IL PRETE ROSSO!

Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (Antonio Lucio Vivaldi)
γεννήθηκε στη Βενετία στις 4 Μαρτίου 1678. Σπούδασε μουσική και εκπαιδεύτηκε για ιερωμένος. Ως εκ τούτου – και του χρώματος των καπέλων του – είχε το παρατσούκλι ο κόκκινος παπάς (il prete rosso).
Χειροτονήθηκε το 1703 και παράλληλα έγινε δάσκαλος βιολιού στο εκκλησιαστικό ορφανοτροφείο και στο σχολείο άπορων κοριτσιών.
Λόγω της ασθενικότητάς του (είχε άσθμα και ίσως καρδιακά προβλήματα) απαλλάχτηκε από την υποχρέωση να εκτελεί τη λειτουργία και το 1716 που είχε γίνει ήδη ευρύτερα γνωστός ως δεξιοτέχνης του βιολιού και συνθέτης, προβιβάστηκε σε διευθυντή συναυλιών.
Ο πατέρας του ήταν εκπαιδευμένος φούρναρης με μουσικά ενδιαφέροντα και αργότερα έγινε βιολονίστας και ιμπρεσάριος όπερας. Λόγω αυτής της συγκυρίας ο Αντόνιο Βιβάλντι χλευαζόταν ότι «ξεφουρνίζει» σωρηδόν μουσική όπως ο πατέρας του ξεφούρνιζε ψωμιά.
Το έργο του Βιβάλντι είναι όμως πολύ σημαντικό στον κόσμο της μουσικής, παρ' ότι ο ασθενικός νεαρός ιερωμένος δεν έδινε αρχικά την εντύπωση σπουδαίου μουσικού.
Ο Μπαχ, 7 χρόνια νεώτερος του Βιβάλντι, έμαθε για το σπουδαίο συνάδελφό του και διασκεύασε έργα του, όταν αυτός σταμάτησε να εκδίδει παρτιτούρες στην Ιταλία και συνεργάστηκε με Ολλανδούς, Έτσι κυκλοφόρησαν τα έργα του ευρύτερα στην Ευρώπη.
Τα έργα του Βιβάλντι είχαν χαθεί για σχεδόν 200 χρόνια και μόνο σε λίγους μυημένους ήταν γνωστό το όνομα και η σημασία του για τη μουσική του μπαρόκ.

Στη δεκαετία του 1920 παρουσιάστηκαν σε ένα παλαιοπώλη μοναχοί κάποιου μοναστηριού της Ιταλίας και πρόσφεραν παλιά βιβλία και παρτιτούρες για να εισπράξουν χρήματα, με τα οποία θα συντηρούσαν τα κτίρια τους. Ο παλαιοπώλης, συμπτωματικά με σημαντική μουσική παιδεία, αναγνώρισε στις παρτιτούρες έργα της εποχής μπαρόκ και διέβλεψε Βιβάλντι. Δυστυχώς η συλλογή αυτή περιείχε μόνο τις ζυγές σελίδες από τις παρτιτούρες. Οι μονές σελίδες, όσο και αν αναζητήθηκαν, δεν βρέθηκαν σ' αυτό το μοναστήρι ή σε άλλο της περιοχής. 'Άρχισε τότε μια αστυνομική αναζήτηση, στην οποία συνέβαλε και το δικτατορικό καθεστώς του Μουσολίνι, με αποτέλεσμα να εντοπιστούν οι μονές σελίδες μετά από αρκετά χρόνια στην κατοχή ενός υπέργηρου βιομήχανου, ο οποίος γνώριζε τη σημασία των εντύπων που κατείχε και δεν τα έδινε για κανένα χρηματικό ποσό. Μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, πιθανόν και με πιέσεις από το δικτατορικό καθεστώς, ο βιομήχανος δέχτηκε να παραδώσει τις μονές σελίδες και έτσι δόθηκαν σε μικρό χρονικό διάστημα στη δημοσιότητα εκατοντάδες έργα του μεγάλου Ιταλού συνθέτη.
Ο Αντόνιο Βιβάλντι είναι μία βασική μορφή της προκλασικής εποχής με βασικότερο είδος σύνθεσης, όπου και διέπρεψε, το κοντσέρτο. Μπορεί να θεωρηθεί ο δημιουργός της έννοιας του κοντσέρτου όπως το ξέρουμε σήμερα έχοντας γράψει τουλάχιστον 450 κοντσέρτα για αρκετά όργανα με επικρατέστερο βέβαια, το βιολί.
Το έργο του περιλαμβάνει 40 όπερες, 3 ορατόρια, 50 θρησκευτικές συνθέσεις, 50 κοσμικές καντάτες και σερενάτες, 100 σονάτες καθώς και 500 κοντσέρτα και συμφωνίες.
Η πιο γνωστή του σύνθεση είναι τα τέσσερα κονσέρτα για βιολί γνωστά και ως Οι Τέσσερις Εποχές.
Ο Αντόνιο Λούτσιο Βιβάλντι (Antonio Lucio Vivaldi) πέθανε στη Βιέννη στις 28 Ιουλίου 1741.