Πέμπτη

Πάμε σαν άλλοτε... Λιμάνι 5ο

Για όσους «επιβιβάστηκαν» σ’ αυτό το «λιμάνι» πρέπει να πω ότι είμαστε ήδη στη μέση περίπου, ενός οδοιπορικού που ξεκίνησε…
…γράφοντας την ανάρτηση με θέμα το Νέο Κύμα.
Ξαφνικά, είχα την
αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μια άλλη εποχή. Στην εποχή εκείνη που ως παραγωγός μουσικών εκπομπών σε ραδιοφωνικό σταθμό, είχα την ευκαιρία να «φεύγω» από την καθημερινότητα... να «ταξιδεύω» με τα τραγούδια…
κι αποφάσισα πως θέλω να «φύγω» πάλι… σαν άλλοτε!!
Από αυτό το «μέσον» μεταφέρω το σκηνικό μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, «ταξιδεύοντας» στην εξέλιξη του Έντεχνου Ελληνικού Τραγουδιού με σκοπό όχι τόσο την ιστορική καταγραφή όσο την αισθητική αξιολόγηση του, μέσα από τις κοινωνικές συνθήκες, περνώντας απ’ όλα τα «λιμάνια» του!!
Το μόνο που χρειάζεστε στις αποσκευές σας, για τούτο το «ταξίδι» είναι κέφι!! Πολύ κέφι…
ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ & ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ…

Η Οπερέτα (1915 – 1930)
«Ο βασιλεύς απέθανε, ζήτω ο βασιλεύς» με τη φράση αυτή θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό τραγούδι, μετά την οριστική λήξη της βασιλείας της επιθεώρησης. Η δυναστεία της ξένης μουσικής σκέψης εξακολουθεί να υπάρχει και με την εμφάνιση της οπερέτας.
Ένα μεγάλο μέρος του κοινού στρέφεται στο νέο αυτό μουσικοθεατρικό είδος, αποζητώντας πρότυπα μουσικής και κοινωνικής συμπεριφοράς που δεν μπορεί πια να του δώσει η επιθεώρηση. Με την εμφάνιση της, η οπερέτα ικανοποιεί τη μόνιμη εκείνη δίψα, όχι μόνο των αστικών αλλά και των λαϊκών στρωμάτων για ευρωπαϊκή μουσική, προσφέροντας τους ταυτόχρονα την ψευδαίσθηση ότι έχει δοσοληψίες με την «υψηλή» τέχνη.
Τα σημαντικότερα στελέχη της επιθεώρησης, από μουσικούς, συγγραφείς και ηθοποιούς μεταπηδούν στην οπερέτα έχοντας την αίσθηση πως επιτέλους υπηρετoύν την αληθινή τέχνη, πως εργάζονται για ένα ανώτερο καλλιτεχνικό σκοπό.

Get your own playlist at snapdrive.net!
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι η οπερέτα από τη φύση της αποτελεί θέατρο με πιο αυστηρή δομή κι αυτό είναι το σημαντικότερο πλεονέκτημα της απέναντι στην επιθεώρηση. Οι οπερέτες είναι έργα με υπόθεση. Έχουν αρχή, μέση και τέλος και η μουσική τους δε θα μπορούσε να είναι ακριβές αντίγραφο γνωστών ευρωπαϊκών τραγουδιών. Είναι περίτεχνη, απαλλαγμένη σε μεγάλο βαθμό από τον πανηγυριώτικο χαρακτήρα της μουσικής της επιθεώρησης και η αρχιτεκτονική της πιο δύσκολη και ενδιαφέρουσα. Γράφεται ειδικά για κάθε έργο, για τη συγκεκριμένη υπόθεση και πλοκή. Από αυτή την άποψη η οπερέτα, δυνάμει, εμπεριείχε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός μουσικού ιδιώματος με ελληνικό χαρακτήρα και χρώμα. Δυστυχώς όμως δεν έπαψε να είναι χώρος φιλοξενίας του ευρωπαϊκού μουσικού ύφους, στερώντας έτσι τη δυνατότητα στο ελληνικό τραγούδι να βρει ανεπηρέαστα και πιο γρήγορα το δρόμο του.
Το ελληνικό τραγούδι από την περιπλάνηση του σ’ ένα μουσικοθεατρικό χώρο με δομή καθαρά ευρωπαϊκή, θα κληρονομήσει ένα μελωδικό και ρυθμικό χαρακτήρα, ξένο προς τη ντόπια μουσική παράδοση. Η ζημιά όμως αυτή τη φορά δε θα είναι τόσο μεγάλη.

Get your own playlist at snapdrive.net!
Η συμβολή της οπερέτας, άλλοτε θετική και άλλοτε αρνητική, σημάδεψε καθοριστικά την πορεία και τη διαμόρφωση του ελληνικού τραγουδιού σε μια εποχή που οι μουσικές επιλογές του κοινού είχαν συνδεθεί με κοινωνικά και πολιτικά κριτήρια.
Η προσπάθεια της ηγετικής νεοαστικής τάξης να επιβάλει τα μουσικά της γούστα στις ευρύτερες μάζες, βρήκε τον ιδεώδη σύμμαχο στην οπερέτα. Από την άλλη μεριά οι πνευματικοί ηγέτες του τόπου, που ποτέ δεν είχαν δει με καλό μάτι ούτε την επιθεώρηση ούτε τα «αμανετζίδικα» τραγούδια έβρισκαν πως με την οπερέτα, ο χώρος της ελαφριάς μουσικής απόκτησε ευπρέπεια και κύρος.
Η γενική αυτή επιδοκιμασία της οπερέτας από όλους τους φορείς της κοινωνικής ζωής, στάθηκε σοβαρό εμπόδιο στο να αναζητήσει ο νεοέλληνας τις μουσικές του ρίζες στις δικές του πηγές, στη δική του πολιτιστική καταγωγή.
Το δημοτικό τραγούδι αγνοήθηκε τελείως, τα τραγούδια που έφερε μαζί του ο ελληνισμός της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης, δέχτηκαν κάθε είδους επίθεση. Και τελικά αυτό που δεν κατάφεραν οι λόγιοι συνθέτες, με τα φιλόδοξα έργα τους, να πολεμήσουν δηλαδή το «αμανετζίδικο» τραγούδι και να το ξεριζώσουν από μια μεγάλη μερίδα του λαού, το κατάφερε η οπερέτα.

Get your own playlist at snapdrive.net!


Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ αι...

ΠΗΓΕΣ:
Κειμένων: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1" Κώστα Μυλωνά
Τραγουδιών: Η δισκοθήκη μου

