διαδικασία επαναλαμβάνονταν μέχρις ότου ο ψηφοφόρος διήρχετο απ όλας τας κάλπας. O τρόπος αυτός της ψηφοφορίας, μοναδικός εις ολόκληρον τον κόσμον, παρείχεν εις τον εκλογέαν το δικαίωμα να ψηφίζη όποιον ήθελε εκ των υποψηφίων, ακόμη και όλους...».

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε προεκλογική περίοδος και οι βουλευτές δεν έκαναν προεκλογική εκστρατεία. Η εκλογή των εκπροσώπων (βουλευτών) γινόταν με κλήρωση και ήταν τυχαία. Ως εκ τούτου ο διορισμός ημετέρων δεν περιλαμβάνονταν στα «καθήκοντα» των βουλευτών της εποχής.
Η διαδικασία της εκλογής τους, ήταν απλή. Σε μια υδρία τοποθετούνταν οι πλάκες πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένα τα ονόματα των υποψηφίων. Σε μια άλλη υδρία έβαζαν, ισάριθμα με τις πλάκες κουκιά (από τη διαδικασία αυτή έμεινε και η φράση «μετρημένα κουκιά»). Τα κουκιά ήταν άσπρα και μαύρα. Αυτός που είχε οριστεί να κάνει την κλήρωση, τραβούσε μία πλάκα από τη μια υδρία και ένα κουκί από την άλλη. Αν το κουκί ήταν άσπρο, ο υποψήφιος εκλεγόταν και χαιρόταν! Αν το κουκί ήταν μαύρο, ο υποψήφιος τα έβαφε... ανάλογα!!

H λύρα, ανήκει στην οικογένεια των έγχορδων μουσικών οργάνων. Σύμφωνα με τη μυθολογία, εφευρέτης της θεωρείται ο θεός Ερμής, αν και γενικά πιστευόταν ότι την κατασκεύασε πρώτος ο θεός Απόλλωνας.
Η λύρα της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Κλασικής Αρχαιότητας συνόδευε την απαγγελία στίχων και έμοιαζε κάπως στην εμφάνιση με μικρή άρπα. Αποτελούνταν από το αντηχείο, τους δύο βραχίονες και το ζυγό. Παιζόταν με τα χέρια, με χρήση πένας, σαν κιθάρα ή σαντούρι. Ο ήχος της έμοιαζε με αυτόν της κιθάρας, αν και ήταν ξερός.
Eυλόγως αναρωτιέστε τώρα εσείς:
«Τι σχέση έχουν η κάλπη κι η λύρα...;»
@ Αστειολογώντας θα μπορούσα να σας πω ότι με τη δημοσίευση του υπ’ αριθμόν 127/07-09-2009 Προεδρικού Διατάγματος... «άρχισαν τα όργανα»!
@@ Σοβαρολογώντας όμως, σας λέω ότι έχουν ακριβώς την ίδια σχέση που έχουν μεταξύ τους, όλα όσα μας δείχνουν, κατά τη διάρκεια της επίσημης προεκλογικής περιόδου, με όλα όσα μας μπήχνουν, κατά τη διάρκεια της ανεπίσημης...!

ΠΗΓΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΩΝ:

http://www.ekloges.gr
http://www.kazam.gr
http://www.imerisia.gr
http://el.wikipedia.org
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ:
Διάφοροι δικτυακοί τόποι και με την «εικαστική» παρέμβαση του τέρατος... ως συνήθως!
ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ:
Η δισκοθήκη μου και συγκεκριμένα:
1ο ΕΚΛΟΓΕΣ με τον Ορφέα Περίδη από το δίσκο "Αχ, ψυχή μου φαντασμένη".
2ο ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΚΟΙ & 4ο ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ με τον Λάκη Λαζόπουλο από το δίσκο "10 μικροί Μήτσοι".
3ο ΦΤΑΙΩ με τον Χάρυ Κλυν από το δίσκο "Γρανίτα από τζατζίκι".
5ο Μ' ΕΝΑ ΣΚΟΠΟ ΣΤΗ ΛΥΡΑ με τον Νίκο Αλεφαντινό από το δίσκο "Σ' αυτό το δύσκολο καιρό".
Όποτε δε, μας κάνει τη χάρη το www.snapdrive.net θα μπορείτε, ακόμα και να τα ακούτε...

Κυριακή

«Παντού υπάρχει ένας μύθος...»

«Και Θεός να γεννηθείς, δε γίνεται αλλιώς. Από μωρό θα ξεκινήσεις. Ένα ζαρωμένο μωρό, που θα βγει στον κόσμο γεμάτο πανάδες και κοκκινίλες, θα ξεφωνίζει σαν καραμουζάκι μέχρι που την πρώτη στιγμή να τρομάζει κι η ίδια του η μάνα. «Εγώ τον γέννησα τούτο το Ζερζεβούλη;»
Μόνο ο μπαμπάς καμαρώνει στους καφενέδες και λέει: «Να δείτε, ρε παιδιά, έναν αγόραρο, τέσσερα κιλά το άτιμο!» Γιατί το παν δεν είναι να κάνεις παιδί. Είναι να το βγάλεις κι αγόρι. Αμέ; Έτσι μας έμαθε η Γραφή. «Ο αποκτών υιόν μηδέποτε αποθνήσκει». Τις κοπέλες; Τις έχουνε σε δεύτερη μοίρα. Κει πέρα στην Ασία ήτανε μπελάς και εμπόρευμα. Σε μας μονάχα μπελάς… «Ο υιός ο συνεχίζων την γενεάν...» Τρίχες. Κι άμα δεν κάνουμε κορίτσια με ποιους θα συνεχιστεί η γενεά; Μόνοι μας θα τα γεννάμε;...
[...]
Γεννιέται λοιπόν το παιδί, έστω και Θεός, τα φτιάνει απάνω του, βρομίζεται, ξερνάει, σιχασές πράματα. Κι αν είναι το παιδί κανενός μεροκαματιάρη, κανένας δεν του δίνει σημασία, «πφ! χαρά στο κουτάβι». Αν είναι όμως κάνα γαλαζοαίματο, χαλάει ο κόσμος. «Ο πρίγκηψ Ευγένιος Βονιφάτιος, Ριχάρδος, Φραγκίσκος, Αύγουστος, Μαρία, Εγεράρδος Φον Καθοίκεν», μέχρι που του κοτσάρουνε και παράσημο γιατί μας έκανε τη μεγάλην εύνοια να γεννηθεί... Άσχετο αν ο Φον Τέτοιος βγαίνει ένας σκατέας που δεν αξίζει δεκάρα και, περιπλανάται στον κόσμο «άχθος» με όλα του τα ονόματα και, από την άλλη μεριά, το παιδί του μεροκαματιάρη μπορεί να λέγεται Νεύτωνας, Φρόυντ, Πασκάλ, Παστέρ, Αϊνστάιν... Να γεννηθείς είν’ εύκολο να γίνεις είναι μια δυσκολία...
Με τον Δία τα πράματα ήτανε κομμάτι διαφορετικά. Αν και Θεός, ο «μέγιστος», δεν πέσανε κεραυνοί εορταστικοί και δεν ανοίχτηκε βιβλίο συγχαρητηρίων στ’ ανάκτορα του Ολύμπου. Διότι το παιδί γεννήθηκε μυστικά.
[...] ο μπαμπάς Κρόνος (Χρόνος) τα ‘τρωγε τα παιδιά κι η μαμά του Ρέα πήγε στην Κρήτη και γέννησε μυστικά τον πιτσιρίκο… Σήμερα είναι κοπέλες που πάνε το πρωί στον γυναικολόγο για μια «κρυφούλα επέμβαση» και το βράδυ πάνε στο κλαμπ και χορεύουνε... Κι εφόσον οι κοινές κοπέλες κάνουνε τέτοια, δεν ήτανε δύσκολο και στη Ρέα να τα μπουρμπουδιάσει τα πράματα. Ξεπέταξε τον Μπέμπη, και το εσπέρας γύρισε στον άντρα της.
– Γεννήσατε;
– Βεβαίως.
– Το μωρό. Πεινάω.
Του ‘δωσε την πέτρα τυλιγμένη, την κατάπιε ο Κρόνος κι ησύχασε.[...]
Μόλις γεννήθηκε ο Ζεύς, να ΄σου και κατεβήκανε κάτι Νύμφες από το βουνό. Τη Δίκτη της Κρήτης.
[...]
– Να το φροντίσουμε εμείς, μια και σεις πάτε στον κύριο σας;
