Η κάλπη κι η λύρα...!!

Με τη δημοσίευση του υπ’ αριθμόν 127/07-09-2009 Προεδρικού Διατάγματος, μπήκαμε και επίσημα (ανεπίσημα δεν βγήκαμε ποτέ...) στην προεκλογική περίοδο της 13ης εκλογικής αναμέτρησης μετά τη μεταπολίτευση.
Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα διεξαχθούν σύμφωνα με το Ν. 3231/2004 που εισηγήθηκε ο Κώστας Σκανδαλίδης ως Υπουργός Εσωτερικών της τελευταίας κυβέρνησης Σημίτη. Ο εκλογικός αυτός νόμος δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως τον Φεβρουάριο του 2004 και ίσχυσε για πρώτη φορά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007, αφού σύμφωνα με το άρθρο 54 §1 του Συντάγματος ο εκλογικός νόμος «...ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.» Ο συγκεκριμένος, όμως, νόμος δε συγκέντρωσε τέτοια πλειοψηφία. Οι μόνοι που τον ψήφισαν ήταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (αυτό δα έλειπε...) και ο ανεξάρτητος (όσο μπορεί ένας βουλευτής να είναι...) Στέφανος Μάνος. Η ΝΔ τον καταψήφισε ως υπέρμετρα αναλογικό(?!) ενώ το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός τον καταψήφισαν ως μη αναλογικό.

Η κάλπη, όπως την ξέρουμε σήμερα, καθιερώθηκε στις ψηφοφορίες για την ανάδειξη των βουλευτών και των δημάρχων από το έτος 1920 αντικαθιστώντας τις τσίγκινες κάλπες και το σύστημα ψηφοφορίας με σφαιρίδια.
Στις εθνικές εκλογές του 2004 άρχισε η αντικατάσταση των ξύλινων καλπών με διαφανείς πλαστικές κάλπες, που ολοκληρώθηκε στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του 2006.
Στο νεοελληνικό κράτος η κάλπη, όπως και η μυστική ψηφοφορία, θεωρείτο είδος εισαγωγής από τη Δύση. Στην πραγματικότητα όμως οι Aρχαίοι Eλληνες τα είχαν δοκιμάσει και χρησιμοποιήσει, κατά κάποιο τρόπο, και τα δύο. Mέχρι την έλευση των Bαυαρών, ο πατροπαράδοτος τρόπος ψηφοφορίας ήταν οι συνελεύσεις των ντόπιων, όπου γινόταν προφορική και φανερή ψηφοφορία. Mαζί με τον Όθωνα ήρθε το χειρόγραφο και μετά έντυπο ψηφοδέλτιο, ανώνυμο ή με υπογραφή, και τελικά η μυστική ψηφοφορία με σφαιρίδια... (από την οποία έμεινε και η φράση «καλό βόλι»).

Το σκίτσο είναι από το "Ρωμηό" του Γ. Σουρή, 1899.

Οι πρώτες εκλογές στην Ελλάδα με το σύστημα ψηφοφορίας με σφαιρίδια έγιναν το 1864. Οι τσίγκινες κάλπες, μία για κάθε υποψήφιο, ήταν εσωτερικά χωρισμένες σε δύο μέρη τα οποία εξωτερικά διακρίνονταν από δύο χρώματα. Το δεξιό μέρος που προοριζόταν για το ΝΑΙ ήταν λευκό και το αριστερό που προοριζόταν για το ΟΧΙ ήταν μαύρο. Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ ήταν γραμμένα με κεφαλαία γράμματα στο μέτωπο της κάλπης. Η διαδικασία σύμφωνα με την περιγραφή του ιστορικού Γρ. Δαφνή είχε ως εξής: «Tην ημέρα των εκλογών, ο ψηφοφόρος ελάμβανεν από τον προ της κάλπης ιστάμενον υπάλληλον ή από τον αντιπρόσωπον του υποψηφίου εν σφαιρίδιον. Mόλις το ελάμβανε, ύψωνε την χείρα διά να δείξη ότι ένα μόνο σφαιρίδιο εκράτει, αμέσως δε εν συνεχεία εισήγε την χείρα εις την κάλπη και εψήφιζε, ρίπτων το σφαιρίδιον είτε εις το NAI είτε εις το OXI. H ίδια διαδικασία επαναλαμβάνονταν μέχρις ότου ο ψηφοφόρος διήρχετο απ όλας τας κάλπας. O τρόπος αυτός της ψηφοφορίας, μοναδικός εις ολόκληρον τον κόσμον, παρείχεν εις τον εκλογέαν το δικαίωμα να ψηφίζη όποιον ήθελε εκ των υποψηφίων, ακόμη και όλους...».

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε προεκλογική περίοδος και οι βουλευτές δεν έκαναν προεκλογική εκστρατεία. Η εκλογή των εκπροσώπων (βουλευτών) γινόταν με κλήρωση και ήταν τυχαία. Ως εκ τούτου ο διορισμός ημετέρων δεν περιλαμβάνονταν στα «καθήκοντα» των βουλευτών της εποχής.
Η διαδικασία της εκλογής τους, ήταν απλή. Σε μια υδρία τοποθετούνταν οι πλάκες πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένα τα ονόματα των υποψηφίων. Σε μια άλλη υδρία έβαζαν, ισάριθμα με τις πλάκες κουκιά (από τη διαδικασία αυτή έμεινε και η φράση «μετρημένα κουκιά»). Τα κουκιά ήταν άσπρα και μαύρα. Αυτός που είχε οριστεί να κάνει την κλήρωση, τραβούσε μία πλάκα από τη μια υδρία και ένα κουκί από την άλλη. Αν το κουκί ήταν άσπρο, ο υποψήφιος εκλεγόταν και χαιρόταν! Αν το κουκί ήταν μαύρο, ο υποψήφιος τα έβαφε... ανάλογα!!

H λύρα, ανήκει στην οικογένεια των έγχορδων μουσικών οργάνων. Σύμφωνα με τη μυθολογία, εφευρέτης της θεωρείται ο θεός Ερμής, αν και γενικά πιστευόταν ότι την κατασκεύασε πρώτος ο θεός Απόλλωνας.
Η λύρα της Ελληνικής και Ρωμαϊκής Κλασικής Αρχαιότητας συνόδευε την απαγγελία στίχων και έμοιαζε κάπως στην εμφάνιση με μικρή άρπα. Αποτελούνταν από το αντηχείο, τους δύο βραχίονες και το ζυγό. Παιζόταν με τα χέρια, με χρήση πένας, σαν κιθάρα ή σαντούρι. Ο ήχος της έμοιαζε με αυτόν της κιθάρας, αν και ήταν ξερός.

Eυλόγως αναρωτιέστε τώρα εσείς:
«Τι σχέση έχουν η κάλπη κι η λύρα...;»

@ Αστειολογώντας θα μπορούσα να σας πω ότι με τη δημοσίευση του υπ’ αριθμόν 127/07-09-2009 Προεδρικού Διατάγματος... «άρχισαν τα όργανα»!
@@ Σοβαρολογώντας όμως, σας λέω ότι έχουν ακριβώς την ίδια σχέση που έχουν μεταξύ τους, όλα όσα μας δείχνουν, κατά τη διάρκεια της επίσημης προεκλογικής περιόδου, με όλα όσα μας μπήχνουν, κατά τη διάρκεια της ανεπίσημης...!

ΠΗΓΕΣ
ΚΕΙΜΕΝΩΝ:
http://www.ekloges.gr
http://www.kazam.gr
http://www.imerisia.gr
http://el.wikipedia.org
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ:
Διάφοροι δικτυακοί τόποι και με την «εικαστική» παρέμβαση του τέρατος... ως συνήθως!
ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ:
Η δισκοθήκη μου και συγκεκριμένα:
1ο ΕΚΛΟΓΕΣ με τον Ορφέα Περίδη από το δίσκο "Αχ, ψυχή μου φαντασμένη".
2ο ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΚΟΙ & 4ο ΝΑ ΠΙΑΣΩ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙΣ με τον Λάκη Λαζόπουλο από το δίσκο "10 μικροί Μήτσοι".
3ο ΦΤΑΙΩ με τον Χάρυ Κλυν από το δίσκο "Γρανίτα από τζατζίκι".
5ο Μ' ΕΝΑ ΣΚΟΠΟ ΣΤΗ ΛΥΡΑ με τον Νίκο Αλεφαντινό από το δίσκο "Σ' αυτό το δύσκολο καιρό".
Όποτε δε, μας κάνει τη χάρη το www.snapdrive.net θα μπορείτε, ακόμα και να τα ακούτε...