Δευτέρα

Πάμε σαν άλλοτε... Λιμάνι 4ο

Τούτο το «ταξίδι» ξεκίνησε όταν…
...γράφοντας την ανάρτηση με θέμα το Νέο Κύμα, ξαφνικά, είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μια άλλη εποχή, στην εποχή εκείνη που ως παραγωγός μουσικών εκπομπών σε ραδιοφωνικό σταθμό, είχα την ευκαιρία να «φεύγω» από την καθημερινότητα, να «ταξιδεύω» με τα τραγούδια! Κι αποφάσισα πως θέλω να «φύγω» πάλι... σαν άλλοτε!!
Θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το «μέσον» να μεταφέρω το σκηνικό μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, «ταξιδεύοντας» στην εξέλιξη του Έντεχνου Ελληνικού Τραγουδιού και με σκοπό όχι τόσο την ιστορική καταγραφή όσο την αισθητική αξιολόγηση του, μέσα από τις κοινωνικές συνθήκες, περνώντας απ’ όλα
τα «λιμάνια» του!! Ελάτε μαζί μου σε τούτο το «ταξίδι»…
Το μόνο που χρειάζεστε στις αποσκευές σας είναι κέφι!! Πολύ κέφι…
ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ & ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ…
Η Επιθεώρηση (1895-1925)
Τη μεγαλύτερη δοκιμασία του, το τραγούδι την πέρασε την περίοδο κατά την οποία γεννιέται, αναπτύσσεται, ακμάζει και παρακμάζει η επιθεώρηση. Με το θεατρικό αυτό είδος που εμφανίστηκε τη στιγμή που το τραγούδι «έπαιρνε» την ελληνική υπηκοότητα, αναζωπυρώθηκε η αγάπη του κοινού, που πάντα η αλήθεια σιγόκαιγε, για την ξένη μουσική.
Ο ερχομός της αποδιοργάνωσε το κίνημα που είχε ήδη φουντώσει, με το ενδιαφέρον και την προτίμηση που είχε δείξει το κοινό για το Αθηναϊκό τραγούδι το οποίο θεωρούσε σαν κάτι εντελώς δικό του. Διότι ενώ το αθηναϊκό τραγούδι ήταν γέννημα θρέμμα ελληνικό, άσχετα αν οι πρόγονοι του είχαν «ανατραφεί στην Ευρώπη», η επιθεώρηση ήταν ένα συνονθύλευμα θεατρικών και παραθεατρικών στοιχείων, ελληνικών και ξένων που «πρωταγωνιστής» του, ήταν η «ευρωπαϊκή μουσική».
Κι αυτό διότι η μουσική στις επιθεωρήσεις, εκτός ελαχίστων και ανεπιτυχών περιπτώσεων, ήταν πιστή αντιγραφή ξένων μελωδιών. Στην περίπτωση αυτή δε μιλάμε για επιδράσεις ή κάποιες επιλογές από ξένα τραγούδια, αλλά για υπεξαίρεση της ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας.
Μια μουσική που την «έγραφαν» Έλληνες χωρίς να έχει τίποτα το ελληνικό. Μια μουσική που από την πρώτη στιγμή κατάκτησε το κοινό της Αθήνας. Ένα κοινό πάντα διψασμένο για καθετί νέο και πρωτόγνωρο που λίγο το ενδιέφερε αν η μουσική και τα τραγούδια ήταν κλεμμένα ή, στην καλύτερη περίπτωση, επηρεασμένα από ξένες επιτυχίες. Ένα κοινό που προτιμούσε μάλλον την ξένη μουσική διότι η πρώιμη θεατρική συνείδηση του νεοέλληνα δε δεχόταν την ύπαρξη πρωτότυπης ελληνικής μουσικής σ’ ένα θεατρικό είδος που τον έκανε να αισθάνεται περισσότερο «Ευρωπαίος» και κολάκευε την αστική του ματαιοδοξία.

Get your own playlist at snapdrive.net!
Αυτή η «νότα προς νότα» κλοπή της ευρωπαϊκής μουσικής «ευνοούσε», σύμφωνα με την άποψη των «συντελεστών» της επιθεώρησης, τις παραστάσεις που με αυτόν τον τρόπο ανέβαιναν πιο γρήγορα και πιο εύκολα. Χωρίς αυτό να είναι η μοναδική αιτία που έκανε τους επιθεωρησιογράφους να καταφεύγουν στα ξένα μουσικά «δάνεια». Πίστευαν ότι τα εύθυμα, ζωηρά και ευχάριστα αυτά ξένα τραγούδια «έδεναν» πολύ περισσότερο, από οποιαδήποτε άλλη μουσική, με το ύφος και το ρυθμό του νέου αυτού σκηνικού είδους. Εξάλλου η επιτυχημένη θητεία των τραγουδιών αυτών στην πατρίδα τους και η διαπιστωμένη αποδοχή τους από τα εξελιγμένα αυτιά του ευρωπαϊκού κοινού, εξασφάλιζε την επιτυχία τους και στην Ελλάδα. Η επιτυχία της επιθεώρησης ήταν τέτοια που σχεδόν παραγκώνισε όλα τα άλλα είδη θεάματος με αποτέλεσμα μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να γίνει ο κύριος «ρυθμιστής της θεατρικής ζωής του τόπου».
Το γενικό αυτό παραλήρημα του κοινού για την επιθεώρηση, την εποχή που το τραγούδι είχε φτάσει σε αρκετά υψηλό επίπεδο, ήταν φυσικό να επηρεάσει τους κάθε είδους δημιουργούς και να στρέψει την προσοχή τους στο νέο αυτό φαινόμενο.
Η επιτυχία των τραγουδιών της επιθεώρησης, είχε σοβαρές επιπτώσεις, όπως προαναφέρθηκε, στο νεοελληνικό τραγούδι που είχε αρχίσει να αποκτά το δικό του πρόσωπο με τους πρώτους συνθέτες της αθηναϊκής σχολής και την εποχή εκείνη δοκιμάστηκε και κλονίστηκε ισχυρά. Η επιτυχία αυτή όμως ήταν πρόσκαιρη και περιστασιακή και έσβησε μαζί με την επιθεώρηση, αποδεικνύοντας ότι το τραγούδι για να είναι βιώσιμο πρέπει να στηρίζεται σε δικές του βάσεις.
Πρέπει να μετριέται με τα δικά του μέτρα και σταθμά.

Get your own playlist at snapdrive।net!

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ αι...




ΠΗΓΕΣ:
Κειμένων: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1" Κώστα Μυλωνά
Τραγουδιών: Η δισκοθήκη μου

Σάββατο

"ΔΙΑ - ΦΗΜΙΣΕΙΣ"

ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ, ΛΕΩ ΝΑ ΤΗ ΔΕΧΤΩ
ΚΑΙ ΣΤΟ "ΧΟΡΟ" ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΝΑ ΒΡΕΘΩ!
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΔΙΑ - ΚΟΠΗ, ΜΙΚΡΗ, ΓΙΑ "ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ" !!
ΣΧΟΛΙΑ...? ΕΠΙΔΕΧΕΤΑΙ!! ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΙ ΕΠΙΚΡΙΣΕΙΣ...
********
ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΊΑ ΜΝΕΙΑ,
ΜΕ ΠΟΙΗΜΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ, ΠΟΥ'ΧΩ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ.
ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΣΧΕΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝ' ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΟ...
ΣΕ ΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΕΙΝ' ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!

Το πρώτο σκαλί
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κι ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιον μου έργο είναι.
Αλλοίμονον, ειν' υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της ποιήσεως η σκάλα
κι απ' το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι
ποτέ δεν θ' ανεβώ ο δυστυχισμένος».
Είπ' ο Θεόκριτος «Αυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο,
πρέπει να 'σαι περήφανος κι ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.

Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμά σου να 'σαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι,
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα».


Get your own playlist at snapdrive.net!

