Σάββατο

The best of(f)...





Το καλοκαίρι έφτασε... και η Τι Βι "μας" πάλι,
τα ίδια και τα ίδια απ' την αρχή προβάλλει!
Να «αναμασάνε» είθισται τα «ξαναζεσταμένα»...
κι ας τα 'χουμε πολλές φορές όλα μηρυκασμένα!

Εγώ από «τέτοια λόγια!!!» τώρα τι ν' ανασύρω,
σταφύλια περσινά, ξινά, δε θέλω να σερβίρω!
Μα πάλι και το «έθιμο» είπα να μην αλλάξω...
στις αναμνήσεις όλων μας, εσκέφτηκα να ψάξω!

Έκανα λίστα από best of…(!) και θα την αναρτήσω...
όλα όσα ξεχάσαμε (?) να μας υπενθυμίσω!!!

















Χωρίς εγκυκλοπαιδικά κι άλλες παραπομπές...
σας εύχομαι να έχετε καλές διακοπές!!!

Και επειδή θα
λείψω κι εγώ προσωρινά...(?!)
επέλεξα τραγούδια πιο «καλοκαιρινά»!
Μ' αγάπη χαρισμένα σε όλους απ' το «τέρας»...
να σας κρατάνε συντροφιά σαν έρχεστε στο «κέρας»!!!





Πέμπτη

ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ!





Το Σάββατο 6 Απριλίου 1974, στην αγγλική παραλιακή πόλη Brighton, ένα άγνωστο συγκρότημα από τη Σουηδία, κερδίζει στο διαγωνισμό της Eurovision, (click it) με το τραγούδι Waterloo. Ο κόσμος γνωρίζει τους ΑΒΒΑ. Tα υπόλοιπα, είναι ιστορία!!!


Οι ΑΒΒΑ έχουν πουλήσει, μέχρι σήμερα, πάνω από 350 εκατομμύρια δίσκους και παραμένουν το δεύτερο συγκρότημα με τις περισσότερες πωλήσεις στον κόσμο, μετά από τους Beatles.
Μετά το θρίαμβό τους στη Eurovision, η Agnetha Faltskog, o Benny Andersson, o Björn Ulvaeus και η Anni- Frid Lyngstad (το όνομα ΑΒΒΑ σχηματίστηκε από τα αρχικά τους) εκτινάχτηκαν στην παγκόσμια σκηνή. Το Waterloo έφτασε στην κορυφή των charts όλου του κόσμου. Μέσα στα επόμενα 8 χρόνια, οι ΑΒΒΑ θα γνώριζαν αναρίθμητες επιτυχίες, πλατινένια albums, sold out συναυλίες και μια ταινία- επιτυχία, το ΑΒΒΑ - Η Ταινία.



Η επιτυχία του γκρουπ στα ευρωπαϊκά charts ήταν ξεκάθαρη - με, εκείνη την εποχή, μόνο τους Rolling Stones, τον Elvis Presley και τους Beatles να μένουν για μεγαλύτερο διάστημα στο Τοπ 10 της Αγγλίας. Στην Ιρλανδία, 13 τραγούδια έφτασαν στο Νούμερο 1, ενώ στο Βέλγιο σημειώθηκαν 7 συνεχόμενα Νούμερο 1 singles (συνολικά 16 singles έφτασαν στο Νούμερο 1) και 7 συνεχόμενα Νούμερο 1 άλμπουμ. Στη Σκανδιναβία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ελβετία και την Αυστρία τα στατιστικά παραμένουν εντυπωσιακά. Την ίδια στιγμή, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι επιτυχίες συνεχίστηκαν: 10 τραγούδια μπήκαν στο Τοπ 20, με τα Waterloo, Take a chance on me και The winner takes it all να μπαίνουν στο Τοπ 10. Το Dancing queen έφερε τους ΑΒΒΑ στο νούμερο ένα του Billboard.(click it)



Μια παγκόσμια επιτυχία, το Dancing Queen έγινε νούμερο ένα σε δώδεκα ακόμη χώρες. Αλλά η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική δεν ήταν οι μόνες ήπειροι που θα βίωναν την «ABBAmania»- υπήρξαν έξι συνεχόμενα Νούμερο 1 singles στην Αυστραλία και τέσσερα Νούμερο 1 άλμπουμ. Το The Best of ABBA παραμένει μέχρι σήμερα το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις στη χώρα. Οι συναυλίες των ΑΒΒΑ στη Μελβούρνη υπήρξαν θρυλικές. Σημείωσαν έξι Νούμερο 1 στη Νέα Ζηλανδία ενώ άλλα 12 singles μπήκαν στο Τοπ 20. Στο Μεξικό, το γκρουπ σημείωσε έντεκα Τοπ 10 singles, με επτά να φτάνουν στο Νούμερο 1 και έξι Νούμερο 1 άλμπουμ. Στη Ζιμπάμπουε σημειώθηκαν δεκατρία Τοπ 10 singles και οκτώ συνεχόμενα Νούμερο 1 άλμπουμ (χωρίς να συνυπολογίζονται οι συλλογές που ακόμη εκδίδονται!). Στην Ιαπωνία, δεκατέσσερα singles μπήκαν στο «All Japan Pop 20», με τα Night City, Chiquitita, Voulez- vous και Gimme! Gimme! Gimme!, να φτάνουν στο Νούμερο 1.

Παρόλα αυτά, μέχρι το 1982 όλα θα είχαν τελειώσει. Τα σχέδια για καινούριο άλμπουμ εγκαταλείφθηκαν και, στη θέση του, κυκλοφόρησε το The Singles- The First Ten Years. Η χρονιά έκλεισε με την κυκλοφορία του single Under Attack, που ήταν και το τελευταίο του συγκροτήματος. Οι ΑΒΒΑ σταμάτησαν να ηχογραφούν ή να περιοδεύουν μαζί, όμως η μουσική τους συνέχισε να διασκεδάζει, να γοητεύει και να εμπνέει. Οι ΑΒΒΑ είναι ένα συνεχές success story. Οι αμέτρητες επιτυχίες τους έχουν ξεπεράσει το χρόνο, για να μείνουν τόσο δημοφιλείς σήμερα όσο όταν είχαν πρωτοκυκλοφορήσει - μερικές φορές και περισσότερο. Το ABBA Gold παραμένει ένα υπέρ-επιτυχημένο άλμπουμ παγκοσμίως.


Με τουλάχιστον 3.500 δίσκους να πωλούνται καθημερινά σε όλο τον κόσμο, το φαινόμενο ΑΒΒΑ είναι κατά τα φαινόμενα ασταμάτητο!
Οι ταινίες «Ο Γάμος της Myriel» και «Pricilla, η Βασίλισσα της Ερήμου» ‘ντυθήκαν’ με τη μουσική των ΑΒΒΑ και χάρισαν στο συγκρότημα νέες γενιές θαυμαστών.
Το ανέβασμα του
ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ!(click it) δεν έκανε μόνο τους θεατρόφιλους να χορεύουν – ξαναζώντας αναμνήσεις ή ανακαλύπτοντας τον ήχο των ΑΒΒΑ για πρώτη φορά – αλλά ξαναέφερε το ΑΒΒΑ Gold στα charts οπουδήποτε κι αν παίχτηκε η παράσταση.


Τον Ιούλιο «έρχεται» και η κινηματογραφική μεταφορά του, με γυρίσματα σε Σκόπελο, Σκιάθο και Πήλιο και με πρωταγωνιστές τους Meryl Streep, Pierce Brosnan, Amanda Seyfried, Colin Firth, Stellan Skarsgard και Dominic Cooper.




Κοίτα να δεις... (click it) που εμπνέυστηκα την ανάρτηση αυτή από τη maika! Γι αυτό επέλεξα πέντε τραγούδια των ΑΒΒΑ και της τα αφιερώνω...!




Κυριακή

«Ου μπλέξεις»...!