– Θα με υποχρεώσετε.
[...] Νύμφες και βασιλοπούλες το παραλάβανε και το φροντίσανε το παιδί. Θεός από δω, βασιλιάς από κει, είχε πολλές γκουβερνάντες. Τι; Οικονομίες θα κάνουμε;... Οικονομίες γίνονται άμα και είναι να τα πληρώσεις από την τσέπη σου. Άμα τα πληρώνει ο καλός λαός των πιστών σου, βάρα του στο δοξαπατρί...
Κείνη την εποχή δεν είχανε ανακαλυφθεί ακόμα οι παιδικές τροφές που παίρνουν το καλαμπόκι και το κάνουν αλεύρι και το διαφημίζουν άνθος Τάδε ή Δείνα... Τα παιδιά τρώγανε γάλα κι οι Θεοί των Ελλήνων ήτανε κι αυτοί πλάι στις ανθρώπινες αδυναμίες και στην ανθρώπινη ανάγκη (αυτό άλλωστε ήταν και το Μεγαλείο τους.) Στην Αίγυπτο, ο Όσιρις έδινε να φάει ο κόσμος. Στην Ελλάδα, ο κόσμος έδινε να φάει ο Θεός...
[...]
Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στο πεινασμένο θεόπουλο. [...] Το σύνθημα ρίχτηκε από τις Νύμφες...
«Γάλα για τον Μπέμπη».
Ήτανε μια κατσίκα που τη λέγανε Αμάλθεια... Κόρη του Ήλιου και τρομερή να τη βλέπεις. Χειρότερη από κάτι κατσίκες που πάνε στα καλλιστεία να γίνουνε «μις». Τόσο φριχτό ήτανε τούτο το ζώο, που μήτε οι Τιτάνες δεν μπορούσανε να το βλέπουνε. Πήγανε στη Γη και την παρακαλέσανε:
– Αμάν, κρύφ’ τηνε, μας θυμίζει την πεθερά μας.
Κι η Γαία την έκρυψε μέσα σε μια σπηλιά, στην Κρήτη. Όμως το γάλα της ήτανε πρώτης τάξεως κι η κατσίκα μ’ όλη της την ασκήμια στοργική... (Όσο φριχτή κι αν είναι η μάνα που σε βυζαίνει, η στοργή δεν της απολείπει.) Βύζαξε τον δράκο και τον μεγάλωσε.
Η Αμάλθεια είναι αληθινά ένα σύμβολο. Να μερικά από τα αγαθά της:
Πρώτα το κέρας της. Το κέρατό της. Μια μέρα το ΄σπασε απάνω σ’ ένα δέντρο και οι κόρες του Μέλισσου το πήρανε και το τυλίξανε σε φύλλα και το πήγανε στο παιδί. Ο Θεός τούς το χάρισε και το ‘κανε μαγικό. Άμα έλεγες μια ευχή, ότι κάτι επιθυμείς, το κέρατο γέμιζε με κείνο που ζήταγες και σ’ το έδινε αμέσως.
Ήτανε, να πούμε, ο μισθός που έδωσε ο Ζευς στις γκουβερνάντες του. Το περίφημο «κέρας της Αμαλθείας».
Μετά, το τομάρι της. Όταν ψόφησε η αιξ, το πήρε ο Ζευς και το έριξε επάνω του. Άμα το φόραγε, τίποτα δεν τον πέρναγε. Είναι η περίφημη «αιγίς» –η προστασία– [...]
Αργότερα που ήρθε στα πράματα ο Ζευς, ευγνωμοσύνης ένεκεν, τοποθέτησε την Αμάλθεια και το κέρας στον ουρανό και τα ‘κανε αστερισμούς. Γιατί και τους Θεούς ακόμα όσοι τους δίνουνε και τρώνε, τους κολακεύουνε και μπαίνουνε εκ δεξιών και δεν τραβάνε των παθών τους τον τάραχο, ως ημείς οι γελοίοι, που γκρινιάζουμε έτσι και φάνε λιγάκι παραπάνω από τον ιδρώτα μας...»


