Κυριακή

Δια... την ἱστορίαν!

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε
είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα
και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ' αυτόν το θίασο μόνο ως φαντάσματα.

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε
άλλαξαν λέει τ' ανεμολόγια και οι ορίζοντες,
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα ‘χουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες.

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε
είμαστε λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος,
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος.

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε
τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα,
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ' την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα.

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα
τώρα για σέρβις μας ξαποστέλνει και για χαμόμηλο,
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο.

Σάββατο

Δια... λέξεις!

Εφεύρεση του αμερικανού αρχιτέκτονα Άλφρεντ Μόσερ Μπατς, το Σκραμπλ είναι ένα από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια στον κόσμο και η ιστορία του ξεκινά πριν από πολλές δεκαετίες. Ο Άλφρεντ Μπατς, που αγαπούσε πολύ τα επιτραπέζια παιχνίδια, παρατήρησε ότι τα παιχνίδια δεξιοτήτων, όπως το σκάκι, ήταν αρκετά απαιτητικά για το μέσο παίκτη. Έτσι σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα νέο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι βασισμένο τόσο στις γνώσεις όσο και στην τύχη. Η κεντρική ιδέα του παιχνιδιού, που το ονόμασε αρχικά «Λέξικο», γεννήθηκε τέλη του 1931. Επρόκειτο για μια συλλογή γραμμάτων με τα οποία ο παίκτης έπρεπε να σχηματίσει λέξεις. Την αξία κάθε γράμματος έδωσε με βάση τη συχνότητα που αυτό εμφανίζονταν στο πρωτοσέλιδο των New York Times.
Το 1933, o Μπατς έκανε αίτηση για να κατοχυρώσει την εφεύρεσή του αλλά η αίτηση απορρίφθηκε ενώ και οι μεγάλοι κατασκευαστές παιχνιδιών, της εποχής, αρνήθηκαν να υλοποιήσουν την ιδέα του. Ο Μπατς αποφάσισε να κατασκευάσει μόνος του το παιχνίδι και μέχρι το 1938 είχε φτιάξει διακόσια, περίπου, αντίγραφα τα οποία διέθεσε σε φίλους και συγγενείς. Εκείνη τη χρονιά σκέφτηκε να προσθέσει στο παιχνίδι έναν πίνακα όπου θα τοποθετούνταν τα γράμματα όπως στο σταυρόλεξο και μετονόμασε το «Λέξικο» σε «Criss-Crosswords». Ούτε παραλλαγμένο όμως το παιχνίδι είχε καλύτερη τύχη. Ως το 1948, το παιχνίδι παρέμενε στο συρτάρι του Μπατς οπότε τον πλησίασε ο Τζέιμς Μπρουνότ, ένας από τους πρώτους παίχτες του παιχνιδιού, που πίστευε στην εμπορική του αξία. Προχωρώντας σε κάποιες παρεμβάσεις όπως απλούστευση των κανόνων, ανασχεδιασμό του πίνακα και μετονομασία του παιχνιδιού, ο Μπρουνότ παίρνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το Scrabble και αναλαμβάνει τη μαζική του παραγωγή, εκχωρώντας στον Μπατς ποσοστό επί των πωλήσεων.
Το πρώτο εργαστήριο στήθηκε στο σαλόνι του σπιτιού του Μπρουνότ, στο Νιούταουν του Κονέκτικατ. Τα επιμέρους κομμάτια προμηθεύονταν από διάφορους κατασκευαστές. Στην αρχή και τυπώνοντας ένα - ένα τα γράμματα στα ξύλινα τετράγωνα, η παραγωγή έφτανε τα 18 παιχνίδια ημερησίως. Το 1949 πουλήθηκαν 2.251 παιχνίδια με συνολική ζημία 450 δολαρίων. Η ζημιά συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια με αποτέλεσμα το 1952 να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια. Εκείνη τη χρονιά, ο Τζακ Στράους, πρόεδρος του «Macy», ενός από τα μεγαλύτερα πολυκαταστήματα στον κόσμο, που είχε γνωρίσει το Σκραμπλ κι ενθουσιάστηκε, αποφάσισε να το προωθήσει. Το Σκραμπλ, εκείνη τη χρονιά, άρχισε να πουλά 6.000 κομμάτια εβδομαδιαίως. Ο Μπρουνότ μη μπορώντας, πλέον, να ανταποκριθεί στη ζήτηση πούλησε τα δικαιώματα στην εταιρία «Selchow and Righter» η οποία είχε, παλαιότερα, απορρίψει το παιχνίδι. Το 1953, η τρέλα του Σκραμπλ «κυρίευσε» την Αυστραλία όπου καθιερώθηκε από την «J.W. Spear & Sons». Το 1968, η αυστραλιανή εταιρία αγόρασε τα δικαιώματα για όλο τον κόσμο ενώ από το 1994 βρίσκονται στην κατοχή της «Mattel Inc.».
Το πρώτο Πρωτάθλημα Σκραμπλ διοργανώθηκε το 1991 στο Λονδίνο. Ο Τζέιμς Μπρουνότ, που είχε πεθάνει τον Οκτώβριο του 1984, δεν μπόρεσε να πάρει αυτή την ικανοποίηση. Ο Άλφρεντ Μπατς όμως, που έφυγε από τη ζωή τον Απρίλιο του 1993, απολάμβανε ως τα βαθιά γεράματά του το παιχνίδι που ο ίδιος είχε εφεύρει.

ΠΗΓΗ: www.sansimera.gr

Τετάρτη

A long, long time ago...

...I can still remember
How that music used to make me smile.
And I knew if I had my chance
That I could make those people dance
And, maybe, they'd be happy for a while.

But February made me shiver
With every paper I'd deliver.
Bad news on the doorstep;
I couldn't take one more step.

I can't remember if I cried
When I read about his widowed bride,
But something touched me deep inside
The day the music died.

So bye-bye, miss american pie.
Drove my chivy to the levee,
But the levee was dry.
And them good old boys were
drinkin' whiskey and rye
Singin', "this'll be the day that I die.
"this'll be the day that I die."
................................