Ο Σπίθας με προσκάλεσε, ποιητική (του) αδεία...
να γράψω ένα
επίγραμμα. Αγάπης ελεγεία...!

Μα αισθάνομαι να στέρεψα. Δεν είμαι κι η Σαπφώ...
της Νικολακοπούλου στίχους θα «δανειστώ»,
απ' το
τραγούδι-διασκευή με τίτλο: «Πριν το τέλος(?!)»...
γιατί νοιώθω ο
οίστρος μου πως βάλτωσε σαν έλος…!

Τους στίχους της, ανάλογα θα τους «φωτογραφίσω»...
κι έτσι για την αγάπη, αν πρέπει(?) θα θρηνήσω…!


-Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο κι αχνό στον αέρα...


κάτω η θάλασσα μ' ένα φεγγάρι, το καράβι πιο πέρα!

-Σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι...

σε κρατούσα απ' το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει!


-Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ...

κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω...

κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά...

σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι,
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα,
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά…

κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ότι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία…

κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ...!

-Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι, το τέλος μη δω...!

-Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι, το τέλος μη δω...!


Υ.Γ. Το τραγουδάκι βρίσκεται εδώ αναρτημένο. Κάντε ένα click κι ακούστε το. Είναι αγαπημένο...!
Κάντε επίσης ένα
click, στις θαλασσιές τις λέξεις. Γιατί με τ(κ)έρας τελικά, είν' όπως λεν...: «Ου μπλέξεις»...! ;)

Τετάρτη

«Μπαμπά μην τρέχεις»!!!







Οι εκπρόσωποι του ισχυρού φύλου μπορούν να σταματήσουν να «γκρινιάζουν» σχετικά με τις παγκόσμιες ημέρες – της μητέρας, της γυναίκας κλπ. Ημέρα του πατέρα υπάρχει, και μάλιστα από το 1910 (click it) και εορτάζεται την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου, στις περισσότερες χώρες του κόσμου.

Για την καθιέρωσή της, αγωνίστηκε η Αμερικανίδα, Sonora Smart-Dodd, θέλοντας να τιμήσει τον πατέρα της William Smart, που ανέθρεψε μόνος του τα έξι παιδιά του.
Το 1966 ο Lyndon Johnson ανακήρυξε με προεδρικό διάταγμα, την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου Ημέρα του Πατέρα και από το 1972 ο Richard Nixon την καθιέρωσε ως ετήσιο θεσμό.
Στο μυαλό πολλών βέβαια, όλες αυτές οι παγκόσμιες ημέρες, έχουν συνδεθεί με την εμπορευματοποίηση συναισθημάτων. Yπάρχουν όμως και αυτοί που υποστηρίζουν ότι χρειαζόμαστε μιαν αφορμή για να θυμηθούμε ή ακόμα και να εκφράσουμε έμπρακτα την αγάπη μας σε κάποια πρόσωπα.
Πράγμα εύκολο στις μέρες μας, με τις δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία. Με άλλα λόγια, η έκφραση της αγάπης μας σε ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της ζωής μας απέχει μερικά μόνο
κλικ. (click it λέμε...)


Θέλω να αφιερώσω αυτήν την ανάρτηση στη μνήμη (!) του

...στον πατέρα των παιδιών μου


...και «τω αγνώστω πατρί»!(click it, just in case...)







Σάββατο

Εις μνήμην...!


Ένα μαντήλι ανέμισε και φόρτισε την επιθυμία του Μάριου Τόκα και του Κώστα Φασουλά να γράψουν τραγούδια για τη φωνή του Βασίλη Σκουλά. Οι δύο δημιουργοί, ακολουθώντας το γοητευτικό δρόμο, αυτόν που σμίγει την δημοτική με τη λαϊκή μουσική και σεβόμενοι τη φωνητική καταγωγή του ερμηνευτή, συνέθεσαν ένα άκρως συγκινητικό υλικό. Δέκα τραγούδια έτοιμα να ανεμίσουν το άσπρο τους μαντήλι. Δέκα τραγούδια σ’ ένα δίσκο με τίτλο «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» στον οποίο συμμετέχουν ο Παντελής Θαλασσινός και η Μαρία Αλεξίου σε δυο υπέροχα ντουέτα με τον Βασίλη Σκουλά.
Η ενορχήστρωση και η επιμέλεια παραγωγής είναι του Πάρι Περυσινάκη.
Τα εικαστικά του εξωφύλλου και του ένθετου είναι του Φοίβου Μυριάνθους.