(Το κείμενο είναι, μικρό, απόσπασμα από την Ελληνική Μυθολογία του Νίκου Τσιφόρου.)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Με τούτη την ανάρτηση
που άσχετη, ίσως, μοιάζει
στον
ΣΚΡΟΥΤΖ
ανταποκρίνομαι για να
μη μου... «γκρινιάζει»!

Μα θα μου πείτε: «Άσματα
σου ζήτησε ο JKOK,
τι έγινε ο οίστρος σου;
Δεν έχει άλλα; Γιοκ;
Για λύσε μας, λοιπόν,
τέρας την απορία...
έχεις να καταθέσεις
τραγούδια με "ιστορία";»

Θα σας τη λύσω πάραυτα
με το «Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ»,
που λέει πως «δένονται» οι ζωές
μέσα απ' τα παρα-μύθια!

Το διάλεξα και, σ’ όλους σας,
μ’ αγάπη το χαρίζω
γιατί τη σχέση* μου, με σας,
σ’ αυτό αναγνωρίζω!

*[Προσωπικό μου στοίχημα,
με την τεχνολογία,
ήτανε αρχικά...
μα κέρδισα σε γνώσεις,
όσο και σε αισθήματα,
πιότερο τελικά!
]

Στην Φοίβη
το ανάρτησα...
κάντε της ένα click!
Ανάρτηση στο Κέρας,
γίνεται δίχως link?

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
ΣΚΡΟΥΤΖΑΚΟ ΜΟΥ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ
ΚΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ
ΠΟΥ ΑΡΓΗΣΑ... ΛΙΓΑΚΙ?!

ΜΊΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
ΚΡΑΤΑΩ ΣΤΟ "ΣΥΡΤΑΡΙ"
ΠΟΥ, ΕΝ ΕΥΘΕΤΩ ΧΡΟΝΩ,
ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΘΑ ΠΑΡΕΙ!!

ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΚΑΙ ΛΕΩ, ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟ
ΦΡΕΣΚΟ, ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΩ...
ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ(?) ΤΙΣ ΒΟΥΛΕΣ!!!

Τρίτη

Άκρως Ε(χ)ορταστικόν!

Στης καρδιάς μου το πρώτο σεργιάνι

εμπριμέ είχα βάλει φουστάνι

και σε βλέπω στην πρώτη γωνία

να μου ρίχνεις σαΐτες ματιές.


Της μαμάς μου ο γιoς ο ωραίος

από έξι παιδιά τελευταίος

είχα βγει στης αγάπης την πιάτσα

για να κάψω μωρό μου καρδιές.


Κι από τότε στρείδι μύδι

βάλαμε και δαχτυλίδι

κι όλοι λένε στην παρέα:

«Ο ωραίος κι η ωραία».

Κι από τότε χείλια, χείλια


σ' αγαπώ κι είμαι στην τσίλια

κι όλοι λένε στην παρέα:

«Ο ωραίος κι η ωραία».



