Σάββατο

No comments... yet!


......
Φτιάχνω απόψε
με κουρέλια και σανίδια,
έναν συνοικισμό αυτόνομο!
Μ'αυτούς που ψάχνουν
για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο...!

Κι αντί να ψάχνω
το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε,
φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε...!

Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου!
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου...!




Υ.Γ.

...κι αντί να ψάχνεις
τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε,
φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε...!

Κυριακή

Τέλος εποχής...!






Λίγο με το «σπιτάκι» μου, λέω ν’ ασχοληθώ
εξ ου και το λουκέτο που βλέπετε εδώ!











Έκρινα απαραίτητη μία μικρή αποχή,
καθώς τελειώνει σύντομα αυτή η
εποχή
!!








Μην πάει ο νους σας στο κακό… «διακόσμηση» αλλάζω!?
Και κατά την επιστροφή,
πάρτι σας ετοιμάζω!!











ΣΗΜ.: Τα video στις λέξεις-link σπιτάκι, εποχή και πάρτι επέλεξε ο Γιάννης(=Βενιαμίν της οικογένειας)... όπως λέμε: «Έκαστος στο είδος του...!»


Δευτέρα

«Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν...!»







Ο γνωστός σε όλους σκαραβαίος είναι, αν όχι το πιο επιτυχημένο αυτοκίνητο, σίγουρα ανάμεσα στα πρώτα. Ξεκίνησε την παραγωγή του το 1938 και από τότε συνέχισε για πάρα μα πάρα πολλά χρόνια. Σε κάποιες χώρες μάλιστα συνέχισε μέχρι το 1998, οπότε και κυκλοφόρησε το «New Beetle».
Όμως, προτού γίνει μόδα και αποτελέσει διαχρονική αξία, ο Σκαραβαίος έκανε εφικτό το όνειρο της αυτοκίνησης για πολλές οικογένειες, και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού, οι οποίες δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν μεγαλύτερο όχημα. Παράλληλα, αποτέλεσε δεύτερο αυτοκίνητο για πολλές περισσότερες.
Η ειρωνεία είναι ότι το αυτοκίνητο που έφερε επανάσταση και δημοκρατία, κατά μια έννοια, στην αυτοκίνηση, είχε αποτελέσει ιδέα και δεν θα μπορούσε να προχωρήσει σε μαζική παραγωγή χωρίς την αρωγή ενός δικτάτορα, του Αdolf Hitler.





Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του καλοκαιριού του 1933, όταν ο Ferdinand Porsche βρέθηκε στο ξενοδοχείο Kaiserhof στο Βερολίνο για μια συνάντηση με τον δικτάτορα. Ο Πόρσε είχε εξαιρετική φήμη ως μηχανικός, έχοντας ήδη διατελέσει επικεφαλής στο τμήμα μηχανικών της Daimler-Benz.
Ο Χίτλερ ανέλυσε στον Πόρσε τα σχέδιά του για ένα αυτοκίνητο. Θα έπρεπε να είναι μικρό, ίσως τεσσάρων θέσεων, με αξιόπιστη μηχανή, να καίει 40 μίλια ανά γαλόνι βενζίνης. Το 1933, ο Χίτλερ είχε περιγράψει ένα σύγχρονο Volkswagen!
Έτσι ακριβώς το αποκαλούσε -το αυτοκίνητο του λαού στα γερμανικά- και ζήτησε να πωλείται σε ιδιαίτερα χαμηλή τιμή. Όταν ο Πόρσε τον ρώτησε τι είχε στο μυαλό του, ο Χίτλερ φέρεται να απάντησε: «Οποιαδήποτε τιμή, χερ Πόρσε. Οποιαδήποτε τιμή κάτω από τα 1.000 μάρκα.»




