Κόκκινη κλωστή δεμένη, (click it)
στην ανέμη τυλιγμένη! (click it)
Δως της κλώτσο να γυρίσει, (click it)
παραμύθι ν' αρχινίσει... (click it)
Και ζήσανε αυτοί καλά...! (click it)
Κι εμείς? Καλύτερα?! (click it)
Αντιγόνη Μεταξά (1905-1971).
Η Αντιγόνη Μεταξά γεννήθηκε στην Αθήνα, κόρη του εκπαιδευτικού Γεωργίου Μεταξά. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες στο Παρίσι και υποκριτική τέχνη στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου αργότερα εργάστηκε ως καθηγήτρια. Το 1925 συνεργάστηκε με το θίασο Θέατρο Τέχνης του Σπύρου Μελά και στη συνέχεια με τον Αιμίλιο Βεάκη. Το 1933 ίδρυσε τον πρώτο ελληνικό θίασο παιδικού θεάτρου, που λεγόταν Το θέατρο του παιδιού και λειτούργησε χωρίς διακοπή ως την επιβολή της γερμανικής κατοχής, οπότε παύτηκε από τους ιταλούς. Σύζυγος του Κώστα Κροντηρά, πρώτου έλληνα σκηνοθέτη στο χώρο της ραδιοφωνίας, συνεργάστηκε μαζί του στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, αρχικά ως τακτική συνεργάτης και από το 1942 ως το 1966 ως προϊσταμένη της Ώρας του Παιδιού, όπου πραγματοποίησε παιδικές εκπομπές με το ψευδώνυμο Θεία Λένα, το οποίο χρησιμοποίησε και στο συγγραφικό της έργο. Παράλληλα διοργάνωσε παιδικές εκθέσεις ζωγραφικής, διαγωνισμούς συγγραφής παιδικού παραμυθιού, μαθήματα μουσικής και σχεδίου για παιδιά, και άλλες παιδικές εκδηλώσεις. Από το 1966 συνεργάστηκε με τον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό ΥΕΝΕΔ και μετά την έναρξη λειτουργίας και του αντίστοιχου καναλιού το 1967 δημιούργησε το πρώτο παιδικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, δραστηριότητες που συνέχισε ως το τέλος της ζωής της. Στο χώρο των γραμμάτων ασχολήθηκε αποκλειστικά με το παιδικό βιβλίο, ολοκληρώνοντας συνολικά πενήντα πέντε πρωτότυπες εκδόσεις και επιμελούμενη περισσότερες από διακόσιες. Για το σύνολο του έργου της τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος της Ευποιΐας (1965) (click it) και με ειδικό βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.(click it)
Την ανάρτηση αυτή προανήγγειλα (click it) και την αφιερώνω: στη Γιάννα (click it) και στο παιδί μέσα σας...!