Παρασκευή

Πάμε σαν άλλοτε... Λιμάνι 3ο

Ανταπόκριση από τα προηγούμενα λιμάνια...
Γράφοντας την ανάρτηση με θέμα το Νέο Κύμα ξαφνικά, είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μια άλλη εποχή, στην εποχή εκείνη που ως παραγωγός μουσικών εκπομπών σε ραδιοφωνικό σταθμό, είχα την ευκαιρία να «φεύγω» από την καθημερινότητα... να «ταξιδεύω» με τα τραγούδια… Κι αποφάσισα πως θέλω να «φύγω» πάλι… σαν άλλοτε!!
Θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το «μέσον» να μεταφέρω το σκηνικό μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, «ταξιδεύοντας» στην εξέλιξη του Έντεχνου Ελληνικού Τραγουδιού και με σκοπό όχι τόσο την ιστορική καταγραφή όσο την αισθητική αξιολόγηση του, μέσα από τις κοινωνικές συνθήκες, περνώντας απ’ όλα τα «λιμάνια» του!! Ελάτε μαζί μου σε τούτο το «ταξίδι»…
Το μόνο που χρειάζεστε στις αποσκευές σας είναι κέφι!! Πολύ κέφι…
ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ & ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ…

Η Δημιουργία μουσικής κίνησης (το Αθηναϊκό τραγούδι)

Η εποχή μεταξύ 1828 – 1865, στην Αθήνα, ήταν στείρα από κάθε είδος πρωτότυπης καλλιτεχνικής εκδήλωσης. Στη μουσική και ιδιαίτερα στο τραγούδι, όπως ήδη αναφέρθηκε, οι πηγές και το κυρίαρχο στοιχείο είναι οι ξένες μελωδίες και παρά το γεγονός ότι την περίοδο αυτή σημειώθηκε αρκετή μουσική κίνηση, δεν παρατηρήθηκε καμιά πρόοδος όσον αφορά στην εύρεση μιας μουσικής γλώσσας με πρωτογενή ελληνικά στοιχεία.
Κύριες αιτίες της μουσικής αυτής φτώχειας ήταν η βαυαροκρατία στην αρχή και η δύναμη του Μπελ κάντο στη συνέχεια, η έλλειψη οποιασδήποτε κρατικής οργάνωσης σχετικά με τη μουσική παιδεία και το ιδανικό του εξευρωπαϊσμού που συνόδευε κάθε σκέψη και ενέργεια των νεοελλήνων. Ήταν εντελώς αδιανόητη η αντιπαράθεση των δικών μας πολιτιστικών αξιών απέναντι στην ξένη μουσική δυναστεία. Οι ελληνικές δυνατότητες που θα δημιουργούσαν την υποδομή για μια κατοπινή μουσική εξέλιξη ήταν ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες. Θα περάσουν έτσι αρκετά χρόνια, μέχρι που οι πολλές αλλά σκόρπιες μουσικές κινήσεις ιδιωτικής πρωτοβουλίας και χαρακτήρα, θα αποκτήσουν ένα κάποιο κύρος με την κρατική συναίνεση, παρέμβαση και βοήθεια. Η ίδρυση Ωδείων, μουσικών εταιριών και συλλόγων θα ανοίξουν την αυλαία μιας άλλης εποχής στην πρωτεύουσα.
Από ‘κει θα ξεπηδήσουν ταλέντα που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ελληνικής μουσικής ιδέας η οποία με τη σειρά της θα τροφοδοτήσει την προσπάθεια δημιουργίας ελληνικού τραγουδιού.


Get your own playlist at snapdrive।net!
Γύρω στη δεκαετία 1880 – 1890 σημειώνονται στην Αθήνα, οι πρώτες απόπειρες δημιουργίας ενός τραγουδιού που να διαχωρίζει κάπως τη θέση του από το ιταλικό μελόδραμα. Να ξεχωρίζει μ’ ένα δικό του ύφος, να έχει κάποιους δεσμούς με το ντόπιο χρώμα και να είναι απαλλαγμένο από τη δουλική μίμηση των ξένων προτύπων. Γεννιέται η περίοδος του Αθηναϊκού τραγουδιού που θα πυροδοτήσει το μηχανισμό μιας μουσικής σκέψης από την οποία θα αντληθεί όλο εκείνο το υλικό που αργότερα θα χρησιμοποιήσουν οι Έλληνες. Ευδιάκριτη, βέβαια, είναι ακόμα η επίδραση του ιταλικού Μπελ κάντο αλλά αφομοιωμένη σε μεγάλο βαθμό. Γιατί με τον καιρό και από στόμα σε στόμα, οι ιταλικές μελωδίες δέχτηκαν μια επεξεργασία. Έγιναν απλούστερες και προσαρμόστηκαν κάπως στο μουσικό τονικό αίσθημα του Έλληνα. Έτσι την εποχή αυτή που ορθώνεται το αθηναϊκό τραγούδι, από συνθέτες έντεχνους, υπάρχουν κάποια «λαϊκά» τραγούδια (όπως το «Έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε», «Στης ακρίβειας τον καιρό επαντρεύτηκα κι εγώ», «Βάρκα θέλω ν’ αρματώσω με σαράντα δυο κουπιά» και άλλα) που έχουν προέλθει από αυτές τις μουσικές επιμιξίες και που θα αποτελέσουν τα μοντέλα πάνω στα οποία θα στηριχτεί η γενιά αυτή των Ελλήνων τραγουδοποιών.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι πρώτες προσπάθειες ενισχύονται από τη γενικότερη αναγεννητική κίνηση της εποχής εκείνης, που αγκαλιάζει όλους τους τομείς της πολιτιστικής ζωής. Είναι η εποχή που εμφανίζεται το δημοτικιστικό κίνημα, σημειώνονται τα πρώτα δειλά βήματα του ελληνικού μελοδράματος, ξεπηδούν μικρές ή μεγάλες χορωδιακές ομάδες με κιθάρες και μαντολίνα και οι Έλληνες ποιητές, λόγιοι και μη, γράφουν στίχους και τραγούδι. Το αθηναϊκό τραγούδι είναι συνυφασμένο με τη χορωδιακή ιδέα, τα απομεινάρια της οποίας συναντάμε ακόμα και σήμερα!
Τους πρώτους ώριμους καρπούς του θα δώσει στην πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα, τότε δηλαδή που θεμελιώνεται η εθνική μας μουσική σχολή με την ομάδα Λαμπελέτ, Λαυράγκα, Καλομοίρη, Βάρβογλη και Ριάδη. Θα απορρίψει ως ένα βαθμό τον καθαρευουσιάνικο ψευτορομαντισμό ή θα τον αφομοιώσει και θα τον μεταπλάσει στα δικά του μέτρα. Θα αποτελέσει μια σχολή στο νεοελληνικό τραγούδι, που θα επηρεάσει σε κάποιο βαθμό, ακόμα και τους συνθέτες της εποχής μας. Στην περίοδο αυτή της ωριμότητας του υποκατέστησε το ιταλικό μελόδραμα και κατάφερε να κερδίσει την επιβεβαίωση ενός κοινού που, έχοντας απορρίψει a priori τα «μακρόσυρτα ανατολίτικα τραγούδια», τους περίφημους «αμανέδες», έβρισκε ότι του ταίριαζε περισσότερο στην «ευρωπαϊκή» του συνείδηση. Ένα κοινό που αρνιότανε με πείσμα τη βαλκανική του προέλευση και καταγωγή. Δεν είχε αντιληφθεί βέβαια, αυτό το κοινό – και σ’ αυτό φταίει μόνο το ίδιο – την ομορφιά που έκρυβαν μέσα τους τα «ανατολίτικα» τραγούδια που απεικόνιζαν αυτόχρημα τα πάθη και τους καημούς του λαού, κατάφερε όμως, υιοθετώντας το αθηναϊκό τραγούδι να αποδεσμευτεί από την κυριαρχία της ξένης μουσικής κι αυτό ήταν ένα σημαντικό βήμα.
Εν κατακλείδι, το αθηναϊκό τραγούδι, μαζί με την επτανησιακή καντάδα, είναι ο πρώτος μεγάλος σταθμός της μουσικής εξέλιξης του ελληνικού έντεχνου τραγουδιού. Ανόθευτο από ξένες επιρροές, μοναδικό στη λιτότητα και το ήθος του, θα επιδράσει βαθύτατα στις κατοπινές
γενιές των τραγουδοποιών και ο απόηχος του φτάνει μέχρι τις μέρες μας.

Get your own playlist at snapdrive.net!

Συνεχίζεται...


ΠΗΓΕΣ:
Κειμένων: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1" Κώστα Μυλωνά
Τραγουδιών: Η δισκοθήκη μου

Πέμπτη

ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ

ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ "ΒΟΥΒΕΣ"
ΕΠΙ 18ΩΡΟΝ(περίπου)

(τόσο μου πήρε να αντιληφθώ ότι άλλο πράμα είναι η βούρτσα...)


Η ΒΛΑΒΗ ΣΤΟ BLOG ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ
(η άλλη είναι ανήκεστος)

ΚΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ
(ελπίζω)


(ότι και να γράψετε στα σχόλια δίκιο θα έχετε, αλλά είπαμε...
ΑΜΑΘΕΙΑ
)


ΔΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ... (ασχετο αυτο τωρα αλλα μου αρεσει!)


Get your own playlist at snapdrive.net!

Δευτέρα

Πάμε σαν άλλοτε... Λιμάνι 2o

Σύδεση με το πρώτο μέρος...
Γράφοντας την ανάρτηση με θέμα το Νέο Κύμα, ξαφνικά, είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μια άλλη εποχή, στην εποχή εκείνη που ως παραγωγός μουσικών εκπομπών σε ραδιοφωνικό σταθμό, είχα την ευκαιρία να «φεύγω» από την καθημερινότητα... να «ταξιδεύω» με τα τραγούδια… Κι αποφάσισα πως θέλω να «φύγω» πάλι… ...σαν άλλοτε!!
Θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το «μέσον» να μεταφέρω το σκηνικό μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, «ταξιδεύοντας» στην εξέλιξη του Έντεχνου Ελληνικού Τραγουδιού και με σκοπό όχι τόσο την ιστορική καταγραφή όσο την αισθητική αξιολόγηση του, μέσα από τις κοινωνικές συνθήκες, περνώντας απ’ όλα τα «λιμάνια» του!! Ελάτε μαζί μου σε τούτο το «ταξίδι»…
Το μόνο που χρειάζεστε στις αποσκευές σας είναι κέφι!! Πολύ κέφι…

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ & ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ...
Tο ιταλικό μελόδραμα

Ο πρώτος μελοδραματικός θίασος εμφανίζεται στην Αθήνα το 1837, εγκαινιάζοντας το δεύτερο ξύλινο θέατρο που στήθηκε ανάμεσα στην πλατεία και στην οδό Αιόλου. Επρόκειτο για ένα άθλιο μπουλούκι αποτελούμενο από μια σοπράνο κι ένα τενόρο για όλους τους ρόλους, ενώ πίσω απ’ τις κουίντες κάποιος εγγαστρίμυθος βεστιαρίστας αντικαθιστούσε στο τραγούδι ακόμα και την κοντράλτο. Δεν έπαιζαν ολόκληρη όπερα, αλλά αποσπάσματα ή πράξεις.
Οι «παραστάσεις» αυτές δεν κράτησαν πολύ. Ο θίασος διαλύθηκε και μαζί μ’ αυτόν και το θέατρο. Το πρώτο «επίσημο» θέατρο έγινε το 1838 στη σημερινή οδό Μενάνδρου (τότε Ηροδότου) σε κρατικό οικόπεδο. Η κυβέρνηση ήθελε ένα θέατρο κατάλληλο για όπερα, για τραγωδία κ. λ. π. Κάλεσε μάλιστα μελοδραματικό θίασο από την Ευρώπη, σε μια εποχή που οι δρόμοι της Αθήνας ήταν «βορβορώδεις και κονιορτοβριθείς εκτάσεις».
Το θέατρο, που οι Αθηναίοι θεωρούσαν μεγάλο απόκτημα, εγκαινιάστηκε με την όπερα του Donizetti «Lucia di Lammermoor». Το κοινό ενθουσιάστηκε!! Το ιταλικό μελόδραμα άρχισε να αποκτά φανατικούς οπαδούς…

Get your own playlist at snapdrive.net!

Σπουδαίο ρόλο στην επιτυχία αυτή έπαιξε φυσικά η παρθένα ακοή των Ελλήνων, όσον αφορά στη μουσική, αλλά και τα υπόλοιπα στοιχεία της παράστασης όπως τα τολμηρά κουστούμια!
Η περίοδος εκείνη σημάδεψε την κατοπινή πορεία και εξέλιξη της μουσικής στον τόπο μας.
Μπορεί κανείς να πει ότι το ιταλικό μελόδραμα είναι ίσως η μοναδική πηγή που τροφοδότησε το ελληνικό αστικό τραγούδι μέχρι τη δύση του δέκατου ένατου αιώνα. Όλα τα «ελληνικά» τραγούδια της εποχής βασίζονταν σε μελωδίες από ιταλικές όπερες.
Οποιαδήποτε μουσική εκδήλωση πνίγεται μέσα στα ακούσματα από τις ιταλικές όπερες. Όλα τα άσματα «ψάλλονται» πάνω στις πασίγνωστες πια ιταλικές άριες. Το ιταλικό μελόδραμα για πάρα πολλά χρόνια θα αποτελεί την κύρια μουσική τροφή των Ελλήνων
Τον τρελό ενθουσιασμό του κοινού δεν κατάφεραν να σταματήσουν ούτε οι άγριες επιθέσεις των εφημερίδων, από μερίδα πνευματικών ανθρώπων, ούτε οι μύδροι που εξαπέλυσε ο στρατηγός Μακρυγιάννης : «Το Έθνος αφανίστη όλως διόλου και η θρησκεία εκκλησία εις την πρωτεύουσα δεν είναι και μας γελάνε όλος ο κόσμος. Οι φατρίες σας, το ᾿να το μέρος και τ᾿ άλλο, θέλετε θέατρο το φκειάσετε κι᾿ αυτό δια να μας μάθη την παραλυσία. Και δι᾿ αυτό παίρνουν δυο αδέλφια δυο αδελφές. Ό,τι του λες η θρησκεία δεν είναι τίποτας!» Και τα παιδιά οπού τα στέλνουν να φωτιστούν γράμματα κι᾿ αρετή, από μέσα το κράτος κι᾿ απόξω, φωτίζονται την τραγουδική και ηθική του θεάτρου. Δεν ρωτήσαμεν την Ευρώπη όταν ήταν ᾿σ την δική μας κατάστασιν ήθελε να φκειάση θέατρα, ή τήραγε τις άλλες τις ανάγκες κ᾿ έφκειανε τους ναούς της, να δοξάζη τον Θεόν να τους φωτίζη εις το καλό, και σκολειά να γιομίζη ο μαθητής προκοπή κι᾿ αρετή, να γένη άξιος της κοινωνίας και όχι άξιος της απιστίας και παραλυσίας, να πουλή δι᾿ αυτά τα βιβλία του; Δι᾿ αυτείνη την προκοπή σου στέλνει κάθε γονέος το παιδί του εις την πρωτεύουσα; Αυτά τα φώτα να γυμναστή; Αλλοίμονο ᾿σ εκείνους οπού χύσανε το αίμα τους και θυσιάσανε το δικόν τους να ιδούνε την πατρίδα τους να είναι το γέλασμα όλου του κόσμου και να καταφρονιώνται τ᾿ αθώα αίματα οπού χύθηκαν!»