Οι συνθέσεις του Μάριου Τόκα σ΄ αυτόν τον τελευταίο του δίσκο (2007) είναι ήρεμες και σεμνές. Δεν είναι χαρακτηριστικές του συνθέτη αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι συμβολικές. Πρόκειται για ένα δίσκο με «κρυμμένα» τραγούδια. Γιατί από κάθε άποψη τα τραγούδια του, κρύβουν αυτό που ο Μάριος Τόκας έκρυβε πάντα στην ψυχή του. Τι άλλο πιο πολύτιμο από την πατρίδα του, την Κύπρο.
Ο Πάρις Περυσινάκης, ευτυχώς για το έργο και για μας, χρησιμοποιεί μόνο φυσικά όργανα στις ενορχηστρώσεις του. Ιδιαίτερα γοητευτικά είναι τα τραγούδια που έχουν παραδοσιακό ήχο.
Οι στίχοι του Κώστα Φασουλά έχουν έντονα ποιητικά στοιχεία!
Οι ερμηνείες του Βασίλη Σκουλά είναι καθάριες, άμεσες, λεβέντικες και ειλικρινείς, όπως ακριβώς ορίζει η καταγωγή του!


Στα στερνά του ο Τόκας αντάμωσε με την Κρήτη. Η φωνή του Βασίλη Σκουλά ζωντάνεψε τα τραγούδια του και οι στίχοι του Κώστα Φασουλά "άσπρο μαντήλι ανέμισαν".
Ένα άσπρο μαντήλι που μπορεί, για το συνθέτη του, να ήταν η σημαία της Κύπρου που "μες τη μοναξιά την αύρα της σκορπά". Που "ανεβαίνει σε ψηλά βουνά κι ανθίζει" κι "όλα τα’ αστέρια του ουρανού τη θέλουνε δική τους". Που "ήταν γιασεμί στη μέση ενός πολέμου" και "μια νύχτα που χαμήλωσαν τα σύννεφα του κόσμου έγινε άστρο της αυγής και στεναγμός" δικός του!
Ακούγοντας πάλι τούτα τα τραγούδια, τα θεώρησα το καλύτερο μνημόσυνο για το
Μάριο Τόκα. (click it)
Γιατί στα μέρη του νοτιά, τα μνημόσυνα (click it) γίνονται άξαφνα, ανάμεσα σε δύο ρακές, που στάζουν σαν χοές για το "καλοτάξιδος".
Όχι ως μουσουργό που κάλυψε την ανυδριά των ειδήσεων, ούτε ως Κύπριο που "μπολιάστηκε" με το δράμα της Μεγαλονήσου. Απλά ως άνθρωπο, που μας άγγιξε χορδές ευαίσθητες.


Τρίτη

Να το πάρει το ποτάμι...?

Νομίζω κράτησε αρκετά αυτή η «αγωνία»,
καιρός είναι το ψέμα μου να βάλω στη… γωνία!
Θα γράψω τις αλήθειες μου, ώστε το
ψεματάκι, (click it)
να «τρέξει» όπως το νερό… μέσα στο ποταμάκι!