Η τιμή ήταν εξευτελιστική για τα τότε δεδομένα. Τα 1.000 μάρκα του 1933 αντιστοιχούσαν σε 250 δολάρια στις ΗΠΑ. Ούτε ο Ford δεν μπορούσε να κατασκευάσει αυτοκίνητο τόσο φθηνά. Ήταν φανερό ότι ο Χίτλερ ήθελε ένα πάμφθηνο, ανθεκτικό αυτοκίνητο ως πολιτικό όχημα για να κερδίσει τους Γερμανούς, μετά το επιτυχημένο παράδειγμα του Μουσολίνι που τύγχανε ευρείας αποδοχής στην Ιταλία επειδή είχε πετύχει τα έγκαιρα δρομολόγια των τρένων.
Αυτό που δεν ήξερε ο Χίτλερ ήταν ότι ο Πόρσε είχε ήδη σχεδιάσει και κατασκευάσει ένα μικρό αυτοκίνητο το 1932, με καλή μηχανή, air cooler και καμπύλες. Ακόμη και το όνομα ήταν παρόμοιο -Volksauto. Όμως ποτέ δεν είχε προχωρήσει σε μαζική παραγωγή μέχρι το αίτημα του δικτάτορα που άλλαξε τα δεδομένα.




Πολλά αυτοκίνητα απέκτησαν παρατσούκλι, κανένα όμως σαν τον Σκαραβαίο. Το αυτοκίνητο που έμοιαζε με σκαθάρι, πήγαινε παντού και άντεχε τις κακοκαιρίες, τα κακοτράχαλα και την κακομεταχείριση όλης της γης. Όταν χάλαγε, φτιαχνόταν εύκολα και φτηνά και κρατούσε άλλο τόσο. Το όνομα κόλλησε στις εξωπραγματικές δυνατότητες του μικρού αυτοκινήτου, που δημιούργησε εξάμηνες λίστες αναμονής παγκοσμίως το 1955. Πολύ πριν σκεφτεί να το κατοχυρώσει ως trademark η Volkswagen το '71, το αυτοκίνητο είχε ήδη ονομαστεί Σκαραβαίος σε όλες τις χώρες και τις γλώσσες του κόσμου.










Υ.Γ.
Το είχα ετοιμάσει το θέμα προ μηνών και έμεινε στα πρόχειρα λόγω διακοπών...!
Μα είναι πάντα επίκαιρο ένα «σαραβαλάκι» για μια μικρή απόδραση μες στο
«καλοκαιράκι»...!
Στο φίλο μου τον
akrat θέλω να το «χαρίσω», που τελευταία πικραίνεται, να τον «παρηγορήσω»...!?
Ο Σκαραβαίος βέβαια δεν είναι
ΛΑΜΠΟΡΓΚΙΝΙ, μα την αξία στα πράγματα ο άνθρωπος τη δίνει...!








ΣΗΜ.: Στις έγχρωμες τις λέξεις κάνετε ένα click,
γιατί το τέρας πάλι, έχει «κρυμμένα»... link!





Πέμπτη

«Το μοναστήρι να 'ν' καλά...!»

*Το βυζαντινό μοναστήρι της Παναγίας της Κεράς βρίσκεται στην τοποθεσία Λογάρι, ανατολικά της Κριτσάς. Ιδρύθηκε στα τέλη του 13ου αρχές 14ου αιώνα και είναι ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της Κρήτης. Ο ναός είναι τετράγωνος με διαστάσεις 10 Χ10,5 μ., τρίκλιτος με τρούλο στο κεντρικό κλίτος.
Τα κλίτη ιδρύθηκαν σε διαφορετικές περιόδους. Πρώτα χτίστηκε το νότιο κλίτος, το οποίο αφιερώθηκε στην Αγία Άννα. Μετά χτίστηκε το κεντρικό κλίτος, το οποίο αφιερώθηκε στην Παναγία και είναι ψηλότερο από τα άλλα αφού είχε ήδη αποφασιστεί να χτιστεί και τρίτο κλίτος, το βόρειο, το οποίο χτίστηκε στις αρχές του 15ου αιώνα και αφιερώθηκε στον Άγιο Αντώνιο. Τελευταίος προστέθηκε ο τρούλος, στη μέση περίπου του κεντρικού κλίτους.
Οι τοιχογραφίες του ναού θεωρούνται ανώτερης ποιότητας και τέχνης. Οι παλιότερες είναι στο νότιο κλίτος και θεωρούνται οι πιο σημαντικές σ’ όλη την Κρήτη για την τεχνική αλλά και τα θέματά τους. Ανήκουν στην Παλαιολόγεια αναγέννηση, έχουν δηλαδή τα χαρακτηριστικά της
Μακεδονικής Σχολής.
Οι μορφές εικονίζονται ζωγραφισμένες με καθαρές γραμμές σε ευρύχωρα πλαίσια. Τα χρώματα είναι φωτεινά, καθαρά και απαλά. Τα θέματα εικονίζονται σε 14 ορθογώνιους πίνακες σε δυο ζώνες. Είναι σκηνές από τη ζωή της Αγίας Άννας και της Παναγίας από τα θεομητορικά απόκρυφα ευαγγέλια, θέματα που δεν συνηθίζονται στη βυζαντινή ζωγραφική. Οι τοιχογραφίες απεικονίζουν την Οικία του Ιωακείμ, την Προσευχή της Άννας, τη Γέννηση της Θεοτόκου, το Ύδωρ της Ελέγξεως, τη Θλίψη του Ιωσήφ και τη Θεοτόκο Πύλη Κεκλεισμένη. Στο τεταρτοσφαίριο εικονίζεται η Αγία Άννα ως Πλατυτέρα. Στο δυτικό τοίχο υπάρχει μια τοιχογραφία των χορηγών του ναού με την επιγραφή: «Χωρίον της
Κριτζέας και Αντώνιος Λαμέρας».
Το βόρειο κλίτος, αν και έχει ζωγραφιστεί τελευταίο, δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου από το νότιο κλίτος ως προς την τεχνική. Κυριαρχούν φωτεινά και απαλά χρώματα. Στην κόγχη εικονίζεται ο Χριστός Παντοκράτωρ και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και από κάτω οι συλλειτουργούντες Αρχιερείς και οι ένθρονοι Απόστολοι. Στην καμάρα η εικονογραφία αποτελείται από τη σύνθεση της Δευτέρας Παρουσίας (Απόστολοι, τάγματα αγγέλων, μάρτυρες, άγιοι, ο Άγγελος που σαλπίζει την έλευση του Χριστού, η γη και η θάλασσα προσωποποιημένες που αποδίδουν στην κρίση τους νεκρούς τους, η Ψυχοστασία και ο Παράδεισος). Στο βόρειο τοίχο έχουμε μια επιγραφή με μια τοιχογραφία ιδιαίτερα σημαντική από κάτω. Η επιγραφή αναφέρει ότι η ανακαίνιση του βόρειου κλίτους έγινε με δαπάνες του Γεωργίου Μαζηζάνη. Από κάτω εικονίζεται η οικογένεια του Γ. Μαζηζάνη, κτήτορα του ναού. Τα πρόσωπα είναι ντυμένα με τη χαρακτηριστική ενδυμασία της εποχής και έτσι αντλούμε πολύτιμες πληροφορίες για τη λαογραφική παράδοση της περιοχής.
Το κεντρικό κλίτος παρουσιάζει διαφορετική τεχνοτροπία. Τα χρώματα είναι σκοτεινά και οι μορφές αυστηρές και επιβλητικές, αρχαΐζουσας τεχνοτροπίας. Αν και το κεντρικό κλίτος ζωγραφίστηκε αμέσως μετά από το νότιο κλίτος, ο ζωγράφος δημιούργησε μια σοβαρή και επιβλητική ατμόσφαιρα. Οι τοιχογραφίες του κεντρικού κλίτους εικονίζουν σκηνές από τα Ευαγγέλια. Στο τεταρτοσφαίριο της κόγχης εικονίζεται η Παναγία Πλατυτέρα. Στην καμάρα του Βήματος παρουσιάζεται η Ανάληψη και χαμηλά πίσω από την Αγία Τράπεζα οι συλλειτουργούντες αρχιερείς. Στη δυτική καμάρα εικονίζονται οι εξής σκηνές σε 8 μεγάλους πίνακες: Βρεφοκτονία, Γέννηση του Χριστού, Μυστικός Δείπνος, Άγια των Αγίων, Συμπόσιο του Ηρώδη και Εις Άδην Κάθοδος. Στο δυτικό τοίχο έχουμε τη Σταύρωση και από κάτω τις τιμωρίες των κολασμένων. Στους κάτω τοίχους εικονίζονται ολόσωμοι Άγιοι. Ξεχωρίζουν ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Βασίλειος και ο Άγιος Γεώργιος. Την ίδια τεχνική ακολούθησε και ο ζωγράφος του τρούλου που πραγματικά δημιουργεί δέος στον επισκέπτη. Στον τρούλο εικονίζονται τέσσερις άγγελοι και από κάτω τέσσερις εορτές από το Δωδεκάορτο: Βάπτιση, Υπαπαντή, Έγερση του Λαζάρου και Βαϊοφόρος. Στο τύμπανο του τρούλου είναι δώδεκα προφήτες και στα σφαιρικά τρίγωνα είναι οι Ευαγγελιστές
.
*
Η μονή Κρουσταλλένιας χτισμένη στην κορυφή πέτρινου δασοσκεπούς εξάρματος, σε μια αρμονική σύνδεση του δομημένου με το φυσικό περιβάλλον, χρονολογείται κατά πάσα πιθανότητα, από τη Β' Βυζαντινή περίοδο (961-1204).
Η παρουσία της στη θρησκευτική εξέδρα και το ιστορικό προσκήνιο υπήρξε συνεχής και αδιάκοπη. Μόνο κατά την περίοδο ερήμωσης του Λασιθίου (1284-1514) το σήμαντρο της έπαψε να χτυπά και ακολούθησε τη σκληρή μοίρα του υπόλοιπου
λασιθιώτικου λαού.
Γύρω στο 1545 χτίζεται και πάλι το μοναστήρι στη θέση του παλαιού από τις αδελφές Παλλαντία και Θεόκλητη Ντανασή, ηγουμένισσες των Μονών Παναγίας του Σπηλαίου και Αγίας Μαρίνας της Πελοποννήσου αντίστοιχα.
Στην επανάσταση του 1821, στη διάρκεια δηλαδή του μεγάλου ξεσηκωμού η ιστορία επιφυλάσσει και πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στη μονή. Τόσο κατά το στάδιο προετοιμασίας του αγώνα, όσο και κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, το μοναστήρι με το φιλικό ηγούμενο της Γερβάσιο, υπήρξε το καταφύγιο των χαΐνηδων*, τον αγώνα των οποίων βοήθησε ποικιλοτρόπως. Όταν το Γενάρη του 1823 μεγάλη δύναμη αιγυπτιακού στρατού υπό τον Χασάν Πασά ξεχύνεται στο Λασίθι, η μονή πληρώνει ακριβά το τίμημα της συμμετοχής της στον αγώνα. Το μοναστήρι που βρίσκεται στο πρώτο πέρασμα του εχθρού αφού κατεβαίνει από την περιοχή της Αλέξαινας παραδίνεται στη φωτιά μετά τη λεηλασία του. Το μέγεθος της καταστροφής και των υλικών γενικότερα ζημιών, καθώς και η φτώχεια στην οποία βυθίζεται το μοναστήρι εξάγονται συμπερασματικά από το ότι μόλις το 1862 ανακαινίζεται και παραδίνεται σε ολοκληρωμένη πια μορφή.
Κατά τη μεγάλη επανάσταση του 1866-69, η μονή γίνεται έδρα της Επαναστατικής Επιτροπής του Αγώνα. Μέρος επίσης από τα πολεμοφόδια και το πρόχειρο εργαστήριο κατασκευής φυσιγγίων, βρίσκονται στην Κρουσταλλένια. Στον ιστό του μοναστηριού κυματίζει η σημαία των Επαναστατών. Όπως ήταν φυσικό την καταστροφή του Λασιθίου δε μπορούσε να αποφύγει και η Κρουσταλλένια Έτσι κάηκε με ορισμένα γειτονικά χωριά στις 29 του Μάη 1867. Η Έκθεση Ωμοτήτων της Μητρόπολης Κρήτης αναφέρει σχετικά: «Ταύτην την ήμέραν (29 Μαΐου) επυρπολήθη και η μονή Κρουσταλλένιας και σήμερον είναι σωρός ερειπίων». Οι μοναχοί άρχισαν και πάλι χωρίς καθυστέρηση, το αναστηλωτικό και ανακαινιστικό τους έργο.
Αλλά και στην πιο πρόσφατη εθνική μας περιπέτεια (1941-45), ο ρόλος της μονής υπήρξε και πάλι σημαντικός. Τμήματα ελληνικών δυνάμεων ακούμπησαν με εμπιστοσύνη στο μοναστήρι, που τους περιέθαλψε και τους βοήθησε. Αποτέλεσμα και πάλι η εκδίωξη των μοναχών. Βοήθησε ακόμα σημαντικά τον αντιστασιακό αγώνα με την τροφοδοσία των ανταρτικών ομάδων που δρούσαν γύρω από το
ορεινό συγκρότημα της Δίκτης, αλλά και με τη συμμετοχή του ίδιου του ηγουμένου Ερμολάου Κασαπάκη στην Εθνική Αντίσταση για την οποία φυλακίστηκε δύο φορές.
Η μονή γνώρισε ακόμα και μια άλλη πλευρά της ναζιστικής αντίληψης. Μετατράπηκε σε στρατόπεδο πολιτικών κρατούμενων από το Φεβρουάριο του 1943. Οι διαρρυθμίσεις που έγιναν επέφεραν μεγάλες καταστροφές στα κελιά των μοναχών και τις αποθήκες της μονής. Σημαντική επίσης ζημιά δημιούργησαν στο φυσικό περιβάλλον, με την αποκοπή μεγάλου αριθμού υπεραιωνόβιων πρίνων και δρυών.
Ο ρόλος όμως της μονής δεν περιορίστηκε μόνο στα εθνικοθρησκευτικά πλαίσια. Ο ζήλος και το ενδιαφέρον των μοναχών επεκτάθηκαν και κάλυψαν και το μορφωτικό τομέα, αφού είχαν φροντίσει για την παροχή της κατώτερης παιδείας. Από τα μέσα του προπερασμένου αιώνα και ως το 1926 λειτούργησε ένα από τα παλαιότερα σχολεία στο
Νομό Λασιθίου, για στοιχειώδη έστω μόρφωση. Το σχολείο μάλιστα λειτούργησε χωρίς διακοπή, παρά τις επαναστατικές εξεγέρσεις, τις ανωμαλίες και τις απαρασάλευτες δυσκολίες της εποχής.