Μ' ένα βλέμμα κουστούμι σου ράβω

σα λαμπάδα σε τάμα ανάβω


και σου στέλνω το σήμα μωρό μου

πως για σένα επί τόπου σκορπώ.


Βάζω ένα λουλούδι στο πέτο

και χαμόγελο σκέτο κουφέτο


αχ μια φούντωση έχω στα στήθια

και μετράω σφυγμούς εκατό.


Κι από τότε στρείδι μύδι

βάλαμε και δαχτυλίδι

κι όλοι λένε στην παρέα:

«Ο ωραίος κι η ωραία».


Κι από τότε χείλια, χείλια

σ' αγαπώ κι είμαι στην τσίλια

κι όλοι λένε στην παρέα:


«Ο ωραίος κι η ωραία»!!



**********************
Άκρως Εορταστικόν
τσ' Αμάλθειας το Κέρας...



γιορτάζουν, βλέπετε, ομού
πεντάμορφος
&
τέρας!!

Γι αυτό αφού «χορτάσετε»*
με σκετς και τραγουδάκια,
περάστε για ένα κέραςμα...
«φτιάχνουνε» μεζεδάκια?

Ποτά και αναψυκτικά
«προσφέρουν» αφειδώς
κι αν δεν τους «μειδιάσετε»...
δική σας η αιδώς!

* CLICK στις, μεγάλου μεγέθους,
έγχρωμες λέξεις & φράσεις.

Κυριακή

15+...

Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές (click it)
κι ήταν η σχέση μας αυτές,
χάιδεψε τες αν τις δεις ποτέ...

κι έπειτα τον χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω,
από εμένα πόσα δεν μπορώ.(click it)

***
Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες(click it)
πως μ' αγαπάς χίλιες φορές,
πως μ' αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ... εσένα!

Κι αν μείνει τ' όνειρο μισό(click it)
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό,
ένα να λες σα να 'ναι χτες
πώς μ' αγαπάς χίλιες φορές!

***
Έψαξα έτσι ένα ψέμα σου να βρω(click it)
να μην μπορώ να τ' ανεχτώ
και δε βρήκα ούτε ένα...

κι έπειτα μέτρησα πάλι για να δω
αν είν' τα λάθη μου εδώ(click it)
και δεν έλειπε κανένα.

***
Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ' αγαπάς χίλιες φορές,(click it)
πως μ' αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ... εσένα!

Κι αν μείνει τ' όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό,(click it)
ένα να λες σα να 'ναι χτες
πώς μ' αγαπάς χίλιες φορές!



Να μ' αγαπάς χίλιες φορές...(click it)

κι εγώ εσένα!(click it)

Τhe other side of the moon...

N. Χατζηκυριάκος-Γκίκας «Στη χάση του φεγγαριού.»

Το φεγγάρι είναι στη χάση
φεγγαράκι χάσικο,(click it)
το μυαλό μου το 'χω χάσει
για τα σε μπαγάσικο!

Refrain
Πού σε βρήκα; Δεν σ' αλλάζω
κι ας γελάς αλάνικο,
στην καρδιά μου είσαι λάζο,
λάζο μαυρομάνικο!(δις)

Με του λουλακιού τη βάψη
έβαψες τα μάτια σου,
χίλιες νύχτες έχω κλάψει
μπρος στα σκαλοπάτια σου!

Refrain(το ίδιο)



Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Βασίλης Κουμπής
Τραγούδι: Γιάννης Πουλόπουλος

Παρασκευή

Καλώς τον...



Ο Αύγουστος ελούζονταν,
λούζονταν στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν
άστρα και γιασεμιά.

Αύγουστε μήνα,
μήνα και θεέ
(click it)
σε σένα ορκιζόμαστε,
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε.


Απ' την Παρθένο στο Σκορπιό,
χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι ένα θαλασσινό σταυρό
στη χάρη σου ν' ανάψουμε.

Αύγουστε μήνα,
μήνα και θεέ
(click it)
σε σένα ορκιζόμαστε,
πάλι του χρόνου να μας βρεις
στο βράχο να φιλιόμαστε.



Μα... που πήγαν όλοι;(click it)

Πέμπτη

Ο «στρατηγός άνεμος»!


«Το μελτέμι, ή μελτέμια, είναι ετήσιος καλοκαιρινός τοπικός ημερήσιος άνεμος που εκδηλώνεται στις ελληνικές θάλασσες και κυρίως στο Αιγαίο. Η διεύθυνση των ανέμων αυτών στο βόρειο Αιγαίο είναι από ΒΔ. διευθύνσεις, στο κεντρικό από βόρειες και Β/Α, στο νότιο Αιγαίο και Κρητικό πέλαγος από ΒΔ., φθάνοντας μέχρι δυτικές διευθύνσεις κυρίως στη Ρόδο.
Στο Ιόνιο και την Αδριατική είναι μικρότερης έντασης και πνέουν κυρίως από ΒΔ. διευθύνσεις. Η ετυμολογία της λέξης είναι τουρκικής προέλευσης. Οι αρχαίοι Έλληνες τον ονόμαζαν Ετήσιο (Ἐτησίαι). Τα μελτέμια ανήκουν γενικά στη κατηγορία των εποχικών ανέμων.
Οι "ετησίες" πνέουν από βόρεια κατεύθυνση ως ψυχρή μάζα με συνέπεια να δροσίζουν ευχάριστα το καλοκαίρι. Δημιουργούνται από ένα μεγάλο σύστημα υψηλών πιέσεων στα Βαλκάνια, βόρεια της Ελλάδας, και ένα μεγάλο σύστημα χαμηλών πιέσεων στην Μικρά Ασία και ανατολικά στη Μεσόγειο. Το χαμηλό σύστημα πιέσεων οφείλεται κυρίως στα μεγάλα θερμικά ανοδικά ρεύματα πάνω από την Ινδία όπου καθιστούν ένα μεγάλο θερμικό ελάχιστο πίεσης που εκτείνεται στο μέσον του καλοκαιριού μέχρι και την ανατολική Μεσόγειο.
Κατά το Μάιο προς αρχές Ιουνίου σημειώνονται ελαφροί βόρειοι άνεμοι, οι λεγόμενοι πρόδρομοι διάρκειας 2-3 εβδομάδων. Στη συνέχεια διακόπτονται προσωρινά τον Ιούνιο. Στο διάστημα αυτό πνέουν κατά διαλείμματα βόρειοι άνεμοι -εξ ου και "διαλείπτοντες άνεμοι"- με μικρή ένταση. Μια βδομάδα αργότερα επαναρχίζουν τα λεγόμενα τότε μελτέμια που συνεχίζουν μέχρι τις αρχές του Οκτωβρίου, με μέση ένταση τα 6-7 μποφόρ.
Γενικά οι καιρικές συνθήκες που συνοδεύουν τους ετησίες ή μελτέμια είναι αίθριος ουρανός και κυματώδης θάλασσα. Αυτό επιβάλλει πολλές φορές τη διακοπή δρομολογίων μικρών σκαφών, ιδίως την ημέρα όπου και παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ένταση και μάλιστα κατά τις ώρες της μεγαλύτερης τιμής θερμοκρασίας.
Οι μάζες αέρος που κινεί το μελτέμι προέρχονται από την νότια Ρωσία. Με την πάροδό τους από την Ευρώπη ξηραίνονται και κάνουν αφενός τον ουρανό να φαίνεται καταγάλανος, αφετέρου δημιουργούν τις καλύτερες συνθήκες ορατότητας.»


ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Δευτέρα

Δίδυμα φεγγάρια!!


Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες:

«...την 27η Αυγούστου 2009, 30 λεπτά μετά τα μεσάνυκτα, ο πλανήτης Άρης, αν και θα βρίσκεται 34,65 εκατομμύρια μίλια μακριά από τη γη, θα είναι πολύ λαμπερός και θα φαίνεται τόσο μεγάλος όσο και το φεγγάρι με αποτέλεσμα να τον βλέπουμε δια γυμνού οφθαλμού. Σαν... δίδυμο φεγγάρι!
Η επόμενη φορά που θα λάβει χώρα αυτό το γεγονός θα είναι το έτος 2287!!! »

Κυριακή

It's a matter of time...

Each day I live
I want, to be a day to give the best of me
I'm only one, but not alone
my finest day is yet unknown!

I broke my heart for every gain,
to taste the sweet, I faced the pain
I rise and fall,
yet through it all this much remains!

I want one moment in time,
when I'm more than I thought I could be,
when all of my dreams
are a heartbeat away
and the answers are all up to me!

Give me one moment in time
when I'm racing with destiny,
when in that one moment of time
I will feel, I will feel eternity!

I've lived to be the very best
I want it all, no time for less
I've laid the plans
now lay the chance here in my hands!

Give me one moment in time
when I'm more than I thought I could be,
when all of my dreams
are a heartbeat away
and the answers are all up to me!

Give me one moment in time
when I'm racing with destiny,
then in that one moment of time
I will feel, I will feel eternity!

You're a winner for a lifetime
If you seize that one moment in time
make it shine!

Give me one moment in time
when I'm more than I thought I could be,
when all of my dreams
are a heartbeat away
and the answers are all up to me!

Give me one moment in time
when I'm racing with destiny
then in that one moment of time
I will be, I will be, I will be free!

I will be, I will be free...

al dEntE

Στις εκλογές του μέλλοντος
εγώ λευκό θα ρίξω,
το σπιτικό μου μόνη μου πια
λέω να κυβερνήσω,

τα πιάτα με τους βουλευτές
και υπουργούς θα βάλω
και έτσι θα 'χω μάτια μου
κουζινικό μεγάλο.

Πια δεν αντέχω αρχηγούς
και λόγια μπερδεμένα,
ας κάνουνε κυβέρνηση
χμ, χωρίς εμένα

κι ας κυβερνήσουν το λαό
εάν υπάρχει ακόμα
κι αν δεν τον καταβρόχθισαν
κι αυτόν σε κάποιο κόμμα.

Κι ας λένε τις σοφίες τους
μες τη Βουλή και έξω,
αυτό το ανέκδοτο παιδιά
άλλο δε θα τ' αντέξω!
(click it)

Ποιός μου δίνει τα κλειδιά της βασιλείας
στα παλάτια των ονείρων μου να μπω
κι απ' τα κύματα της ροζ πολυφωνίας
μες την άσπρη μου στολή ν' αναδυθώ.
Θα βάλω την καρό ποδιά
να φτιάξω μακαρόνια
(click it)
και με δουλειές του σπιτικού
θα φεύγουνε τα χρόνια

και θα με παίρνουνε μαζί
σε άλλη γη και τόπους,
όπου δεν έχουνε λαό
αλλά μονάχα ανθρώπους.

Δεν έχουνε κυβέρνηση
ούτε και παρατάξεις
και βλέπεις φάτσες γελαστές
όπου και να κοιτάξεις,

ωχ, μη με ρωτήσετε
αν έχουνε πατρίδα,
εγώ σας λέω μόνο αυτά
που απ' τη κουζίνα είδα.

Και πόνεσα σα σκέφτηκα
τα χάλια μας Ελλάδα
και ήρθε και μου έγινε
τέλεια η μακαρονάδα!

Ποιός μου δίνει τα κλειδιά της βασιλείας
στα παλάτια των ονείρων μου να μπω
κι απ' τα κύματα της ροζ πολυφωνίας
μες την άσπρη μου στολή ν' αναδυθώ.