1) Το 1989 έλαβα μέρος στο τηλεοπτικό παιχνίδι «Ομιλείτε Ελληνικά»!*

Τρίτη, 26 Σεπτεμβρίου.
… στα στούντιο της Παιανίας περιμένοντας να αρχίσει το γύρισμα, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχα κληρωθεί να συμμετέχω…!
Όταν, 2-3 εβδομάδες νωρίτερα, μου είχαν τηλεφωνήσει από την παραγωγή, νόμιζα ότι η κολλητή μου, που ήξερε ότι ήθελα διακαώς να λάβω μέρος και είχα δηλώσει συμμετοχή, μου έκανε πλάκα…!
Όλοι στις θέσεις μας. Απέναντι από μένα και τον συμπαίκτη μου, οι ηθοποιοί Τάσος Χαλκιάς, Χρήστος Βαλαβανίδης και Μίνα Αδαμάκη. Ο καθηγητής κος Μπαμπινιώτης έδινε κάποιες τελευταίες οδηγίες στην παρουσιάστρια, Λιάνα Κανέλλη.
Ξαφνικά από το βάθος ακούγονται συνομιλίες… μια περίεργη αναταραχή! Κάποιοι πλησιάζουν. Κοιτάω προς τα κει… 3 άντρες. Οι 2 γύρω στα τριάντα, ψηλοί και γεροδεμένοι κι ανάμεσα τους ένας, ηλικιακά μεγαλύτερος και αρκετά πιο κοντός, ασπρομάλλης με γυαλιά…!
Που τον ξέρω μωρέ, που τον ξέρω…? (αναρωτιέμαι) Από κάπου ακούγεται…
«
ο υπουργός…!» (click it)
Ένα νεύμα, του κοντού και ασπρομάλλη με γυαλιά υπουργού, προς την παρουσιάστρια, που σηκώνεται γρήγορα από τη θέση της και τον πλησιάζει.
Για λίγα λεπτά (που μου φάνηκαν αιώνας – κάτι το τρακ, κάτι οι προβολείς… ίδρωνα και ξεΐδρωνα) συζητάνε…!
Το θέμα τους θα πρέπει να ήταν πολύ σημαντικό και, κρίνοντας από την ανησυχία στα πρόσωπά τους, μάλλον δυσάρεστο.
Ξαφνικά προχωρούν όλοι μαζί, «επισκέπτες» και παρουσιάστρια προς την έξοδο.
Πριν προλάβω να σκεφτώ «τι έγινε ρε παιδιά;», εμφανίζεται ο διευθυντής παραγωγής, ο οποίος μας ενημέρωσε ότι για λόγους ανωτέρας βίας (?!) η κα Κανέλλη έπρεπε να αποχωρήσει…! Μας ζήτησε συγνώμη για την αναστάτωση και μας πήρε, εμένα και τον συμπαίχτη μου, στο γραφείο του, να κανονίσουμε τα διαδικαστικά, ώστε να επανέλθουμε, την επόμενη εβδομάδα, για το γύρισμα. Αφού κανονίστηκε η νέα ημερομηνία, πήρα ταξί κι έφυγα από το στούντιο. Ο ταξιτζής είχε το ραδιόφωνο στη διαπασών…!
«Δελτίο ειδήσεων: Νεκρός έπεσε σήμερα το πρωί, στην είσοδο της πολυκατοικίας, της οδού Ομήρου, όπου στεγαζόταν το γραφείο του ο βουλευτής Ευρυτανίας, της Νέας Δημοκρατίας,
Παύλος Μπακογιάννης...»!!! (click it)

*(ΕΤ1, 1986-1989). Επιμορφωτική εκπομπή που προβαλλόταν κάθε Τετάρτη πριν από το δελτίο ειδήσεων των εννέα και είχε στόχο τη βελτίωση της σχέσης του Έλληνα με τη γλώσσα του. Την εκπομπή παρουσίαζε η Λιάνα Κανέλλη. Η αρχική ιδέα ανήκε στη Νούλα Κουτέλα, η οποία ήταν και η παραγωγός της εκπομπής, ενώ με την επιμέλειά της ήταν επιφορτισμένος ο γνωστός καθηγητής της Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης. Η μορφή παιχνιδιού που τελικά δόθηκε στην εκπομπή αποτέλεσε τον σημαντικότερο ίσως λόγο της επιτυχίας της. Η ΕΤ1 προτού εγκρίνει την εκπομπή κρατούσε τον πιλότο στα συρτάρια για δύο χρόνια περίπου. Τελικά η εκπομπή δεν «κόπηκε» αλλά ουσιαστικά αποσύρθηκε από την ίδια την εταιρεία παραγωγής για οικονομικούς λόγους.


2) Έγραψα στίχους για το θεατρικό έργο «ο μπαμπάς ο πόλεμος»** του Ιάκωβου Καμπανέλλη!(click it)
**Επί σκηνής η Ρόδος του 305 π.Χ. με όλο τον τουριστικό της ευδαιμονισμό. Ξάφνου ο κίνδυνος της πιθανής εισβολής ενός τυραννίσκου, διαδόχου του Μ. Αλεξάνδρου, του Δημητρίου Πολιορκητή, ο οποίος ανατρέπει τα δεδομένα ενός ειρηνικού εμπορίου. Η ουδέτερη Ρόδος σηκώνει τείχη, αγοράζει όπλα, σπουδάζει τη στρατιωτική τέχνη και διδάσκεται την ιδεολογία του πολέμου. Ο Δημήτριος νικιέται. Ωστόσο, με τη συμφωνία που υπογράφει, αναδείχνει τους Ροδίτες σε διαδόχους του!
Στηριγμένος πάνω σε ιστορικά δεδομένα και συγκεκριμένα στην πολιορκία της Ρόδου, ο Ιάκωβος Καμπανέλλης έγραψε το 1952 το έργο του «Ο μπαμπάς ο πόλεμος». Πρόκειται για ένα είδος σάτιρας του πολέμου, επηρεασμένης από την ένταση της ψυχροπολεμικής περιόδου, η οποία συνοδευόταν από μεγάλες προσδοκίες.



ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Θέλω να ευχαριστήσω, μα πάρα πολύ, τη φίλη μου τη Δέσποινα (Λάμια η γυναίκα) γιατί χωρίς τη βοήθεια της δε θα είχα υλικό από την παράσταση της ΕΘΟΑΝ*** «ο μπαμπάς ο πόλεμος».
***ΕΘΟΑΝ: (Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Αγ. Νικολάου) περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση.



3) Έχω επισκεφτεί τις περισσότερες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες?

Όσο και αν προσπάθησα, δε γελαστήκατε όλοι...! Η μόνη που έχω επισκεφτεί ειναι η αιώνια πόλη! (click it)



4) Έλαβα μέρος δυο (2) φορές σε φεστιβάλ τραγουδιού! (click it)

Στα στοιχεία του παραπάνω site υπάρχει μια μικρή ανακρίβεια. Η γιορτή της σουλτανίνας είχε ξεκινήσει από το 1978.
Εκείνη τη χρονιά συμμετείχα για πρώτη φορά, στο φεστιβάλ τραγουδιού που γίνεται στο πλαίσιο της γιορτής, ως αοιδός(?!) και ουχί ως στιχουργός όπως ίσως φανταστήκατε...!
Ήμουν 16 ετών(!) αλλά δήλωσα δυο χρόνια μεγαλύτερη! Σ' αυτήν την ηλικία εύκολα προσθέτεις, η αφαίρεση αρχίζει αργότερα. Ο κανονισμός, βλέπετε, δεν επέτρεπε τη συμμετοχή κάτω των 18 κι εγώ ήθελα να συμμετέχω οπωσδήποτε. Τι να πεις, «χαζό παιδί χαρά γεμάτο!» Πήγα βέβαια «…με τον κηδεμόνα μου».
Τη βραδιά παρουσίαζε ο
Ίακχος…! (click it)
Για δεύτερη φορά συμμετείχα σε ηλικία 23 ετών, όντας παντρεμένη πλέον και μητέρα ενός 11/μηνου κοριτσιού! Είναι αυτό που λένε στο χωριό μου:
«-Κουζουλός παπάς εγίνηκε! -Απ’ όταν ήτανε διάκος το ΄χει.» Και αυτή τη φορά με τον «κηδεμόνα» μου πήγα...! Κι αυτός όμως (για τον «κηδεμόνα» μου λέω...), ως άντρας και ως μεγαλύτερος, θα περίμενε κανείς να προβάλει μίαν αντίρρηση, κάτι τέλος πάντων...! Εδώ κολλάει το: «Αν δεν ταιριάζανε δε θα συμπεθεριάζανε»...
Αυτά με την καριέρα (!?) μου, ως αοιδού! Και για του λόγου το αληθές...