Η Αντιγόνη Μεταξά γεννήθηκε στην Αθήνα, κόρη του εκπαιδευτικού Γεωργίου Μεταξά. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες στο Παρίσι και υποκριτική τέχνη στη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου αργότερα εργάστηκε ως καθηγήτρια. Το 1925 συνεργάστηκε με το θίασο Θέατρο Τέχνης του Σπύρου Μελά και στη συνέχεια με τον Αιμίλιο Βεάκη. Το 1933 ίδρυσε τον πρώτο ελληνικό θίασο παιδικού θεάτρου, που λεγόταν Το θέατρο του παιδιού και λειτούργησε χωρίς διακοπή ως την επιβολή της γερμανικής κατοχής, οπότε παύτηκε από τους ιταλούς. Σύζυγος του Κώστα Κροντηρά, πρώτου έλληνα σκηνοθέτη στο χώρο της ραδιοφωνίας, συνεργάστηκε μαζί του στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών, αρχικά ως τακτική συνεργάτης και από το 1942 ως το 1966 ως προϊσταμένη της Ώρας του Παιδιού, όπου πραγματοποίησε παιδικές εκπομπές με το ψευδώνυμο Θεία Λένα, το οποίο χρησιμοποίησε και στο συγγραφικό της έργο. Παράλληλα διοργάνωσε παιδικές εκθέσεις ζωγραφικής, διαγωνισμούς συγγραφής παιδικού παραμυθιού, μαθήματα μουσικής και σχεδίου για παιδιά, και άλλες παιδικές εκδηλώσεις. Από το 1966 συνεργάστηκε με τον κρατικό ραδιοφωνικό σταθμό ΥΕΝΕΔ και μετά την έναρξη λειτουργίας και του αντίστοιχου καναλιού το 1967 δημιούργησε το πρώτο παιδικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, δραστηριότητες που συνέχισε ως το τέλος της ζωής της. Στο χώρο των γραμμάτων ασχολήθηκε αποκλειστικά με το παιδικό βιβλίο, ολοκληρώνοντας συνολικά πενήντα πέντε πρωτότυπες εκδόσεις και επιμελούμενη περισσότερες από διακόσιες. Για το σύνολο του έργου της τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος της Ευποιΐας (1965) (click it) και με ειδικό βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.(click it)
Την ανάρτηση αυτή προανήγγειλα (click it) και την αφιερώνω: στη Γιάννα (click it) και στο παιδί μέσα σας...!
36 σχόλια:
Μπράβο σου..Πάντα να κρατάμε ζωντανό το παιδί μέσα μας.. ποτέ να μη πεθάνει..
Αυτό μας κρατάει ακόμη.. Σε ευχαριστώ, υπέροχη ανάρτηση..
στα παραμύθια που μας μεγάλωσαν, στα παραμύθια που μας διαμόρφωσαν, στα παραμύθια που μας φτιάχνουν...
...να τα λέμε, να τα ακούμε, να δημιουργούμε καινούργια...
για εκείνους, για τους άλλους, για τούτους...για μας...
φιλιά βρόχινα...
Νάσαι καλά! Ότι πρέπει ήταν μετά από αυτά που έχω περάσει τις τελευταίες μέρες. Έκανα πόστ.
Καλημέρα όλη μέρα
καλημέρα
καλημέρα
καλημέρα
γλυκές θύμισες .... αλλά πλέον με εξαιρετική κακή διάθεση... προτιμώ τον πατέρα μου που μου έδεινε Βίκτωρα Ουγκώ ή τα παρμύθια του Γ. Γκρίμ...
Mπράβο σου, για το κουράγιο να ψάξεις για όλα αυτά. Καλά έχω πει παλιότερα ότι το μπλογκάκι σου είναι η καλύτερη εγκυκλοπαίδεια!
Εγώ σ' ευχαριστώ καλλιτέχνιδα μου :)
Καλησπέρα νεράιδα μου :)
για μας, για μας, για μας... για ΜΑΣ!!!
Καλησπέρα "ακριβή μου Σοφία",
περαστικά να είναι όλα...!
Το διάβασα :)
Φίλε μου akrat :)
καλησπέρα
καλησπέρα
καλησπέρα
Nα προτιμάς πάντα και μόνο ότι σου φτιάχνει τη διάθεση!
Καλησπέρα κούκε,
κανόνισε να την ψωνίσω... χα χα χα
Σ' ευχαριστώ!
Πόσο παλιά με γύρισες μνήμη μου :) Κάπου στις 9 το πρωί άκουγα αυτά τα παραμύθια νομίζω και πρέπει να ήμουν πολύ μικρός... Την αγάπη μου!
Και πάω να τα ξανακούσω!
Nτρέπομαι... αισχύνομαι... ερυθριώ.... και κρύβομαι...
Τέτοια μοναδική αφιέρωση κι΄εγώ...τί έκανα; (ο μπαμπάς μου φταίει, χαλάλι του όμως...)
Στο άκουσμα της θείας Λένας, ακούμπησα τους αγκώνες στο γραφείο (τραπεζάκι τότε) και στερέωσα στις παλάμες μου το πρόσωπό μου, έτσι όπως τότε... μπροστά από ένα ραδιόφωνο μικρότερο από της φωτογραφίας σου
Στις 10:00 το πρωϊ, αν θυμάμαι καλά, ξεκινούσε...
Σ' ευχαριστώ πολύτιμη φίλη, ΜΕ ΤΙΜΗΣΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΔΩΡΟ ΣΟΥ.
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Μπράβο σου
Είσαι μοναδική !!!!!!!
Δεν χορταίνω να βλέπω το post σου.
Να είμαστε πάντα παιδιά !
Το μυστικό της ευτυχίας.
Φιλιά-φιλιά-φιλιά !!!!!
Καλημέρα σας παιδιά.
Τί ωραία που είναι τα παραμύθια ...γειά σου αμάλθεια
Το παιδί μέσα μας.Θα γίνω λίγο Πανούσης.Λίγο όμως.Είχα πάει για καφέ στο Μαρούσι.Και κάποια στιγμή πήγα στην τουαλέτα.Ε λοιπόν είχαν βάλει οι τυπάδες ηχεία και κατούραγα υπό τους ήχους μιας αφήγησης ενός παραμυθιού.Για τέτοιο παιδί μέσα μου μιλάμε!!!
Καλησπέρες.
ΥΓ τα κλικ δεν μπορώ να τα ανοίξω ακόμα την σύνδεσή μου μέσα...
Φιλί....
Τρυφερό flashback στην αθωότητα!! Να είσαι καλά!!
Παραμυθένια ανάρτηση! Λατρεύω τα παραμύθια! Σκοπεύω να κάνω πολλές πολλές αναρτήσεις επί του θέματος, να στέιλω και γνωστά και δικά μου, θέλω να διαβάσω και αυτό που γράφεις σ' άλλο μπλογκ! Μάκια ηλιόλουστα!
Και μένα από την Ακαδημία Αθηνών θα με ...τιμήσουν μια μέρα για τη συγγραφική και ποιητική μου τέχνη...
Και μετά ξύπνησα, που λένε... Χα,χα,χα,χα,χα!
Ωραία ανάρτηση Αμάλθεια, τη καταδιασκέδασα...Ξύπνησες το παιδί μέσα μου...Φιλιά πολλά...
Το ραδιόφωνο ήταν καφέ σαν αυτό της φωτογραφίας.Δεν θυμάμαι την μάρκα αλλά οπωσδήποτε γερμανικό. Η μπαταρία ήταν BEREC μεγάλη μπλε. Στην ταράτσα, δίπλα στην μπουγάδα της μάνας,ήταν απλωμένη η κεραία του.Ένα μεγάλο σύρμα που κατέληγε σε δυό πορσελάνινα μπαλάκια. Ίσα που έφτανα να γυρίσω το κουμπί. Πριν βγει ο ήχος, άναβαν οι λάμπες που έδιναν ένα πορτοκαλί αντιφέγγισμα.Καταλάβαινα πως άνοιξε.
Η θεία Λένα. Ήξερα την θεία Ευτυχία, την θεία Μαρίκα αλλά την θεία Λένα δεν την γνώρισα ποτέ.Μόνο την άκουγα. "Είναι η θεία Λένα εδώ, το κουκί και το ρεβύθι, το καλό το παραμύθι" και η αγωνία για το τέλος. Οι πιο όμορφες αγωνίες της ζωής μου. Ήταν σφάλμα μου που ενηλικιώθηκα.Σε ευχαριστώ ρε ...Αμάλθεια. Ξέρεις τι δύσκολο είναι να ξαναγίνεις παιδί;
Καλημέρα σας παιδιά!!
(roadartist, νεράιδα της βροχής, sofia, akrat, κούκος, adaeus, φυρδην-μιγδην, ζαφορα, ανασα, island, gvarvakis, marionettie, artanis, ο άλλος κι εγώ βεβαίως βεβαίως...)
τρα λα λα, τρα λα λα...
αγαπητέ μου φίλε adaeus,
κι εγώ βρέφος ήμουν τι νομίζεις... (:Ρ) χα χα χα χα
Υ.Γ. Ένα παιδί (η υποφαινόμενη) μέτρησε τ' άστρα στην ανάρτηση σου και... "δεν ήταν ούτε σαράντα" αλλά δε βγήκε στα σχόλια... :( :(
Γλαρένια μου, δε χρειαζόταν να κάνεις κάτι περισσότερο από αυτό που έκανες: "...ακούμπησα τους αγκώνες στο γραφείο (τραπεζάκι τότε) και στερέωσα στις παλάμες μου το πρόσωπό μου, έτσι όπως τότε... :) :)
ΝΑΙ, "Να είμαστε πάντα παιδιά!" μυρωδάτη μου ζαφορά :)
Καλή σου ημέρα ανασα μου,
πάντα "μαγικά" είναι τα παραμύθια :)
Υ.Γ. Η διεύθυνση σου στο yahoo δε λαμβάνει mail...?!
Αν είναι για λίγο να γίνεις μαϊ ντηαρ φρεντ island :) :)
Και στην πόλη μου υπάρχει μια τέτοια καφετερία...!
Να σημειώσω ότι όταν πηγαίνω για καφέ εκεί με πιάνει συχνουρία ή θα αυξηθεί η δόση του Πανούση?
gvarvakis
Κι εσύ φίλε μου να είσαι πάντα καλά!!!
"Σκοπεύω να κάνω πολλές πολλές αναρτήσεις επί του θέματος..."
Να κάνεις marionettie μου, να κάνεις!!!
"Και μένα από την Ακαδημία Αθηνών θα με ...τιμήσουν μια μέρα για τη συγγραφική και ποιητική μου τέχνη..."
Δεν έχεις ανάγκη τα βραβεία artanis καλή μου, μας αρέσουν τα γραπτά σου ούτως ή άλλως!
ο άλλος φίλε μου,
"Δε φταίμε εμείς που μεγαλώνουμε, φταίει η ζωή που είναι μικρή..."
Η αλήθεια είναι πως ε ναι.. έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε..
Αλλά μη νομίζεις δεν είναι και πολλά!
Χτες ακόμα....
Καλά, ας το αφήσω.
Δεν..
Αν θυμάμαι καλά, την εκπομπή την έλεγαν "Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά"
Το Η ώρα του παιδιού, νομίζω ότι ήταν δεύτερο τίτλος..
Όπως και να ήταν η ιδέα σου και η δουλειά σου, είναι καταπληκτικές..
Ευχαριστούμε!!!
Καλό Σαββατοκύριακο
Καλημέρα Αμάλθεια.
Μου φαίνεται ή χάθηκες;
Ελπίζω να είναι για καλό!
Φιλιά!
που τα βρηκες ολα αυτα τα ομορφα;''η κοιμισμενη βασιλοπουλα''απο τα πιο αγαπημενα παραμυθια..
Καλησπέρα φίλε μου Σωτήρη,
«Αν θυμάμαι καλά, την εκπομπή την έλεγαν "Η θεία Λένα στα μικρά παιδιά". Το Η "ώρα του παιδιού", νομίζω ότι ήταν δεύτερο τίτλος...»: Αυτά λες και μετά θες να το σώσεις?
«Η αλήθεια είναι πως ε ναι.. έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε... Αλλά μη νομίζεις δεν είναι και πολλά! Χτες ακόμα....»: Άστο... δεν... χα χα χα χα
Καλησπέρα Φωτεινή μου,
Η αλήθεια είναι ότι μετά τα τελευταία γεγονότα έχω λίγο «χαθεί», αλλά θα στρώσει η κατάσταση… που θα μου πάει…!?
Καλησπέρα φεγγαρένια μου,
αγαπημένο παραμύθι στ' αλήθεια!!!
Δημοσίευση σχολίου