*
Στη βορειοδυτική πλευρά του Οροπεδίου σε κάποια πέτρινη κοιλότητα του βουνού Λουλουδάκι, βρίσκεται η μονή Βιδιανής. Το όνομα της το οφείλει σύμφωνα με την κρατούσα άποψη στον ιδρυτή της Βίδο. Η μονή χτίστηκε στην προ της μεγάλης επανάστασης (1866-69) δεκαετία, σε ερείπια ενδεχομένως παλαιότερης εκκλησίας. Είναι αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή.
Η καινουριοχτισμένη στο ξέσπασμα της τούρκικης λαίλαπας στο Λασίθι το Μάη του 1867 εκκλησία, δεν ήταν δυνατόν να αποφύγει την καταστροφή.
Κάηκε έτσι με τα παρακείμενα κτίσματα από τα τουρκικά στρατεύματα τον ίδιο μήνα «Τη 30η Μαΐου ή νεόδμητος Ιερά Μονή του Βιδιανού επυρπολήθη και απετεφρώθη» σημειώνεται στην Έκθεση Ωμοτήτων.
Με το ζήλο του ηγουμένου και των μοναχών άρχισε χωρίς καθυστέρηση η ανοικοδόμηση του μοναστηριού, στα ερείπια του παλαιού.
Στον περιβάλλοντα χώρο του μοναστηριού λειτουργεί σήμερα Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
*Σημαντική μονή της Β’ Βυζα
ντινής περιόδου είναι η μονή Φανερωμένης. Η μονή απέχει από τον Άγιο Νικόλαο 24 χιλιόμετρα και βρίσκεται κοντά στη μινωική πόλη Γουρνιά. Είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και τη Ζωοδόχο Πηγή. Το μοναστήρι έχει φρουριακή μορφή και γι’ αυτό το λόγο πρόσφερε καταφύγιο στους καταδιωγμένους χριστιανούς αλλά και στους πολεμιστές. Γινόταν όμως και αιτία προστριβών καθώς η μονή είχε μεγάλη κτηματική περιουσία. Οι Τούρκοι αγάδες της Ιεράπετρας είχαν κτήματα, γειτονικά με τη μονή και διεκδικούσαν και τα δικά της. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας λειτούργησε στη μονή κρυφό σχολείο, στο οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, έμαθε τα πρώτα της γράμματα η Ροδάνθη η Κριτσωτοπούλα, γνωστή για τους αγώνες της για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Το
δεκαπενταύγουστο πολύς κόσμος "μονάζει" στα κελιά της, ακόμα και σήμερα.

*Η μονή Εξακουστής, βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Ανατολή και Μάλλες και απέχει από την Ιεράπετρα 18 χιλιόμετρα. Βρίσκεται σε μια ωραία πανοραμική τοποθεσία αλλά είναι άγνωστο το πότε χτίστηκε. Τα στοιχεία είναι ιδιαίτερα ελλιπή. Πάντως πριν το 1877 υπήρχε στο χώρο αυτό ένας ερειπωμένος ναός, του οποίου το όνομα είναι και αυτό άγνωστο. Χάρη στο μοναχό Ανανία Μπαρμπεράκη ο παλαιός αυτός ναός ανοικοδομήθηκε στα τέλη του προηγούμενου αιώνα και λειτουργούσε ως το 1935 που κρίθηκε διαλυτέα. Επαναλειτούργησε το 1960 και από το 1976 μετατράπηκε σε γυναικεία μονή, η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα. Ο ναός είναι αφιερωμένος στη Γέννηση της Θεοτόκου. Αξιόλογα είναι τα κελιά των μοναχών, καθώς και οι φορητές εικόνες του ναού.
*
Το μοναστήρι της Παναγίας της Ακρωτηριανής – επίσημη ονομασία της μονής Τοπλού, βρίσκεται στα ανατολικά της Σητείας, στο δρόμο προς το Βάι και είναι ένα από τα σπουδαιότερα της Κρήτης.
Είναι κτισμένο σε μια ερημική τοποθεσία και περιβάλλεται από ψηλό και ισχυρό τοίχος. Πρόκειται για ένα φρουριακό μοναστήρι
με τετράγωνο σχήμα. Το κύριο κτίριο έχει έκταση 800 τ.μ. , είναι τριώροφο με συνολικό ύψος 10 μέτρα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι το κωδωνοστάσιό της το οποίο χρονολογείται από το 1558 και έχει ύψος 33 μ.
Ύστερα από ένα σεισμό στις αρχές του 17ου αιώνα ανακαινίστηκε από τον ηγούμενο Γαβριήλ Παντόγαλο. Το 1646 έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι το λεηλάτησαν, το διέλυσαν και ανάγκασαν τους μοναχούς να το εγκαταλείψουν. Το 1821 ο Τούρκος Τοπάρχης της Σητείας έσφαξε μάχιμο πληθυσμό μπροστά την εξωτερική είσοδο της μονής. Μεταξύ των σφαγιασθέντων ήταν και 12 μοναχοί της μονής. Όσοι επέζησαν έφυγαν και το μοναστήρι ερημώθηκε και πάλι. Σ’ όλη
την περίοδο της Τουρκοκρατίας λειτούργησε κρυφό σχολείο στο χώρο της μονής και μετά το 1870 ιδρύθηκε και λειτούργησε εκεί αλληλοδιδακτικό** σχολείο.
Έχει δύο κλίτη, το βόρειο που είναι αφιερωμένο στο Γενέθλιο της Θεοτόκου και το νότιο αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Το κωδωνοστάσιο της μονής είναι κτισμένο χωριστά από τη εκκλησία, μπροστά από το βόρειο κλίτος, σε ιταλικό τύπο, διακοσμημένο με ανάγλυφα στέμματα και σταυρούς με επιγραφές. Στα δυτικά υπάρχει η «Πόρτα της Λότζιας»*** από την οποία μπαίνει κανείς σε μία τοιχισμένη αυλή, όπου βρίσκονται οι βοηθητικοί χώροι της μονής (κελιά για τους μοναχούς, κουζίνες αποθήκες και ξενώνες). Από την αυλή περνά κανείς στον κυρίως χώρο της μονής με έναν καμαρωτό διάδρομο που έχει δυο πόρτες, την «Πόρτα του Τροχού»,**** πάνω από την οποία υπήρχε ο φονιάς ή ζεματίστρα*****, και μια εσωτερική με ανάγλυφο σταυρό που το στηρίζουν δελφίνια.
Στο ναό είναι φανερή η δυτική επίδραση. Στο δυτικό εξωτερικό τοίχο υπάρχουν εντοιχισμένα ανάγλυφα του 17ου αιώνα και οι περίφημη επιγραφή με τη
«Διαιτησία των Μαγνητών». Η επιγραφή, που βρέθηκε αρχικά στο χώρο της Ιτάνου, αναφέρεται στη διαιτησία του δήμου των Μαγνητών για τις διαφορές μεταξύ Ιτανίων και Ιεραπυτνίων. Στο εσωτερικό σώζονται θαυμάσιες τοιχογραφίες του 14ου και 15ου αιώνα, που διατηρήθηκαν αποσπασματικά. Ιδιαίτερης καλλιτεχνικής αξίας είναι οι φορητές εικόνες, οι οποίες φυλάσσονται σε δυο ισόγειες αίθουσες της μονής, που λειτουργούν σήμερα ως μουσεία. Οι πιο σημαντικές είναι δύο φορητές εικόνες του Ιωάννη Κορνάρου, που αναφέρονται στο «Μέγας ει Κύριε» και «η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια» και χρονολογούνται από το 1770.





*Αντάρτικες ομάδες που αποτέλεσαν τη βάση για τη συγκρότηση της κρητικής αντίστασης.
**Σχολεία στα οποία οι μαθητές των ανώτερων τάξεων δίδασκαν τα παιδιά που φοιτούσαν στις κατώτερες.
***Η επίσημη είσοδος.
****Βαριά πόρτα. Πήρε την ονομασία της από ένα τροχό που διευκόλυνε το άνοιγμα και το κλείσιμό της.
*****Άνοιγμα από όπου έριχναν καυτό λάδι ή μολύβι στους εισβολείς.
ΠΗΓΕΣ:
http://www.agrolasithi.gr/
http://www.slh.gr/
http://www.parembasis.gr/
http://www.holiday.gr
/


Παρασκευή

08.08.08





Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα
του μεγάλου, του ωραίου και τ’ αληθινού
κατέβα, φανερώσου κι άστραψε ’δω πέρα
τη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού.

Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι,
στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή
και με τ’ αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι
και σιδερένιο πλάσε κι άξιο το κορμί.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουνε μαζί σου
σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός
και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου
αρχαίο πνεύμα αθάνατο, κάθε λαός...


好成功



«Ημείς πρώτοι ετελέσαμεν τους Ολυμπιακούς Αγώνας και επανελάβομεν αυτούς και δια δευτέραν φοράν, καλέσαντες τους φιλάθλους του κόσμου ολοκλήρου να προσέλθουν υπό την σημαίαν του αγώνος δια την ανάστασιν των Ελληνικών Ιδανικών. Υπό την σημαίαν επομένως αυτήν, ημείς οφείλομεν να μένωμεν σταθεροί πρόμαχοι και αν ακόμη όλοι οι άλλοι την εγκαταλέιψουν.»

Ιωάννης Ε. Χρυσάφης


εκ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ...!






Με πάθη και με λάθη,
δεν θα ασχοληθώ...
αυτόν
το μήνα όλο,
λέω να «εκδηλωθώ»...!






*******





Γιατί έφτασε ο Αύγουστος,
«αστράφτει» όλη η γη...
κι εγώ θέλω(...?) να κλείσω
κάθε
παλιά πληγή...!










******





Ως τέρας της «αμάθειας»,
μαθαίνω όσο ζω…
το ίδιο έργο πάλι,
δεν
θα το ξαναδώ
…!














Υ.Γ. Αφού εγώ έχω τα μαλλιά,
εγώ ‘χω και τα χτένια,
πρώτη, διπλά «μειδίασα»...!
Σαν τον παπά που βάνει αρχή
απ’ τα δικά του γένια!!!

Εσείς πριν «μειδιάσετε»
κάνετε ένα click
στις έγχρωμες λεξούλες...!
Κρύβουνε λέμε link!!!

Τέλος σε όλους εύχομαι
να ‘χετε καλό μήνα...!
Πάτε δεν πάτε
διακοπές
να την περνάτε φίνα!!!