Πάμε σαν άλλοτε... Λιμάνι 6ο

Κάτι τα δικά μου «πάθη», κάτι τα πάθη γενικώς, το ρίξαμε στο χορό και χάσαμε το μπούσουλα με αποτέλεσμα να «μείνουμε» λίγο παραπάνω στο τελευταίο λιμάνι…
Καιρός λοιπόν να «συντονιστούμε» πάλι για να συνεχίσουμε «ταξίδι» μας…

ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ...

Get your own playlist at snapdrive.net!
Η "επόμενη μέρα"
Στις τρεις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, ο βασικός χώρος στον οποίο κινούνται και υπάρχουν η μουσική και το τραγούδι είναι η σκηνή του θεάτρου. Η επιτυχία ενός τραγουδιού εξαρτάται από την επιτυχία που θα σημειώσει στο θέατρο. Το γραμμόφωνο είναι προνόμιο λίγων και η δισκογραφία ελληνικών τραγουδιών ελάχιστη και γίνεται στο εξωτερικό. Η ηχογράφηση και τύπωση δίσκων στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1936. Μέχρι τότε στην Ελλάδα γινόταν μόνο η τύπωση και η ηχογράφηση στο εξωτερικό (κάποιοι ελάχιστοι δίσκοι πριν το 1936 είχαν ηχογραφηθεί στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου «τουρίστ» στην οδό Μητροπόλεως).

Η ανάπτυξη της δισκογραφίας και ως εκ τούτου η εμπορία ξένων και ελληνικών τραγουδιών μέσα από αυτήν, θα αποτελέσει σοβαρό κίνητρο για τους Έλληνες συνθέτες να καλυτερέψουν την ποιότητα της δουλειάς τους και να τη «φτάσουν» στο επίπεδο των ξένων συναδέλφων τους. Αυτό όμως σημαίνει παράλληλα ότι τα ξένα μουσικά κέντρα γίνονται για άλλη μια φορά ρυθμιστής στην εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού.
Σ’ αυτή τη φάση κάνει την είσοδο της και η αμερικανική μουσική εξασφαλίζοντας ένα μεγάλο μερίδιο στις προτιμήσεις του ελληνικού κοινού. Έτσι μέσα στον ίδιο μουσικό χώρο θα συνυπάρχουν και θα ακούγονται ταυτόχρονα οι αμερικανικοί ρυθμοί της τζαζ μαζί με τα χορωδιακά σύνολα που συγκροτούν οι νοσταλγοί του «παλιού καλού καιρού», οι ρούμπες και τα μάμπο μαζί με τα τραγούδια του Γιαννίδη και του Σουγιούλ, τα βαλσάκια και οι χαμπανέρες της οπερέτας μαζί με τις καντάδες που εξακολουθούν να γράφουν οι συνεχιστές του παλιού αθηναϊκού τραγουδιού, τα φοξ τροτ και τα ταγκό της επιθεώρησης μαζί με τα τραγούδια του κρασιού και της ταβέρνας.
Get your own playlist at snapdrive.net!Κι αυτό θα συνεχιστεί για πολλά χρόνια μέχρι ο Έλληνας δημιουργός να «σκύψει» στις αληθινές του πηγές, στη δική του μουσική παράδοση.
Η μεταγλώττιση ξένων επιτυχιών θα ανταγωνίζεται σε ποσότητα τις πρωτότυπες ελληνικές συνθέσεις και οι δοσοληψίες με τις γαλλικές, τις αργεντίνικες, τις ισπανικές και τις αμερικανικές μελωδίες δε θα σταματήσουν.
Η αποδέσμευση του τραγουδιού από την «κυριαρχία» του θεάτρου αρχίζει σιγά, σιγά και συμπίπτει με την οριστική λήξη της οπερέτας και την ίδρυση του πρώτου ραδιοφωνικού σταθμού, αλλά οι Έλληνες συνθέτες, για τρείς τουλάχιστον δεκαετίες ακόμα και μέσα από συνεχείς μουσικές επιμιξίες, θα αγωνίζονται να ισορροπήσουν ανάμεσα σ’ αυτά που κληρονόμησαν από την αθηναϊκή καντάδα και την ελληνική οπερέτα και στις σύγχρονες ευρωπαϊκές και αμερικανικές αντιλήψεις για το τραγούδι.
Get your own playlist at snapdrive.net!
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ αι…

ΠΗΓΕΣ:
Κειμένων: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1" Κώστα Μυλωνά
Φωτογραφιών: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1" Κώστα Μυλωνά & όχι μόνον…
Τραγουδιών: Η δισκοθήκη μου & όχι μόνον…