Εις μνήμην...!

Ένα μαντήλι ανέμισε και φόρτισε την επιθυμία του Μάριου Τόκα και του Κώστα Φασουλά να γράψουν τραγούδια για τη φωνή του Βασίλη Σκουλά. Οι δύο δημιουργοί, ακολουθώντας το γοητευτικό δρόμο, αυτόν που σμίγει την δημοτική με τη λαϊκή μουσική και σεβόμενοι τη φωνητική καταγωγή του ερμηνευτή, συνέθεσαν ένα άκρως συγκινητικό υλικό. Δέκα τραγούδια έτοιμα να ανεμίσουν το άσπρο τους μαντήλι. Δέκα τραγούδια σ’ ένα δίσκο με τίτλο «Άσπρο μαντήλι ανέμιζε» στον οποίο συμμετέχουν ο Παντελής Θαλασσινός και η Μαρία Αλεξίου σε δυο υπέροχα ντουέτα με τον Βασίλη Σκουλά.
Η ενορχήστρωση και η επιμέλεια παραγωγής είναι του Πάρι Περυσινάκη.
Τα εικαστικά του εξωφύλλου και του ένθετου είναι του Φοίβου Μυριάνθους.

Οι συνθέσεις του Μάριου Τόκα σ΄ αυτόν τον τελευταίο του δίσκο (2007) είναι ήρεμες και σεμνές. Δεν είναι χαρακτηριστικές του συνθέτη αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι συμβολικές. Πρόκειται για ένα δίσκο με «κρυμμένα» τραγούδια. Γιατί από κάθε άποψη τα τραγούδια του, κρύβουν αυτό που ο Μάριος Τόκας έκρυβε πάντα στην ψυχή του. Τι άλλο πιο πολύτιμο από την πατρίδα του, την Κύπρο.
Ο Πάρις Περυσινάκης, ευτυχώς για το έργο και για μας, χρησιμοποιεί μόνο φυσικά όργανα στις ενορχηστρώσεις του. Ιδιαίτερα γοητευτικά είναι τα τραγούδια που έχουν παραδοσιακό ήχο.
Οι στίχοι του Κώστα Φασουλά έχουν έντονα ποιητικά στοιχεία!
Οι ερμηνείες του Βασίλη Σκουλά είναι καθάριες, άμεσες, λεβέντικες και ειλικρινείς, όπως ακριβώς ορίζει η καταγωγή του!

Στα στερνά του ο Τόκας αντάμωσε με την Κρήτη. Η φωνή του Βασίλη Σκουλά ζωντάνεψε τα τραγούδια του και οι στίχοι του Κώστα Φασουλά "άσπρο μαντήλι ανέμισαν".
Ένα άσπρο μαντήλι που μπορεί, για το συνθέτη του, να ήταν η σημαία της Κύπρου που "μες τη μοναξιά την αύρα της σκορπά". Που "ανεβαίνει σε ψηλά βουνά κι ανθίζει" κι "όλα τα’ αστέρια του ουρανού τη θέλουνε δική τους". Που "ήταν γιασεμί στη μέση ενός πολέμου" και "μια νύχτα που χαμήλωσαν τα σύννεφα του κόσμου έγινε άστρο της αυγής και στεναγμός" δικός του!
Ακούγοντας πάλι τούτα τα τραγούδια, τα θεώρησα το καλύτερο μνημόσυνο για το Μάριο Τόκα. (click it)
Γιατί στα μέρη του νοτιά, τα μνημόσυνα (click it) γίνονται άξαφνα, ανάμεσα σε δύο ρακές, που στάζουν σαν χοές για το "καλοτάξιδος".
Όχι ως μουσουργό που κάλυψε την ανυδριά των ειδήσεων, ούτε ως Κύπριο που "μπολιάστηκε" με το δράμα της Μεγαλονήσου. Απλά ως άνθρωπο, που μας άγγιξε χορδές ευαίσθητες.