Get your own playlist at snapdrive.net!
Υπάρχει βέβαια ένα μικρό χρονικό διάστημα όπου παρουσιάζεται μια προσπάθεια από Έλληνες τροβαδούρους να «ψελλίσουν» τραγούδια που περιέχουν κάποια πρωτογενή ελληνικά στοιχεία. Είναι το διάστημα εκείνο της πολιτικής αστάθειας που ακολούθησε την έξωση του Όθωνα, που «εμπόδισε» την προσέλευση ιταλικών μελοδραματικών θιάσων. Το περιεχόμενο των στίχων σ’ εκείνα τα τραγούδια είναι διαφορετικό από το περιεχόμενο των πρώτων, μετά την απελευθέρωση τραγουδιών. Ο τροβαδούρος δεν υμνεί πλέον την πατρίδα, τη θρησκεία ή την ανδρεία… υμνεί τον έρωτα! «Οποία μαύρη άβυσσος ενώπιον μου χαίνει,
οποίο μέλλον σκοτεινόν εις το εξής μοι μένει. Πάσα ελπίς μ’ αφήνει! Δεν μ’ αγαπά εκείνη.» (στίχοι – μουσική Νικολάου Ζαΐμη)
Πολύ σύντομα όμως η δυνατότητα προσέλευσης ιταλικών μελοδραματικών θιάσων αποκαθίσταται και το «αναιμικό» ελληνικό τραγούδι θα πεθάνει εν τη γενέσει του και στη μουσική ατμόσφαιρα του τόπου θα κυριαρχήσει το νέφος της ιταλικής μελωδίας।
Την αγάπη του Έλληνα για το ιταλικό μελόδραμα προκάλεσε το γεγονός ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση। Η μουσική του ιταλικού μελοδράματος, που γοητεύει άλλωστε ακόμα και σήμερα, δεν είχε καμιά σχέση με την άμουση και ψεύτικη μουσική παιδεία των καθαρευουσιάνων τροβαδούρων. Από την άλλη η έλλειψη Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης ήταν ένας σοβαρός λόγος για να πέφτει στο κενό οποιαδήποτε μουσική προσπάθεια, έστω κι αν υπήρχε. Έτσι το θέατρο, το μόνο μέσο ζωντανής επικοινωνίας της εποχής, ήταν η μοναδική πηγή για τη μουσική καλλιέργεια του λαού. Ως εκ τούτου, το ιταλικό μελόδραμα δεν μπορούσε παρά να κερδίσει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις και τα γούστα του κοινού, όταν μάλιστα προερχόταν από την εξελιγμένη και προοδευτική Ευρώπη.
Το μόνο που θα μπορούσε να απαγκιστρώσει τον Έλληνα από τη σαγήνη και τη μουσική γοητεία της ιταλικής μελωδίας θα ήταν ένα «ελληνικό τραγούδι», τέτοιο που να μπορεί να ανταγωνιστεί τις ιταλικές άριες. Σε μια, όμως, νεκρωμένη – από κάθε άποψη – Ελλάδα αυτό ήταν εντελώς αδύνατον.
Δεν υπήρχαν ούτε οι υποτυπώδεις προϋποθέσεις για τη δημιουργία καλλιτεχνικής ζωής, συγκρίσιμης μ’ εκείνη των αναπτυγμένων Ευρωπαϊκών κρατών.
Μπορεί βέβαια η βυζαντινή μουσική και το δημοτικό τραγούδι να είχαν φτάσει ήδη σε υψηλά επίπεδα και να τα διέκρινε μια αισθητική τελειότητα αλλά το πολιτιστικό αυτό υλικό δεν είχε ακόμα αποτελέσει την αφετηρία για ένα νέο μουσικό ξεκίνημα. Δεν είχε ακόμα γίνει η βάση πάνω στην οποία θα στηριζόταν μια νέα γενιά καλλιτεχνικών δημιουργημάτων, κατάλληλων να εκφράσουν τις νέες κοινωνικές συνθήκες και αισθητικές απαιτήσεις.
Σε σημείο μάλιστα τέτοιο που να μπορεί να υψώσει πνευματικό ανάστημα στην Ιταλία του Βέρντι ή την Αυστρία του Σούμπερτ.

Το ιταλικό μελόδραμα, λοιπόν, θα είναι πια ο κύριος ρυθμιστής στην εξέλιξη της μουσικής στον τόπο μας και ειδικά στο τραγούδι μέχρι σχεδόν, όπως προανέφερα, τη δύση του δέκατου ένατου αιώνα.


Get your own playlist at snapdrive.net!


Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ αι...


ΠΗΓΕΣ:
Κώστα Μυλωνά: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1"
Στρατηγού Μακρυγιάννη ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ
Η δισκοθήκη μου & όχι μόνον...













Παρασκευή

Πάμε σαν άλλοτε...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Γράφοντας την ανάρτηση με θέμα το Νέο Κύμα, ξαφνικά, είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε μια άλλη εποχή, στην εποχή εκείνη που ως παραγωγός μουσικών εκπομπών σε ραδιοφωνικό σταθμό, είχα την ευκαιρία να «φεύγω» από την καθημερινότητα... να «ταξιδεύω» με τα τραγούδια…
Κι αποφάσισα πως θέλω να «φύγω» πάλι…
...σαν άλλοτε!!
Θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το «μέσον» να μεταφέρω το σκηνικό μιας ραδιοφωνικής εκπομπής, «ταξιδεύοντας» στην εξέλιξη του Έντεχνου Ελληνικού Τραγουδιού και με σκοπό όχι τόσο την ιστορική καταγραφή όσο την αισθητική αξιολόγηση του, μέσα από τις κοινωνικές συνθήκες, περνώντας απ’ όλα τα «λιμάνια» του!! Ελάτε μαζί μου σε τούτο το «ταξίδι»…
Το μόνο που χρειάζεστε στις αποσκευές σας είναι κέφι!! Πολύ κέφι…

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ & ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ


Get your own playlist at snapdrive.net!

«Λιμάνι» 1ο: Το Χάος (ανυπαρξία ελληνικής μουσικής )
Η αστικοποίηση της νεοελληνικής κοινωνίας, που συντελέστηκε κάτω από, όχι ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες είχε γνώμονα το ιδανικό του εξευρωπαϊσμού. Φυσικό λοιπόν ήταν οι αστικές μάζες, αναζητώντας κάθε είδους πρότυπα, να τα «ανακαλύπτουν» στις αναπτυγμένες κοινωνίες της Ευρώπης. Το φαινόμενο αυτό δε θα μπορούσε παρά να επηρεάσει το χώρο της μουσικής.
Η περιφρόνηση στη λαϊκή μουσική παράδοση, η αποκήρυξη σε οτιδήποτε είχε σχέση με την εθνική μας ζωή, πρυτάνευε στη σκέψη των νεοελλήνων, που ενστερνίζονταν με ιδιαίτερο ζήλο τα πρωτόγνωρα γι αυτούς ακούσματα των ευρωπαϊκών ρυθμών και μελωδιών.
Η μεταπρατική όμως συνείδηση του νεοέλληνα αν και φαινόμενο πολύ ισχυρό τα τελευταία 170 χρόνια της ιστορίας μας, δεν ήταν η μοναδική αιτία της στροφής του στα ευρωπαϊκά πρότυπα, ούτε και ο μοναδικός λόγος της αναζήτησης μιας νέας πολιτιστικής ταυτότητας.
Τα πρότυπα αυτά του τα έδινε η ίδια η συγκρότηση του κράτους. Η πρώτη μπάντα δημιουργήθηκε το 1825 με ξένους μουσικούς και αρχιμουσικό τον γερμανικής καταγωγής Michael Mangel (είχε έλθει στην Ελλάδα το 1822 ως λοχαγός του γαλλικού στρατού. Έλαβε μέρος στην πολιορκία της Ακρόπολης και σε πολλές άλλες μάχες. Τιμήθηκε και πέθανε το 1840). Η μπάντα αυτή ανήκε στον ελληνικό στρατό που συγκροτήθηκε στο Ναύπλιο με αρχιστράτηγο το συνταγματάρχη του γαλλικού στρατού, Charles-Nickolas Fabvier και ονομάστηκε «μουσικός θίασος». Έπαιζε γερμανικά εμβατήρια (το γνωστό τραγούδι «Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά», που παίζεται ακόμα και σήμερα από σταρτιωτικές μπάντες είναι βασισμένο σε μουσική από γερμανικό εμβατήριο) και διάφορα αποσπάσματα από ιταλικές οπερέτες.
Αργότερα στην Αθήνα, μια πόλη ερειπωμένη, με λιγοστούς κατοίκους και ανύπαρκτη πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση, μια βαυαρέζικη, στρατιωτική επίσης, μπάντα έδινε υπαίθριες συναυλίες κοντά στη σημερινή πλατεία Κουμουνδούρου. Έτσι για πρώτη φορά ο λαός της Αθήνας θρεμμένος με το μονόφωνο δημοτικό τραγούδι και τη βυζαντινή υμνωδία, έρχεται σε επαφή με την πολύφωνη ευρωπαϊκή μουσική.
Αλλά και η υποτυπώδης μουσική ζωή που άρχισε να διαφαίνεται στο μεταξύ ξεκινούσε από Έλληνες που είχαν ανατραφεί και σπουδάσει στο εξωτερικό.


Get your own playlist at snapdrive.net!

Το 1836 το μάθημα της μουσικής έγινε υποχρεωτικό στα σχολεία της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας (Αρσάκειο) ενώ στη μουσική πρόοδο του τόπου, αξιόλογη ήταν και η προσφορά κάποιων ερασιτεχνικών ομίλων την περίοδο μέχρι το 1850. Τότε κάνουν την εμφάνιση τους στην Αθήνα και τα πρώτα πιάνα. Πιάνο, φυσικά, δίδασκαν ξένοι καθηγητές.
Η ανυπαρξία κάθε ίχνους ελληνικής μουσικής, λόγιας ή λαϊκής, που να πηγάζει από την παράδοση, φαίνεται και από το γεγονός ότι οι πρώτοι λαϊκοί τραγουδιστές της εποχής εκείνης προσάρμοζαν τα τραγούδια τους πάνω σε μελωδίες βαυαρικών θουρίων.
Οι στίχοι πάλι, όπως άλλωστε ήταν φυσικό για ένα «νεογέννητο» κράτος, στρέφονταν γύρω από την ανάκτηση και την εδραίωση της ελευθερίας. Τα λιγοστά λοιπόν τραγούδια είχαν μόνιμο θέμα την ανάσταση του έθνους, την ιερή αποστολή του στρατού κλπ.
«Τα παλληκάρια τα καλά δεν κλέφτουν, δεν αρπάζουν, μόνον τυράννους πολεμούν το δίκαιον παντού τιμούν. Μισούν την τυραννίδα και ζουν για την πατρίδα.» (Στεφ. Κανέλλου–1824)
Ωστόσο τα τραγούδια αυτά ήταν «ευρωπαϊκά» και όχι μόνο γα τα μελωδικά δάνεια, αλλά και γιατί καθιερώθηκαν στη συνείδηση ενός λαού που ταυτίστηκε με την εξελιγμένη Ευρώπη, σαν προοδευτική τέχνη.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι την περίοδο από το 1824 μέχρι την εμφάνιση των πρώτων ιταλικών μελοδραματικών θιάσων στην Αθήνα, δεν την διακρίνει καν η απόπειρα δημιουργίας ελληνικού τραγουδιού.
Ενός τραγουδιού που να φανερώνει έστω την προσπάθεια να αποσπαστεί ο Έλληνας από τη δουλική μίμηση των ευρωπαϊκών προτύπων. Ενός τραγουδιού που να εκφράζει και να απεικονίζει τη νέα ελληνική πραγματικότητα. Κάτι που έτσι κι αλλιώς θα συνεχίσει να συμβαίνει και μετά τη γνωριμία του με το ιταλικό μελόδραμα.

Συνεχίζεται…


Get your own playlist at snapdrive.net!

Πηγές:
Τα στοιχεία των κειμένων είναι από το βιβλίο του Κώστα Μυλωνά: "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού 1"
Τα τραγούδια είναι από τη δισκοθήκη μου.

Τετάρτη

Το Νέο Κύμα

Το Νέο Κύμα εμφανίστηκε γύρω στο 1964, την περίοδο δηλαδή που το έντεχνο, λαϊκό τραγούδι είχε αρχίσει να ωριμάζει.
Ο ρόλος του στην πορεία και τη διαμόρφωση του ελληνικού τραγουδιού ήταν βασικός, χωρίς να είναι η βαθιά τομή, η ουσιαστική επανάσταση και η ριζική αλλαγή στη φόρμα και στο περιεχόμενο. Οι αναζητήσεις του και οι καταθέσεις του δεν έφτασαν στο ύψος εκείνων του Θεοδωράκη και του Χατζηδάκι. Ωστόσο, η παρουσία του είχε ένα ήθος και η προσφορά του ένα ιδιαίτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Γιατί το σημαντικό με το Νέο Κύμα ήταν ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε και ο χώρος μέσα στον οποίο γεννήθηκε και αναπτύχθηκε. Η ύπαρξη του έφερε έναν καινούριο τρόπο ψυχαγωγίας σε μια μερίδα του κοινού και κυρίως της νεολαίας.
Την ονομασία του την οφείλει στο κινηματογραφικό κίνημα Nouvel Vague, που είχε ξεσπάσει στη Γαλλία προς το τέλος της δεκαετίας του ’50 και το κύριο χαρακτηριστικό του, η ισορροπία ανάμεσα στο ελαφρό τραγούδι και στο έντεχνο λαϊκό, αποτελώντας τη χρυσή τομή.


Get your own playlist at snapdrive.net!


Από μουσική άποψη, το Νέο Κύμα θεωρείται η ανανεωμένη προέκταση του ελαφρού τραγουδιού, σύφωνα με τα γαλλικά πρότυπα. Η ανανέωση αυτή συνίσταται στην απαλλαγή των τραγουδιών από τους χορευτικούς ρυθμούς, τη λιτότητα της μελωδικής και αρμονικής έκφρασης και στη χρήση μικρού αριθμού μουσικών οργάνων στην ενορχήστρωση.
Το στοιχείο αυτό της ανανέωσης υπάρχει και στους στίχους των τραγουδιών του νέου Κύματος. Τα θέματα τους δεν είναι μόνο ερωτικά. Θίγουν κι άλλες πλευρές της κοινωνικής ζωής με τρόπο ήπιο και χαμηλότονο. Το νέο Κύμα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, υπήρξε πολιτικά αδιάφορο. Χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του η προβληματική που προσπαθούσε να βρει διεξόδους περισσότερο στον εσωτερικό άνθρωπο και λιγότερο στις πολιτικές κατακτήσεις του καιρού του. Ωστόσο, η στάση του είχε εντιμότητα και η προσπάθεια του να ανοίξει δρόμους στο ελληνικό τραγούδι δεν πέρασε απαρατήρητη.


Get your own playlist at snapdrive.net!


Από τους συνθέτες κυριότερος εκπρόσωπος του Νέου Κύματος στον τόπο μας, είναι αναντίρρητα, ο Γιάννης Σπανός (άσπρα καράβια τα όνειρα μας, μια αγάπη για το καλοκαίρι, τάχα γιατί κ. α.).
Από τους κυριότερους στυλοβάτες του ο Νότης Μαυρουδής (άκρη δεν έχει ο ουρανός, θυμάσαι, φώναξε με κ. α.)
Αξιοσημείωτη η παρουσία του Λάκη Παπά (πάει κι αυτή η Κυριακή, κι ύστερα μου μιλάς για καλοκαίρι κ.α.)
Άλλοι, ίσως όχι τόσο γνωστοί αλλά με σημαντική προσφορά στη σύνθεση τραγουδιών του Νέου Κύματος είναι ο Γιώργος Ρωμανός, ο Σπύρος Παπάς, ο Γιώργος Κοντογιώργος , ο Βασίλης Τενίδης, ο Βασίλης Δημητρίου, η Ηλέκτρα Παπακώστα, ο Κώστας Μυλωνάς κ.α.


Get your own playlist at snapdrive.net!


Οι στιχουργοί επίσης πολλοί αλλά ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στον Γιάννη Αργύρη(έλα μαζί μου, πάει κι αυτή η Κυριακή κ.α.), τον άνθρωπο που κυριολεκτικά, ξόδεψε την καλλιτεχνική του ζωή για την ιδέα της μπουάτ. Από το μόνιμο στέκι του, τις "Εσπερίδες", για είκοσι ολόκληρα χρόνια, επιμένει και προσπαθεί να διατηρήσει το κλίμα, το ήθος και την ατμόσφαιρα της εποχής του Νέου Κύματος, υπηρετώντας το τραγούδι και την ψυχαγωγία του "κλειστού" χώρου. Μ΄ένα σπάνιο για την εποχή καλλιτεχνικό δονκιχωτισμό, μια απαρασάλευτη και ανυποχώρητη καλλιτεχνική στάση, αγωνίζεται να διαφυλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσε το τραγούδι στους χώρους αυτούς. Τραγουδώντας για είκοσι ολόκληρα χρόνια, χωρίς καμιά διακοπή τα τραγούδια του, κατορθώνει να επικοινωνεί καθημερινά με το κοινό του, μένοντας πάντα στην επικαιρότητα.


Get your own playlist at snapdrive.net!


Πηγές:
Για τα κείμενα: Κώστας Μυλωνάς "Ιστορία του Ελληνικού Τραγουδιού - 2"
Για τα τραγούδια: Η δισκοθήκη μου.

Τρίτη

Το ταξίδι που λέγαμε...

«Έβαζα στόχους μια ζωή, αλλά η "άγκυρα" ήταν βαριά και σκουριασμένη.
Δεν μπορούσα μόνη μου να τη σηκώσω.
Κι οι "ναύτες" μου, όταν υπήρχαν, ήταν άσχετοι ή μπαγαπόντες.
Στην απελπισία μου, πολλές φορές, προσπαθούσα να φτάσω το στόχο μου κολυμπώντας.
Κι όταν έφτανα, ήμουν τόσο κουρασμένη, τόσο πληγιασμένη, που ο
στόχος δεν είχε τίποτα να μου πει.
Ήταν σχεδόν ξένος...»


Για το "στοίχημα" που δεν κέρδισα...


...my heart will go on!




Για τη μουσική επένδυση της ανάρτησης θέλω σας ευχαριστήσω:
synas για τις οδηγίες που μου έδωσες να κατεβάσω το τραγούδι απ' το blog σου, μόνο που στο μεταξύ είχες αλλάξει soundtrack... :)
ανασα του βορρα για την προθυμία σου να μου το στείλεις..., Αν το είχες... :)
re8ou που χάρη σε σένα τελικά το ακούμε... :)

Δευτέρα

Kάποιος γιορτάζει...


...είμαι ΕΓΩΩΩΩΩΩ!!!


Η ηλικία μου??
Σας εμειδίασα(ν)!!
;) ______



ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΑΣΜΑ, ΠΡΟΕΡΑΙΤΙΚΑ,
χωρίς λόγια ή...

με άλλα λόγια!!!

Παρασκευή

Σσσσσσσσσσσ Σιγά η Αμά(λ)θεια κοιμάται...


Get your own playlist at snapdrive.net!

Ο ύπνος αποτελεί ζωτική ανάγκη και απαραίτητη προϋπόθεση για καλή υγεία τόσο σωματική όσο και ψυχική. Είναι μια ιδιαίτερα ευεργετική και απολαυστική διαδικασία κατά την οποία το σώμα μας ξεκουράζεται και ο εγκέφαλός μας ανασυγκροτείται. Κατά μέσο όρο, ένας ενήλικας έχει ανάγκη από 7-8 ώρες ύπνου, ενώ δεν θα έπρεπε να κοιμάται κάτω από 5 ώρες ημερησίως, γιατί μακροπρόθεσμα μπορεί να εμφανίσει σωματικά ή/και ψυχικά προβλήματα.
Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος μας δεν παραμένει σε απαθή κατάσταση. Αντίθετα, είναι ενεργός, ανανεώνεται και διατηρεί τον έλεγχο των σωματικών λειτουργιών, όπως είναι η αναπνοή. Επεξεργάζεται, επίσης, τα προβλήματα που έχουμε συναντήσει κατά τη διάρκεια της ημέρας, αναδιοργανώνει τις πληροφορίες που έχουμε συλλέξει και τις αποθηκεύει στη μνήμη. Η ικανότητα επίλυσης διαφόρων προβλημάτων και η δημιουργικότητα είναι άμεσα συνδεδεμένες με το πόσο κοιμόμαστε κάθε βράδυ. Ο ποιοτικά και ποσοτικά καλός ύπνος είναι καίριας σημασίας για την ενημέρωση, βελτίωση και συντήρηση της μνήμης μας. Μας βοηθάει να λύνουμε προβλήματα τα οποία μας δυσκόλευαν προτού κοιμηθούμε.


Τουλάχιστον 7 ώρες ύπνου καθημερινά μπορούν να προσφέρουν πολλά στον οργανισμό μας। Επιδρούν θετικά στο μεταβολισμό της γλυκόζης, μειώνουν την όρεξη μας, βοηθούν στο να μη βάζουμε περιττά κιλά, μας προστατεύουν από το διαβήτη και γενικά μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα. Όταν κοιμόμαστε αρκετά έχουμε περισσότερες πιθανότητες να διατηρούμε το ιδανικό σωματικό μας βάρος, να εμφανίζουμε λιγότερα προβλήματα υγείας και να νιώθουμε πιο όμορφα. Βέβαια, καλό είναι να μην φτάνουμε στο άλλο άκρο και κοιμόμαστε πάρα πολλές ώρες, γιατί τότε ο ύπνος αρχίζει να επιδρά αρνητικά στον οργανισμό μας. Ο ποιοτικός ύπνος ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα που είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού εναντίον των μικροβίων. Από την άλλη, καθώς η αρτηριακή πίεση χαμηλώνει όταν κάποιος κοιμάται, η απουσία ικανοποιητικού ύπνου μπορεί να γίνει αιτία υψηλής πίεσης και άλλων καρδιαγγειακών νοσημάτων.



Get your own playlist at snapdrive.net!

Δευτέρα

ΔΙΑΔΩΣΕ ΤΟ!

"ΒΟΗΘΕΙΑ।ΣΑΣ ΕΚΛΙΠΑΡΩ ΣΑΝ ΜΑΝΑ. ΣΤΙΣ 17-2-2007 ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗ ΘΕΡΙΣΟΣ ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ 30 ΩΡΑ 17 ΚΑΙ 15 ΕΓΙΝΕ ΕΝΑ ΤΡΟΜΕΡΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΜΕ ΝΕΚΡΟ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ 23 ΕΤΩΝ. ΔΙΕΡΧΟΜΕΝΟ JEEP ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ STOP ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ. ΠΕΘΑΝΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ. ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΚΑΛΕΣΤΕ ΣΤΟ 2102029145 ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ. ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ. ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΑΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ."

http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080110&nid=7135397&sn=&spid=876

Κυριακή

To "Δίχτυ"

Η πρώτη ανάρτηση στο παρόν ιστολόγιο ήταν μία, ας την πούμε, δοκιμαστική πτήση(click it) στην επονομαζόμενη blogοσφαίρα, γι αυτό και εξαιρετικά αφιερωμένη στο φτερωτό θεό!
Θεωρώ την παρούσα Επίσημη Πρώτη και το θέμα της δε θα μπορούσε να είναι άλλο από το διαδίκτυο, μιας και χάριν τούτου "περιφερόμαστε" σε άλλους τόπους, "γνωριζόμαστε" και "γνωρίζουμε" άλλους ανθρώπους.
Προσωπικά "πιάστηκα στο δίχτυ" πριν τρία χρόνια. Όλα ξεκίνησαν σαν ένα παιχνίδι, ένα παιχνίδι που τρία χρόνια μετά όχι μόνο δεν πάλιωσε, αλλά συνεχίζει να με ενθουσιάζει σαν την πρώτη φορά. Θα μπορούσα να γεμίσω αράδες μιλώντας για το
INTERNET! Δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός μου.
Αυτό που θέλω, είναι να "δημοσιεύσω" εδώ ένα κείμενο που διάβασα πριν από μερικούς μήνες και το οποίο με εντυπωσίασε. Σε κάποιους από τους φίλους/ες εδώ, ίσως είναι ήδη γνωστό...
Ζητώ συγνώμη από τον συγγραφέα γι αυτή μου την πρωτοβουλία και ελπίζω πως αν πέσει στην αντίληψη του η άνευ αδείας, δημοσίευση του κειμένου, να κρίνει την πράξη μου από την πρόθεση μου, που ήταν η καλύτερη.


Λικέρ, σοκoλατάκια και κουραμπιέδες
>Ήμουνα σε αυτές τις κλασσικές οικογενειακές συγκεντρώσεις που αποφεύγεις να παραστείς ακόμα και νεκρός.
>Αυτές που σε κερνούν λικέρ πράσινο χρώμα μέσα σε σκονισμένα ποτήρια, συνοδευμένα με σοκολατάκια γεμιστά με λικέρ κεράσι και μπαγιάτικους κουραμπιέδες. Αυτές που οι θείες, σου τσιμπούν το μάγουλο κάθε τρεις και λίγο. Αυτές που όλοι σε φωνάζουν με υποκοριστικό, ασχέτως το πόσο μεγάλος είσαι. Αυτές που όλοι θυμούνται όλα εκείνα τα ντροπιαστικά καμώματα της παιδικής σου ηλικίας και φροντίζουν να τα υπενθυμίζουν σε όλους όσους βρίσκονται εκεί, γνωστούς και αγνώστους.
>Εκεί που πάω να πιω μια γουλιά από το λικέρ, ενώ ελπίζω να είναι αρκετά δυνατό ώστε να με μεθύσει και να περάσει ανώδυνα η υπόλοιπη βραδιά, κάποιος ρωτάει δυνατά την ερώτηση που φοβόμουν ότι θα ακούσω:
-"Γιαννάκη, για πες μας τι είναι αυτό το
INTERNET που ακούμε όλη την ώρα". >Ξεροκαταπίνω, βήχω, φτύνω αλλά ξέρω ότι απλά καθυστερώ το αναπόφευκτο. Πρέπει να απαντήσω. Τι να πω όμως; Στο ίντερνετ έκανα τις πιο βαθιές φιλίες. Απέναντι από μια οθόνη έκλαψα μαζί με άτομα που δεν είχα δει ποτέ από κοντά. Ερωτεύτηκα κοπέλες που πρωτομίλησα μόνο με την βοήθεια ενός πληκτρολογίου. Χάρη στο Ίντερνετ ξέφυγα από τη σχεδόν αυτιστική απομόνωση στον εαυτό μου και έμαθα ότι υπάρχω, ότι είμαι άνθρωπος. Ταξίδεψα σε όλη την Ελλάδα, για να σφραγίσω, και να διαλύσω, φιλίες και έρωτες που γεννήθηκαν μέσα στα καλώδια. Μέσω Ίντερνετ βοήθησα ανθρώπους να σταθούν στα πόδια τους. Μέσω Ίντερνετ μίσησα και πλήγωσα περισσότερους ανθρώπους από όσο θα ήθελα να παραδεχτώ. Μέσω Ίντερνετ ανακάλυψα τον εαυτό μου, ξεπέρασα το τραύλισμά μου και έμαθα ότι το να πιάσω κουβέντα με μια άγνωστη κοπέλα που μου αρέσει είναι μεν κάτι το φοβερό και δύσκολο, αλλά απαραίτητο. Έγινα κοινωνικός άνθρωπος. Μέσω Ίντερνετ είδα να παντρεύονται άνθρωποι που γνωριστήκαν χάρη σε μένα.
>Πως να πεις τα παραπάνω, χωρίς να σε περάσουν για χαζορομαντικό και ονειροπόλο; Πως να μην πληγωθείς όταν βλέπεις να αναλύουν το ίντερνετ άνθρωποι που δεν το καταλαβαίνουν, που το θεωρούν απλά ως μέσο να για να βγάλουν λεφτά; (Τι είναι το Ίντερνετ;)
-"Τίποτα το σπουδαίο. Ένα μάτσο καλώδια", απαντάω. "Όλοι οι υπολογιστές του κόσμου ενωμένοι μαζί". "... στους οποίους κάποιοι από εμάς καταθέσαμε κάποτε τις ψυχές μας", συμπληρώνω από μέσα μου, καταπίνοντας το λικέρ μου.

-Δεν χρειάζομαι το ίντερνετ πλέον για να ζήσω. Ποτέ όμως δεν ξεχνάω ότι χάρη σε αυτό ξαναγεννήθηκα.


Get your own playlist at snapdrive.net!

Σάββατο

Τα rrr του Remou

Πολλές φορές ξορκίζουμε πάθη και λάθη. Κι όμως! Τόσες κι άλλες τόσες φορές λαχταρούμε τις μικρές γλυκές αμαρτίες, κυνηγώντας το όνειρο που θα δώσει πάλι χρώμα και παλμό στη ζωή μας...
"... Στις πιο κρίσιμες στιγμές, ο Έρωτας συναρπάζει και σμίγει με βία τους ανθρώπους, οχτρούς και φίλους, καλούς και κακούς, είναι μια πνοή ανώτερή τους, ανεξάρτητη από την επιθυμία κι από τα έργα τους. Είναι η πνοή του Θεού, η αναπνοή του, απάνω στη γης! Κατεβαίνει απάνω στους ανθρώπους, όπως του αρέσει. Σα χορός, σαν έρωτας, σαν πείνα, σαν θρησκεία, σα σφαγή..." Ν. Καζαντζάκης (Ασκητική)

"ΈΝ ΟΊΔΑ..." (σε ελεύθερη, εντελώς όμως(!), μετάφραση-μελοποίηση Γιώργου Θεοφάνους & ερμηνεία Γιώργου Νταλάρα - Αντώνη Ρέμου...)


Get your own playlist at snapdrive.net!