Εδώ του κόσμου, άδοντας, μετρώ τις αντοχές...

μα απ’ τη Χαρούλα ακούστε τις δυο συμμετοχές...!



Τελειώνοντας να συγχαρώ εκείνους που το βρήκαν…!
(Το βραβείο εντός)
Μα και πολύ ευχαριστώ, όσους να βρουν το ψέμα μου
και αν δεν τα κατάφεραν, σε ένα κόπο μπήκαν…!







Κυριακή

«Πάντα ο ήλιος θα βγαίνει...»!

Ο ΗΛΙΟΣ (click it)
Ο ΠΡΩΤΟΣ (click it)


Πάει καιρός που ακούστηκε η τελευταία βροχή
Πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες
Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος
Τα φρούτα βάφουνε το στόμα τους
Της γης οι πόροι ανοίγουνται σιγά-σιγά
Και πλάι απ' το νερό που στάζει συλλαβίζοντας
'Ένα πελώριο φυτό κοιτάει κατάματα τον ήλιο!

Ποιος είναι αυτός που κείτεται στις πάνω αμμουδιές
Ανάσκελα φουμέρνοντας ασημοκαπνισμένα ελιόφυλλα
Τα τζιτζίκια ζεσταίνονται στ' αυτιά του
Τα μυρμήγκια δουλεύουνε στο στήθος του
Σαύρες γλιστρούν στη χλόη της μασχάλης
Κι από τα φύκια των ποδιών του αλαφροπερνά ένα κύμα
Σταλμένο απ' τη μικρή σειρήνα που τραγούδησε :

Ω σώμα του καλοκαιριού γυμνό καμένο
Φαγωμένο από το λάδι κι από το αλάτι
Σώμα του βράχου και ρίγος της καρδιάς
Μεγάλο ανέμισμα της κόμης λυγαριάς
Άχνα βασιλικού πάνω από το σγουρό εφηβαίο
Γεμάτο αστράκια και πευκοβελόνες
Σώμα βαθύ πλεούμενο της μέρας !

Έρχονται σιγανές βροχές ραγδαία χαλάζια
Περνάν δαρμένες οι στεριές στα νύχια του χιονιά
Που μελανιάζει στα βαθιά μ' αγριεμένα κύματα
Βουτάνε οι λόφοι στα πηχτά μαστάρια των νεφών

Όμως και πίσω απ' όλα αυτά χαμογελάς ανέγνοια
Και ξαναβρίσκεις την αθάνατη ώρα σου
Όπως στις αμμουδιές σε ξαναβρίσκει ο ήλιος
Όπως μες' στη γυμνή σου υγεία ο ουρανός.



Ο ΗΛΙΟΣ (click it)
Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ (click it)


Εσείς στεριές και θάλασσες
τ' αμπέλια κι οι χρυσές ελιές

ακούτε τα χαμπέρια μου
μέσα στα μεσημέρια μου

«Σ' όλους τους τόπους κι αν γυρνώ
μόνον ετούτον αγαπώ!»

Από τη μέση του εγκρεμού
στη μέση του αλλού πελάγου

κόκκινα κίτρινα σπαρτά
νερά πράσινα κι άπατα

«Σ' όλους τους τόπους κι αν γυρνώ
μόνον ετούτον αγαπώ!»

Με τα μικρά χαμίνια του
καβάλα στα δελφίνια του

με τις κοπέλες τις γυμνές
που καίγονται στις αμμουδιές

με τους λοξάτους πετεινούς
και με τα κουκουρίκου τους!



ΗΛΙΕ ΜΟΥ (click it)



ΗΛΙΕ ΜΟΥ (click it)



ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ (click it)





Καλό καλοκαίρι! (click it ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΑ)