Τετάρτη

Για το μαρμαρωμένο βασιλιά...


Αχ και να γινότανε, λέει, να κινούσα τώρα δα για τα χωράφια μας, με το τραγούδι στ’ αχείλι, με το λουλούδι στ’ αφτί και πλάι να ‘χα την Κατίνα μου, καβάλα στη φοραδίτσα μας, με κάνα κουτσούβελο στο βυζί! Κι οι Τούρκοι να βγαίνουν στις πόρτες και να μας χαιρετάνε καλόκαρδα όπως παλιά: «Αξαμλαρινίζ χαίρ ολσούν, τσορμπατζή». «Ογούρ ολά, εφέντη!» «Ωχ, Σεφκιέτ, αδέρφι, δε φιλιωθήκανε οι Θεοί μας! Και τώρα τι θ’ απογίνουμε; Νε τσαρέ; Ονλαρί χιεπ ουναταλίμ αζίζ εμσεριλέρ!» (Ποιο τ’ όφελος, πατριώτες; Ελάτε να τα ξεχάσουμε όλα….)

-Μάνα μ’! Μανούλα μ’! έσυρε κραυγή τ’ αγόρι κι έφερε τις χουφτίτσες του μ’ απελπισιά στα μάγουλα. Έ! Εσείς του κόσμου, μεγάλοι και τρανοί. Ακούσατε ποτές καμιά τέτοια φωνή;
-Πάμι στη μάνα μ’, παππούλι!
Πάμι, γιέ μ’, πάμι!
Καμπόσοι που ακούγανε την ιστορία, φωνάξανε:
-Γέρο, μη σου σάλεψε ο νους; Να χαθείς θέλεις κι εσύ και το παιδί;
-Οι τσέτες του Μπεχλιβάν κατεβήκανε.
Ο γέρος και το παιδί μας γυρίσανε την πλάτη και τρέχανε πίσω! Νύχτα σκέπασε τη γη. Δεν ήτανε τούτος κόσμος πλασμένος από χέρι Θεού! Όχι, δεν ήτανε!

Ο τρόμος ξεπερνάει το θάνατο. Δε φοβάσαι το θάνατο. Φοβάσαι τον τρόμο. Ο τρόμος έχει τώρα το πρόσταγμα. Τσαλαπατά την ανθρωπιά. Αρχίζει από το ρούχο και φτάνει ίσαμε την καρδιά. Λέει: Γονάτισε, γκιαούρη! Και γονατίζει. Ξεγυμνώσου! Και ξεγυμνώνεται. Άνοιξε τα σκέλια σου! Και τ’ ανοίγει. Χόρεψε! Και χορεύει. Φτύσε την τιμή σου και την πατρίδα σου! Και φτύνει. Απαρνήσου την πίστη σου! Και την απαρνιέται. Αχ ο τρόμος! Όποια γλώσσα κι αν μιλάς, λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις.

Μας πήρε το παράπονο! Μπρε, δικό μας δεν είναι τούτο το χωριό. Δικά μας δεν είναι τα σπίτια; Δικά μας δεν είναι τα χώματα, τα σπαρτά, τα δέντρα; Εδώ δε μεγαλώσαμε; Εδώ δε δουλέψαμε; Εδώ δεν είναι θαμμένα τα κόκαλα των πατεράδων μας; Εδώ δεν είναι τα καζάντια μας, οι μνήμες μας, τα όνειρά μας; Πώς έγινε και δεν είναι τίποτε δικό μας;

Αντάρτη του Κιορ μεμέτ, χαιρέτα μου τη γη όπου μας γέννησε, Σελάμ σοϊλέ… Ας μη μας κρατάει κάκια που την ποτίσαμε μ’ αίμα. Καχρ ολσούν σεμπέπ ολανλάρ! Ανάθεμα στους αίτιους!



...ούτε φωνή ούτε λαλιά! (click it)


Κείμενα:
Από το βιβλίο
ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΧΩΜΑΤΑ (click it)
Διδώ Σωτηρίου (click it)

Τραγούδια:
Από το δίσκο
ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ (click it)
Απόστολος Καλδάρας,(click it) - Πυθαγόρας (click it)

36 σχόλια:

Φωτεινή S είπε...

Να σου κάνω ποδαρικό στο post!
Μπράβο, υπέροχος δίσκος, μαζεμένα όλα τα αγαπημένα τραγούδια. Εγώ δεν αξιώθηκα ακόμα να βρω χρόνο να βάλω μουσική περιποιημένη. Δεν μου φτάνει ο χρόνος. Δώστε μου κι άλλες ώρες στο 24ωρο!

νατασσΆκι είπε...

υπέροχο...!
και τα ματωμένα χώματα
και η Μικρά Ασία

***και τι να πεις για τις ματωμένες πατρίδες, όταν χρονια αναζητας τις εκεί ρίζες σου...
(από τη μαμά μου, οι παππούδες ήρθαν το '12, παιδιά κι οι 2..)

Μ' εκανες να ψάξω το βιβλίο -ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω..

Φιλιά πολλά "τέρας"
(θα ακούσω με τη σειρά,ξανά, όλα τα τραγούδια)

BUTTERFLY είπε...

ΑΧ!

Ανώνυμος είπε...

γειά σου άγνωστη ΚΡΗΤΙΚΙΑ, μου αρέσεις γιατί είσαι έξυπνη και κουβαλάς μέσα σου τη σιωπηλή, αλλά θυμωμένη μνήμη, που μας μεγάλωσε, θα σ'επισκέπτομαι λοιπόν γιατί αξίζει.
Σταύρος Κούβαρης

adaeus είπε...

... τι μου θύμισες!!! Και το βιβλίο τοχα διαβάσει πριν δεκαετίες και το δίσκο είχα λιώσει (χιλιάδες σκρατς)...
Είσαι η μνήμη μας!

Ανώνυμος είπε...

Δεν πιστεύω να το ανέβασες τυχαία!Είναι πολύ καλή η συγκυρία με όσα συμβαίνουν.Και να φανταστείς ακόμα δεν έχει λήξει η σύνοδος του ΝΑΤΟ(πούντο;;;).

Ομορφότατες!!!μουσικές

Την καλησπέρα μου ή την πρόωρη καλημέρα μου.Και φυσικά φιλί.

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Να μου κάνεις Φωτεινή μου, να μου κάνεις...!

Μακάρι να μου περίσσευαν... :)("Δώστε μου κι άλλες ώρες στο 24ωρο!")

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλή σου ημέρα νατασσάκι μου :)

Πραγματικά αριστουργήματα...!
Και τα δυό! ("και τα ματωμένα χώματα και η Μικρά Ασία")

Φιλάκια πολλά Χ Χ Χ Χ

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Πεταλουδίτσα μου μια πολύ καλή σου ημέρα :)

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Σταύρος Κούβαρης,

Καλώς όρισες, πάντα καλοδεχούμενος!

Σ' ευχαριστώ και σου εύχομαι μια πολύ καλή ημέρα :)

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Αγαπητέ μου adaeus,

"... τι μου θύμισες!!!" Την ηλικία σου??? :Ρ χα χα χα Σε πειράζω...

Σ'ευχαριστώ! Καλή σου ημέρα :)

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Μαϊ ντηαρ φρεντ island,

Καθόλου τυχαία...!(κάνε click στον τίτλο του βιβλίου)
Όσο για τις συγκυρίες... σε τούτη τη χώρα πάντα επαναλαμβανόμαστε και πάντα (δυστυχώς) αμαθείς παραμένουμε...!

Μια πολύ καλή ημέρα σου εύχομαι :)

Sophia Kollia είπε...

Τι εμειδίασαν βρε ΑΜΆΛΘΕΙΑ, που ΠΑΛΙ πλάνταξα στο δάκρυ. Τον μικρό μου γιο του έχω βάλει μάθημα σε ιδιαίτερο, το ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΝΑΥΤΙΚΑ, να μάθει το παιδί ιστορία, γιατί στο σχολείο..αστα.
Πάντως,τι να σου πω,σε ευχαριστώ πολύ,

fish eye είπε...

θα τα ακουσω με υπομονη ενα ενα τα τρραγουδακια σου..
το βιβλιο τα ματωμενα χωματα απο τα αγαπημενα και τα καλυτερα..

φιλια

Ο άλλος είπε...

Η Διδώ με το καπέλο της και την καρδιά γεμάτη μνήμες. Και η Ελλάδα θύμα του Μεγαλοιδεατισμού. Παραπέουσα συνεχώς μεταξύ εθνικισμού και μειοδοσίας

Roadartist είπε...

τι ομορφη ξεχωριστη αναρτηση..
θα τη δω ξανα το απογευμα, γιατι δεν ειμαι σπιτι..

Unknown είπε...

...ξέρεις πώς να δείχνεις αυτό που κουβαλάς...

... και είναι όμορφο, στ' αλήθεια...

:)

Φιλιά βρόχινα...

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Η Σμύρνη μάνα καίγεται
καίγεται και το βιος μας,
ο πόνος μας δε λέγεται
δε γράφετ' ο καημός μας..


Αλησμόνητες και χαμένες πατρίδες τραγουδισμένες από εξαιρετικούς στιχουργούς συνθέτες και τραγουδιστές

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ζαφορα είπε...

…για τον παρμαρωμενο Βασιλεια!

Ποσες μνημες, ποσα βιωματα….

Κοσμος ανα τον κοσμο.
Ιστορια ανα την ιστορια…

Αστα μην τα ανασκαλευεις καλυτερα.

Φιλι ζαφορας

Ανώνυμος είπε...

ας κάνω εγώ την "υπέρβαση".
Πόση πίκρα και πόσο δάκρυ ο ξεριζωμός!!!

Ας το κρατήσουμε όλοι αυτό!

Καλησπέρα

Artanis είπε...

Καλησπέρα Αμάλθεια, το βιβλίο το έχω στο σπίτι, είναι πικρές αυτές οι μνήμες, κι ας μην έχω μικρασιάτικη καταγωγή...Είχα όμως συγγενείς Ελλαδίτες στην Κύπρο, κι ατή πληγή αιμορραγεί ακόμα...
Είχα και μια φίλη, αρμενικής καταγωγής, που μου έλεγε οτι ξεριζώθηκαν οι δικοί της και ήρθαν Ελλάδα για να γλιτώσουν από τη γενοκτονία, και η γιαγιά της που είχε άνοια και ήταν 100χρονη όταν πέθανε, τα τελευταία λόγια της πριν κλείσει τα μάτια της ήταν τα εξής: Αυτά τα χωράφια δικά μας είναι...

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα Σοφία μου,

Δεν έχεις κι άδικο!
Μόνο έτσι θα μάθει ιστορία…

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Να τα ακούσεις φεγγαρένια μου, είναι όλα υπέροχα!

Καλή σου ημέρα :)

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Ο άλλος Καλημέρα :)

Η Διδώ…! Η Μεγάλη Κυρία των γραμμάτων μας…!
Μίλησε στην καρδιά πολλών γενεών Ελλήνων!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα καλλιτέχνιδα μου :)

Σ’ ευχαριστώ, η «πόρτα» μου πάντα ανοικτή!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα νεράιδα μου :)

................................

Πολλά φιλιά!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα πεταλουδίτσα μου :)

Μιλάς με τη σιωπή σου…!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

«…κι απ’ το θάνατο ακόμα,
πιο σκληρή ειν’ η προσφυγιά!»


Καλή σου ημέρα γλαρένια μου :)

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλή σου ημέρα ζαφορά μου :)

Δεν πρέπει να ξεχνάμε…

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα Σωτήρη :)

Ας το κρατήσουμε όλοι αυτό!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Artanis μου, καλημέρα :)

Όπως λέει κι ο Σωτήρης, «Πόση πίκρα και πόσο δάκρυ ο ξεριζωμός!!!»

Roadartist είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ :)

ritsmas είπε...

Η Μικρά Ασία, η Σμύρνη, το Κορδελιό.... ονοματα αγιασμένα. Πραγματικά άγια χώματα με τα οποία πολλοί από μας δεν εχουν την παραμικρή σχεση, αλλά, τί τα θες, είναι βαθιά ριζωμένα στο είναι μας. Κάτι σαν ένας ιδιοτυπος γενετικός κώδικας...
χαιρετω και συγκινούμαι ευκολα, να το ξέρεις..
ριτς

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Kαλημέρα καλλιτέχνιδα μου, σ' ευχαριστώ και σου εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο :)

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Καλημέρα rits μας,

Όπως ακριβώς το είπες: "Κάτι σαν ένας ιδιοτυπος γενετικός κώδικας..."!

Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι :)