Νύχτα σα ναρκοπέδιολάστιχα δίχως φρένα.
Εσύ ο μελλοθάνατος
και γύρω σου η αρένα.
Χιλιόμετρα στο πουθενά
κι η σκέψη θολωμένη.
Εκείνη που σ’ αγάπαγε,
φεύγει σαν να ‘ταν ξένη.
Μισός αγάπη, μισός πηλός,
σταματημένος στο φανάρι της ζωής.
O δρόμος πίσω και μπροστά σου σιωπηλός...
ν’ αναρωτιέσαι πότε πήγε πάλι τρεις!
Νύχτα σα ναρκοπέδιοσε λίγο θα χαράξει.
Εσύ μονάχος στη σκηνή
στην τελευταία πράξη.
Σειρήνες που σε κυνηγούν
κι ο δρόμος να γλιστράει.
Μπουκάλι άδειο η ζωή
στα πόδια σου κυλάει.
Μισός αγάπη, μισός πηλός
διακόσια είκοσι να δείχνει το κοντέρ σου.
Kούρσα θανάτου με ταχύτητα φωτός...
πορεία σύγκρουσης κι ο θάνατος σοφέρ σου!(Δ.Ν.)
********
Δεν ειν’ ο χρόνος
με το μέρος κανενός,
τις συμπληγάδες του
περνά καθένας μόνος.
Bάλε σημάδια μες στη νύχτα μη χαθείς.
Eίναι πιο εύκολο να κλαις παρά να ζεις!




















