«Έπεα...

«Ιπτάμενη»... διάβασα το παρακάτω άρθρο και σας το μεταφέρω αυτολεξεί... (Εμπλουτισμένο με ενημερωτικά links)

(Ένα από τα φτερά με τα οποία "πετούσα"! Ερασιτεχνική λήψη από τη θέση 25Α)

Σε μια θάλασσα ευτέλειας και ελάχιστης πνευματικότητας, αυτή η «αγαπημένη αναρχική των λέξεων» σηκώνει ακόμα το μπαϊράκι του ακριβού. Έτσι λένε όσοι τη διαβάζουν – κι είναι πολλοί. Τον περασμένο Δεκέμβριο, στη διάλεξη της στο Μέγαρο Μουσικής, χίλιοι διακόσιοι άνθρωποι – νέοι και πιτσιρίκια στην πλειονότητα τους - γέμισαν πανηγυρικά τρεις αίθουσες. Άλλοι τόσοι και ακόμη περισσότεροι σήκωσαν από τα ράφια τη νέα της ποιητική συλλογή Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως (εκδ. Ίκαρος), που μέχρι πρόσφατα καταλάμβανε την Τρίτη θέση στους καταλόγους με τα ευπώλητα.
Τακτικό πλέον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της ποίησης (αν και μόλις η τρίτη γυναίκα που γίνεται μέλος της Ακαδημίας μετά τη Γαλάτεια Σαράντη και την Αγγελική Λαΐου), η Κική Δημουλά, στα 77 της πια δημιουργεί ακόμη ακούραστα, «σκάβοντας» μες την ανθρώπινη ουσία για να βγάλει στο φως τα μικρά της διαμαντάκια. Πολλάκις βραβευμένη για το έργο της, που έχει πολυμεταφραστεί (ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά, πολωνικά, σουηδικά και βουλγαρικά), έλαβε πρόσφατα, ένα καθυστερημένο πρωτοχρονιάτικο «δώρο»: μια επιστολή από την Association Capitale Europeene des Literatures στο Στρασβούργο, που της κοινοποίησε την απόφαση της να της απονείμει το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το 2010! (Σ.σ.: Το βραβείο αυτό αφορά στο σύνολο του έργου Ευρωπαίου/ας συγγραφέως διεθνούς επιπέδου, με σκοπό να προωθήσει τη γνώση των λαών της Ευρώπης μέσα από τις μεγάλες μορφές της λογοτεχνίας τους. Θεσμικά, στηρίζεται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας και το πανεπιστήμιο Marc-Bloch, ενώ την κριτική του επιτροπή αποτελούν συγγραφείς, μεταφραστές, ακαδημαϊκοί και θεσμικοί παράγοντες από το χώρο του πολιτισμού).
«Η Επιτροπή», ανέφερε η επιστολή, «διακρίνει στο έργο σας μία από τις μεγαλύτερες φωνές που εκπροσωπούν τη σύγχρονη δημιουργία και θέλει να υπογραμμίσει επίσημα τη σημασία του για το αύριο της ευρωπαϊκής κουλτούρας». Πολλές λέξεις, πολλές τιμές, κάμποση χάρτινη επισημότητα.
Εκείνη θα έλεγε πιο απλά: «Προέχει εκείνο το ονειρώδες πηγαινέλα του ονείρου να αληθεύει…».-

...πτερόεντα(?)!»