ΕΔΩ ΠΟΛΥ-ΤΕΧΝΕΙΟ...

Του Γιάννη Μυλόπουλου,
καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ

«Επιστρέφουν στο σπίτι τα χαράματα, λίγο πριν οι «μεγάλοι» ξεκινήσουν για τη δουλειά. «Οι νύχτες μας είναι καλύτερες απ τις μέρες σας» είναι το σύνθημά τους. Αμφισβητούν και απορρίπτουν το κυρίαρχο «σύστημα», που έναντι υλικών αντιπαροχών υποβαθμίζει τις πιο σημαντικές παραμέτρους της ποιότητας της ζωής, όπως ο ελεύθερος χρόνος, οι ανθρώπινες σχέσεις, η επαφή με τη φύση, ή η χαρά της δημιουργίας. Όλα αυτά δηλαδή που μάταια αναζητά η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία στην εικονική πραγματικότητα της τηλεόρασης...
Στο πανεπιστήμιο μπήκαν από κεκτημένη ταχύτητα και στη συγκεκριμένη σχολή από... σπόντα. Γι αυτό και οι σπουδές δεν τους απασχολούν ιδιαίτερα.(click it) Το πτυχίο τούς ενδιαφέρει μόνο ως τυπικό προσόν. Έχουν καταλάβει ότι στη ζωή σήμερα δεν μετρούν η μόρφωση και οι γνώσεις, αλλά τα «μέσα» και οι γνωριμίες. Γι αυτό και οι πιο «ξύπνιοι» φροντίζουν να γραφτούν στη γαλάζια φοιτητική παράταξη. Που εκτός από φτηνές εκδρομές και πάρτι, υπόσχεται στα «δικά της παιδιά» και βέβαιη επαγγελματική αποκατάσταση.
Την πολιτική «την έχουν γραμμένη». Στην πραγματικότητα όμως αποστρέφονται τους πολιτικούς, με τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα». Κατά τα άλλα, η στάση τους είναι βαθιά πολιτική. Αφού ασκούν κριτική, απορρίπτουν κοινωνικά μοντέλα και ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο.
Είναι η λεγόμενη γενιά των 700 Ευρώ.(click it) Τα σημερινά παιδιά που, μετά το πτυχίο, θα βρουν με το ζόρι μια φτηνά αμειβόμενη εργασία, συνήθως άσχετη με τις σπουδές τους. Που κατά πάσα βεβαιότητα δεν θα ανταποκρίνεται ούτε στις ικανότητες ούτε και στα όνειρά τους. Που θα την κρατήσουν όμως με νύχια και με δόντια, γνωρίζοντας για τις ουρές των ανέργων που θα περιμένουν στη γωνία.
Είναι τα καλύτερα μυαλά που διαθέτει η χώρα. Είναι η γενιά των παιδιών των φετινών καταλήψεων, που βγήκαν στους δρόμους να διαδηλώσουν τις αγωνίες και τις ανασφάλειές τους. Για το εκπαιδευτικό σύστημα που χρειάζεται τομές.(click it) Για το πολιτικό σύστημα που, αντί να τις προετοιμάσει, αναπαράγει οικονομικές και κοινωνικές αδικίες.
Είναι τα παιδιά που εξέφρασαν ένα κοινωνικό αίτημα και αντιμετωπίστηκαν από το αστυνομικό κράτος της Δεξιάς σαν τρομοκράτες. Εισπράττοντας, αντί για απαντήσεις στα μεγάλα τους αδιέξοδα, ξύλο, δακρυγόνα και συλλήψεις. Είναι η γενιά που, ενώ της υποσχέθηκαν εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την καταδίκασαν να σπουδάσει σε... τριτοκοσμικές συνθήκες. Μ έναν «καινούργιο» νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια, που όμως έρχεται από το παρελθόν. Που αντί να απελευθερώνει την ανώτατη εκπαίδευση και να δημιουργεί προϋποθέσεις για τον εκσυγχρονισμό της, αναλώνεται στον αυταρχικό έλεγχο, την αστυνόμευση και την ενίσχυση της χειραγώγησης των ιδρυμάτων από τα κρατικά δεσμά.
Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη Ελλάδα που μια νέα γενιά δεν ελπίζει να ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη. Το αίτημα για μια δίκαιη κοινωνία γίνεται σήμερα για τους νέους περισσότερο επιτακτικό παρά ποτέ...»(click it)

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣONLINE